ვირტუალური მეგობარი (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი ყველაფერი სულ რაღაც ხუთ დღეში დასრულდა. ვინმეს რომ ეთქვა არ დავიჯერებდი. ხუთიოდე დღე საკმარისი აღმოჩნდა, ჩემი ცხოვრების ძირ-ფესვიანად შესაცვლელად... თბილისიდან გახიზნულნი, თუ საომრად წასულნი დაბრუნდნენ. დევნილები დროებით სკოლებსა და

საგიჟეთიდან გამოვიქეცი

საგიჟეთიდან გამოვიქეცი გუშინ დადნა კარები, რკინის რომ დებდა საზღვრებს რა ვქნა, არ მსურს რომ მქონდეს ცხოვრება ფუჭი და კოსმოსს გარეთ, გალაქტიკის მთებს გავცდე.

ვირტუალური მეგობარი (3 თავი)

მესამე თავი ლელა ისევ ვერ დაუკავშირდა შვილებს, საბოლოოდ ნერვებმა უმტყუნა და სახლში წავიდა, გელა და თაკოც აღარ გაჩერდნენ. მეც როგორც უკვე გითხარით, სახლში წასასვლელად ვემზადებოდი, არადა შინ წასვლის მეშინოდა, დედაჩემის დაძაბულ მზერას ვერ

ვირტუალური მეგობარი (მეორე თავი)

მეორე თავი შაკო წინა დღეს ვნახე, არადა, ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს საუკუნე გავიდა. ვიგრძენი როგორ გამაცია, ფეხქვეშ თითქოს საყრდენი დავკარგე, როცა ავტომობილიდან სამხედრო ფორმაში ჩაცმული გადმოვიდა, ჩემსკენ ზურგით იდგა. უხდებოდა დაფოთლილი ხაკისფერი

ვირტუალური მეგობარი (1 თავი)

ყველაფერი მოულოდნელად, ზაფხულის ერთ ჩვეულებრივ დღეს დაიწყო, თუმცა უკვე მოგატყუეთ, სულაც არ იყო ეს დღე ჩვეულებრივი. 2008 წლის აგვისტოს დასაწყისში ერთბაშად შეარყია სიცხისგან გათანგული თბილისი მოულოდნელმა სიახლემ:- ომი დაიწყო!. - შეუძლებელია, სიმართლე

ველური ორქიდეა (2თავი)

იქვე ორ ჩემოდანს მოვკარი თვალი. _აი, შენი ტანსაცმელი, დარო, მაღლა ადი, საძინებელში გამოიცვალე და ჩამოდი. _კარგი, მაგრამ რომელ ოთახში? - ვკითხე დაბნეულმა. _როგორც კი ახვალ ხელმარცხნივ. კიბეზე ავედი. თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. ხელმარცხნივ სამი

უსათაურო

მე მომკითხავი არავინ არ მყავს, მე მომაკითხავს სიკვდილის ლანდი თავისუფლების მორიგი დარტყმა გელოდი, როდის შენ წამიყვანდი.

მახსოვს... მოგწონდა

მახსოვს მოგწონდა ყოველი ლექსი, როცა გიკითხავ, კალთაში თავი რაც გჭირდებოდა - შენ ჩემთან სექსი, და შუა ზღვაში გასული ნავი.

ველური ორქიდეა (1თავი)

არასოდეს დამჭირვებია მაღვიძარა. ჩემითაც მშვენვრად ვიღვიძებ. აი, აკოს გაღვიძება კი, თემაა. გინდ საბანი გადააძრე. გინდ შეანჯღრიე, რეაქცია არ აქვს. დილის ძილი უყვარს ძალიან. ბოლოს, მოთმინება გამოლეულს ბევრჯერ დამიქაჩავს ფეხებში და ჩამომიგდია

ბედნიერება, უბედურება

ყველას ვუყვარვარ, მაგრამ ცხოვრებამ რატომღაც ერთი მარგუნა ბედად ზედ არ მიყურებს მისის მშვენება, მონატრებაა თუ მეჩვენება? ნუთუ ასეა ქვეყნად წყობილი ბედნიერებას ეძებ და უბედურებას იმკი თითქოს სიცოცხლე გსურს და საფლავს ითხრი, ფიცხად განვვლეთ გზა, სადაც