თამაში მუსიკის წესებით (მეხუთე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მეხუთე თავი პირობისამებრ მათთვის დამახასიათებელი სილაღითა და ხმაურით შეიკრიბნენ ბავშვები მიმღებში. კომბინიზონებსა და თბილ შარფებში შეფუთნილებს, მხოლოდ თვალები და ცხვირის წვეროები მოუჩანდათ, დიდი ზომის სათვალეები ნაწილს

ფოთოლცვენა მაისსში (სრულად)

-თქვენი აზრით, ადამიანები რომ არასდროს გვტოვებდნენ, რას ვისწავლიდით? ვერაფერს. მონატრებასაც, ლოდინსაც და ერთგულებასაც, მაშინ ვსწავლობთ, როცა გვტოვებენ. ზოგჯერ მარტოც უნდა დარჩე, რა იცი თავში რა ფიქრი აგეკვიატოს. სხვასთან ერთად ვერასდროს შეძლებ

თამაში მუსიკის წესებით (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი ბაკურიანში ჩასულები ოთხ-ოთხად გადანაწილდნენ მათთვის გამოყოფილ ნომრებში. ლიკა, მარიამი, ირმა და კიდევ ერთი ჯგუფის წევრი გოგონა, სახელად სოფო მესამე სართულზე არსებულ საერთო, ორ ოთახიან ნომერში შევიდნენ. გოგონაც მარიამის მსგავსად

ველური ორქიდეა (13 თავი)

_აკო, აკო, გაიღვიძე, ადექი! - ფეხი ვკარი ფეხზე. - ადე ზეზე, რა გაძინებს. ლიზის ღვიძავს და ნორას ჰყავს სამსაზეულოში მომწყდეული. - ბოლო წინადადება საკმარისი იყო იმისთვის, რომ აკოს შეშლილის სახე ჰქონოდა და ისე წამოეწია თავი ბალიშიდან. სიცილი ვერ

თამაში მუსიკის წესებით (მესამე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მესამე თავი - საბოლოოდ გაგიჟდი ხომ?! რა გინდოდა გოგო, იმ ქუჩის ბავშვებთან? რა შოუ დადგით ამ შუაღამისას? - გაავებული უყვიროდა ჩვენთვის ნაცნობ, შავ თმიან გოგონას ავტომობილის საჭესთან მჯდომი

თამაში მუსიკის წესებით (მეორე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მეორე თავი მოუხედავად ტატოს პროტესტისა, მარიამმა იმდენი მოახერხა, რომ ბიჭები თავისუფლების მოედნამდე ფეხით სეირნობაზე დაითანხმა, თუმცა ცოდვა გამხელილი სჯობს, საბას დიდი ხვეწნა არც სჭირდებოდა. გოგონაზე ნაკლებად არც ის იყო

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი)

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი) დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ

სანდრო (სრულად)

-შენ კი არა, მე გადაგეყარე ლილი. - ოდნავ გაეცინა სანდროს, ხელები ქურთუკში ჩაიწყო და ღიმილით გახედა გოგონას თმაგაშლილ, თხელ ფიგურას. -მაინც არ მესმის ესე კარგად ჩემს სახელს როგორ ამბობ. -ერთხელ აუცილებლად მოგიყვები! -ერთხელ? - თვალები მოჭუტა გოგონამ.

ველური ორქიდეა (12 თავი)

_გიორგი? - გაკვირვებით იკითხა აკომ. ის კი მიხვდა ვინც იყო გიორგი, მაგრამ აი, გიგი კიი.. _ჰო, გიო. - ვუპასუხე ჩემს მამიდაშვილს განაზებული ხმით. აბაშიძის ფერი მომეწონა ნამეტანი, სახელი გიორგის ხსენებაზე. გუნებაში კი ბოროტული სიცილით ვქირქილებდი.

ველური ორქიდეა (11 თავი)

_არც ნიკოს შარშანდელი დაბადების დღიდან არ გახსოვარ? - მკითხა აბაშიძემ. ამის მოსმენისას, აი რასაც ჰქვია, ყბა ჩამომივარდა. მეთქი რაა? - თუმცა რას გემახსოვრები, მე რომ სუფრას შემოვუერთდი შენ ისეთი მთვრალი იყავი ლამის მცემე საპირფარეშოსთან. წაბანცალდი