სიცოცხლისა და სიკვდილის ჭიდილში

ჩემი ცხოვრება ოპტიმიზმისა და პესიმიზმის უკიდურესი გამოვლინებაა. იგი სიცოცლხისა და სიკვდილის ჭიდილია,მე ხომ ყოველ დღე მიწევს გავიარო მათ შორის გადებულ ხიდზე,რომელიც ირხევა და ხან ერთისკენ მიბიძგებს, ხან-მეორისკენ.

ბედის ბორბალი (დასასრული)

-ელე,მიყვარხარ! დიდი ხანია,მინდა გითხრა..-ვშორდები ბიჭს და უკან ვიხევი,ჩემმა გულმა ხახა გააღო,მსგავ რამეს არ ველოდი,თუ მეტყოდა..ახლა უნდა წავიდე,უნდა წავიდე,,ამაზე ფიქრის დრო არაა. -მაგვიანდება..მოგწერ,კარგი?-ვეუბნები დაბალ ხმაზე,ხმის იოგებიც ძლივს

მათხოვარი (5 თავი)

მეხუთე თავი - ჩვენი წასვლის დროც მოსულა! - უდარდელი ხმით ამბობს, უკანალზე ხელის მსუბუქი წამორტყმით აგდებს მუხლებზე წამოსკუპებულ კეკლუცად აკისკისებულ არსებას, კარგი ძმაკაცივით თვალს მიკრავს და სანახევროდ გამოხსნილი კარებიდან პირველი თვითონ გადის. -

სამი ფიფქი (სრულად)

7 მარტი იყო.. თბილისის ქუჩებში ჯერ კიდევ ციოდა. ლამპიონები ჯერაც ანათებდნენ ბნელ ქუჩებში. ხალხი მასიურად მოძრაობდა. არცერთი არ არღვევდა რითმს. ჩემთვის უცნობ ქუჩაზე შევუხვიე და ტელეფონის შუქით გავიკვლიე გზა. რამდენ საიდუმლოს ინახავს

სხვისი ბალახი თურმე უფრო ქორფა ყოფილა

სხვისი ბალახი უფრო მწვანე,ქორფა გგონია, ვეღარ ისვენებ და ახლისკენ მიილტვი უმალ. სხვის ოთილიეს ანაცვალებ ლამაზ შარლოტეს, მერე თავს იკლავ მასზე ფიქრით,გარბიხარ ფრონტზე. რატომ იქცევი ასე მაინც,გამაგებინე? განა არ გკმარა,რაც გარგუნა განგებამ,კარგო?

მათხოვარი (4 თავი)

მეოთხე თავი - მე მთავაზობთ?! - ისევ არ მჯერა. ველოდები, როდის მეტყვის, რომ სულელურად მეხუმრა, თუმცა ის ჩემს მიერ დასმულ კითხვაზე თანხმობის ნიშნად უბრალოდ თავს მიქნევს - არც კი მიცნობთ, ასე მენდობით?! - რატომღაც ვიფიქრე, რომ მათხოვრობა შენი საქმე

ვერტერის როლში

ვდგავარ ფანჯარასთან და გადახტომაზე ვფიქრობ..აღარ მინდა ცხოვრება..როგორც ჩანს,მეც შემეყარა გოეთეს სენი... ვჩერდები.. მესამეჯერ შევდივარ ვერტერის როლში..მერე ანა ფრანკზე ვფიქრობ,ვინ იყო ეს ლაწირაკი-მეთქი.. მერე თავს ვაქნევ..

10 წლის ქეთი-8 აგვისტოს ომის მსხვერპლი (სრულად)

მახსოვს,ეწერა,გარდაიცვალა 10 წლის გოგონაო...წარმოგიდგენიათ,მაშინ რა განვიცადე? ის ხომ ისეთი ლამაზი და საყვარელი იყო,ისეთი თბილი...სულ რომ არაფერი,ის ხომ ბავშვი იყო?! იცით,მას ფიფქრია უყვარდა და ყოველთვის ცდილობდა ჩაეცვა,როგორც მას,მოქცეულიყო,როგორც

მათხოვარი (3 თავი)

მესამე თავი ტირილ-ტირილში ვერ ვიგებ როგორ და როდის მეძინება. როგორც ყოველთვის კოშმარები მაწუხებს. ისევ მას ვხედავ, “რაიონის პრინცს“, თითქოს ისევ ვგრძნობ, როგორ მეხება მისი ბინძური ხელებით, მისი საზიზღარი ტუჩებით მკოცნის. - არ მომეკარო, გემუდარები,

ბედის ბორბალი (თავი 6)

-გილოცავ..-დაჩიმაც მომილოცა და ლოყაზე მაკოცა. -მადლობა..-გავუღიიმე და სხვებისკენ წავედი,რომ მილოცვები მიმეღო..არ მიყვარდა მსგავსი სიტუაციები,თუმცა სხვა გზა არ არსებობდა.. მეგობრებმა წვეულება მომიწყევეს,რომელიც კემბრიჯში სწავლების აღსანიშნავი უნდა