შურისძიება (სრულად)

- მიდი, მიდი დაადგი გაზს, მაინც დავიჭერ მაგ ნაბი*ვარს. სად გამექცევა, შუბლს გავუხვრიტავ მაგ არაკაცს, მშიშარა კურდღელი. გაცხარებული ყვიროდა დემეტრე დევდარიანი და მის მძღოლს აჩქარებას სთხოვდა.

ღალატი(სრულად)

მახსოვს,შუა დეკემბერში,სულ რომ ფარატინა მაიკით ყოფილიყო,აბუზულს რომ დამინახავდა,გაიძრობდა,მომახურავდა,კისერს გამომიწევდა. –მოდი,ცხვირი წაგყინვა,გაითბეო–ო და მეც,დაბარებულივით,წამში მოვხვევდი კისერზე ხელებს და თბილს კისერში ჩავრგადი მოყინულ სახეს.

ის, ვინც არავის ჰგავს (მეორე ნაწილი სრულად)

ზოგჯერ ვგრძნობდი, რაღაცის მოყოლა უნდოდა, თუნდაც წარსულში მომხდარი სასიყვარულო თავგადასავლის, მაგრამ ახსენდებოდა, რომ მე მისი მეგობარი თითქმის აღარ მერქვა და თავს იკავებდა. არადა, მესაიდუმლე ყოველთვის ვიქნებოდი.

წართმეული სისპეტაკე სრულად

ჩვენი ძვირფასი და სადარის? ნუთუ არ მოვენატრეთ? თუმცა ის ხომ ოჯახის ყველაზე წარმატებული წევრია, ალბათ აღარც ვახსოვართ... მთელი ირონიით წარმოთქვა ანამ და თეფზე დადებული ძეხვი პურის თხელ ნაჭერზე დაიდო.

ის, ვინც არავის ჰგავს (სრულად)

რეზითვის რამდენად სასიამოვნო იყო, ვერ ვიტყვი, რადგან ცხოვრებაში არასდროს მქონდა ნაკოცნი არავისთვის და მემგონი, უბრალოდ ტუჩებში მივადორბლე გამოუცდელმა. მას რომ დავეხსენი, ისევ გაშეშებული იდგა და მიყურებდა. მერე ეტყობა, გაიაზრა, რაც გავაკეთე. - ანუ,

გოგონა ბავშვთა სახლიდან (სრულად)

დაბადების დღიდანვე დამტოვა დედამ, არ ვუნდოდი, არ ვუყვარდი, არადა მე რა დავაშავე?! მე ხომ ისე ველოდებოდი ამ სამყაროში მოვლენას, დედის სითბოს და სიყვარულს, მაგრამ ალბათ არ ვიყავი ამ ყველაფრის ღირსი...

ბედნიერების რეცეპტი (სრულად 1-28 თავი)

შემოდგომის სუსხიანი საღამო იდგა, როცა საქართველოს ერთ-ერთ მაღალმთიან რეგიოში, ერთ ყველასგან მივიწყებულ სოფელში, რომლის სახელიც კი სავარაუდოდ არავის ახსოვდა, მაღალი გამავლობის ავტომობილმა, რომლის ფირმასა და სანომრე ნიშანს ისევ შეგნებულად არ ვახსენებ,

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაათი - დასასრული)

ბევრი აღარ უფიქრიათ მამაკაცებს, თავადაც მთავარი კოშკისკენ აიღეს გეზი. ჩამოწოლილი ნანგრევების თხრაში თორნიკეს და დათას ირაკლიც ეხმარებოდა. თუმცა გვირაბში სივიწროვის გამო, აშკარად უჭირდათ მოძრაობა. ფაქტიურად არაბული თხრიდა, დათა კი სველ მასას ზემოთ

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაცხრა)

კოშკში შევიდა, წამიერად გაჩერდა, სიბნელეს შეეჩვია თუ არა, თვალი მოავლო კოშკის პირველ სართულში არსებულ ერთად-ერთ, აწ უკვე გომურად ქცეულ ოთახს. კოშკი რამდენიმე სართულიანი სათავსოსგან შედგებოდა. ერთ დროს მტრისგან თავის დასაცავად აგებულ ნაგებობას,

semper femina (სრულად)

-ნანო მოჰყავთ,ხალხოო!-ქუჩის სიმყუდროვეს საზარელი ხმით არღვევდა ათიოდე წლის ბიჭი,ნარბენს სუნთქვა გახშირებოდა. ოფლით დაცვაროდა წითელი მაისური. ფეხები სულ გატალახიანებოდა. ყველა კარზე აბრახუნებდა. ფანჯრებში გაფართოებული თვალებით იყურებოდა.