საგიჟეთი

ცხოვრება არის საგიჟეთი თავად, არა? ყველა ისე იქცევა, როგორც სურს და არც კი ფიქრობს, ამით რა შედეგს მოიტანს სხვისთვის. ეს არის სამყარო, სადაც შეიძლება ერთი, ოდნავ განსხვავებულად მოაზროვნე ადამიანის ყოველმხრივ სცადონ დაჩრდილვა, დამცირება და მათზე

სიმარტოვე (სრულად)

გული საშინლად მიცემს და,თავის ხელში აყვანას ვცდილობ. გონებაში ვიქექები და,ხელმოსაჭირდს ვეძებ,რომ გაურკვევლოობიდან გამოვიდე,მაგრამ, უფრო ვეფლობი მორევში. კადრებად მიტივტივდება ფრაგმენტები,მაგრამ,სრული სურათის აღდგენას ვერ ვახერხებ. ცუდად ვხვდები.

' გრავიტაცია ' (6)

- დღეს რა უცნაურად გამოიყურება? - გადაუჩურჩულა თებემ ნენეს და ალექსანდრეს კარგად დააკვირდა.მამაკაცს თმა გულმოდგინედ ჰქონდა გადავარცხნილი,შავი კოსტუმი და ნაცრისფერი პერანგი ჰარმონიულად ერწყმოდა ერთმანეთს,თუმცა ჰალსტუხი ზედმეტად მოეჭირა და გეგონებოდათ

სენსაცია

არ ვიცი რომელი პორტალი აცხადებს ამას, უეცრად წავაწყდი ინფორმაციას გადმოვაკოპირე და თქვენთვის მინდოდა გამეცნო, რადგან ეს მნიშვნელოვანია! ჩვენთვის და ჩვენი სიცოცხლისთვისაა მნიშვნელოვანი. იხილეთ...

' გრავიტაცია ' (5)

-უთხრა და ჩქარი ნაბიჯებით წავიდა. ალექსანდრე ერთხანს იდგა და უყურებდა მიმავალ თებეს . . . „იმედი მაქვს,შენნაირი უხეში სტუდენტი აღარ მეყოლება,თებე.“ ჩაილაპარაკა მან.

მარიონეტი (ოცდამეხუთე თავი)

31 დეკემბერის ღამე დასასრულს უახლოვდებოდა. ღამის თორმეტ საათს სულ რამდენიმე წუთი აკლდა ცა ულამაზესი სალუტებით განათდა. მორიგი ახალი წელი მთელი მისი დიდებულებით მობრძანდა თბილისში. მობილური ტელეფონები წარა-მარა წკაპუნობდა მორიგი ელექტრონული გზავნილის

' გრავიტაცია ' (4)

- არ მაინტერესებს,თუ გინდა დასჯად ჩათვალე,ჩემთან ერთად მოდიხარ. - შენს გვერდით სიარული სასჯელია,აბა რა არის,-მიუგო თებემ და ცრემლები მოიწმინდა. - მე ჩემით ვისჯი თავს,შენ კი იძულებით ,-თვალი ჩაუკრა ალექსანდრემ -ვინ გაძალებს მერე,შენ საქმეს მიხედე.

' გრავიტაცია ' (3)

-კარგი,გაიჭიმე,გაიჭიმე,მეტი რა შეგიძლია,ცარიელი სიტყვები. -ნენე,კბილები რისთვის გაქ,დააჭირე ენას და გაჩუმდი,შენ მაინც ნუ მიშლი ნერვებს. -წადი, 603-ე აუდიტორიაში ატარებს ლექციას,დაუკაკუნებლად არ შევარდე,საქმეს უარესად ნუ გაართულებ.

ლურჯი ნისლი (სრულად)

ლურჯი ნისლით იყო ამოვსებული იმ ღამით თბილისი... ლაპმპიონებსაც დაეწყოთ უკვე ჩაქრობა. კაცი-შვილი არ დადიოდა ქუჩებში. თითქოს, დილისა და სიახლის შიშით შეყუჟულიყო შინ ყველა. რამდენიმე ღამენათევი, თვალებჩაშუპებული, კულულების ნელი რხევით მოდიოდა

ჯოჯოხეთი (სრულად)

-ნიკა ხომ არ გინახავთ?- დილაადრიან გამოსულ მეზობელს გადაეღობა თმაგაწეწილი,უძინარი თვალებით. -ნიკა?-ხმა ჩაუწყა.-არა,არ მინახავს..-ისევ მოატყუა,უკვე მერამდენედ.. -სად წავიდა ასე ადრიანად..იქნებ მიმატოვა?-სახეაშლილი ჩააფრინდა მკლავებში ასაკოვან ქალს..