სხვისი ბალახი თურმე უფრო ქორფა ყოფილა

სხვისი ბალახი უფრო მწვანე,ქორფა გგონია, ვეღარ ისვენებ და ახლისკენ მიილტვი უმალ. სხვის ოთილიეს ანაცვალებ ლამაზ შარლოტეს, მერე თავს იკლავ მასზე ფიქრით,გარბიხარ ფრონტზე. რატომ იქცევი ასე მაინც,გამაგებინე? განა არ გკმარა,რაც გარგუნა განგებამ,კარგო?

მათხოვარი (4 თავი)

მეოთხე თავი - მე მთავაზობთ?! - ისევ არ მჯერა. ველოდები, როდის მეტყვის, რომ სულელურად მეხუმრა, თუმცა ის ჩემს მიერ დასმულ კითხვაზე თანხმობის ნიშნად უბრალოდ თავს მიქნევს - არც კი მიცნობთ, ასე მენდობით?! - რატომღაც ვიფიქრე, რომ მათხოვრობა შენი საქმე

ვერტერის როლში

ვდგავარ ფანჯარასთან და გადახტომაზე ვფიქრობ..აღარ მინდა ცხოვრება..როგორც ჩანს,მეც შემეყარა გოეთეს სენი... ვჩერდები.. მესამეჯერ შევდივარ ვერტერის როლში..მერე ანა ფრანკზე ვფიქრობ,ვინ იყო ეს ლაწირაკი-მეთქი.. მერე თავს ვაქნევ..

10 წლის ქეთი-8 აგვისტოს ომის მსხვერპლი (სრულად)

მახსოვს,ეწერა,გარდაიცვალა 10 წლის გოგონაო...წარმოგიდგენიათ,მაშინ რა განვიცადე? ის ხომ ისეთი ლამაზი და საყვარელი იყო,ისეთი თბილი...სულ რომ არაფერი,ის ხომ ბავშვი იყო?! იცით,მას ფიფქრია უყვარდა და ყოველთვის ცდილობდა ჩაეცვა,როგორც მას,მოქცეულიყო,როგორც

მათხოვარი (3 თავი)

მესამე თავი ტირილ-ტირილში ვერ ვიგებ როგორ და როდის მეძინება. როგორც ყოველთვის კოშმარები მაწუხებს. ისევ მას ვხედავ, “რაიონის პრინცს“, თითქოს ისევ ვგრძნობ, როგორ მეხება მისი ბინძური ხელებით, მისი საზიზღარი ტუჩებით მკოცნის. - არ მომეკარო, გემუდარები,

ბედის ბორბალი (თავი 6)

-გილოცავ..-დაჩიმაც მომილოცა და ლოყაზე მაკოცა. -მადლობა..-გავუღიიმე და სხვებისკენ წავედი,რომ მილოცვები მიმეღო..არ მიყვარდა მსგავსი სიტუაციები,თუმცა სხვა გზა არ არსებობდა.. მეგობრებმა წვეულება მომიწყევეს,რომელიც კემბრიჯში სწავლების აღსანიშნავი უნდა

მხოლოდ ეს მინდა..

ვდგები და უაზროდ ვაშტერებ თვალებს,უაზროდ,რადგან არაფრის დანახვა არ შემიძლია...დიდი ხნის წინ დავკარგე მხედველობა და მას მერე ვარ ასეთი უბედური..არა,უბედური არა,ეს უფრო მეტია..ეს უარესი რამაა...ეს შეგრძნება არის ყველაფერი შემზარავი,რაც კი ამ სამყაროში

sms 15 თავი (დასასრული)

სახლთან მისვლამდე ორივეს საკმაოდ გვისველდება ფეხები, მას შარვლის ტოტები მუხლამდე დასველებია, მე კი შიშველ წვივებზე მიბრწყინავს წყლის ვერცხლისფერი ბურთები. ნამისა და ბალახის უხეში ღეროებისგან კანი მეწვის და საშინლად მეფხანება. ვიხრები და ვცდილობ

ძალიან მალე...

ერთხელ ზურგი მაქციეს და ამის მერე იმედი დავკარგე..ხალისი ჩავიკალი,არც არავისკენ მიმიწევს გული..ვგრძნობ,რომ ამ სამყაროსთვის არ ვარ შექმნილი და ეს ადგილი,რომელსაც დედამიწა ჰქვია,ჩემი დროებითი ნავსაყუდელია,საიდანაც მალე უნდა წავიდე,ძალიან მალე...

მათხოვარი (2 თავი)

მეორე თავი დაღლილი, დაქანცული, თითქმის ფორთხვით მივდივარ მეტროსადგურ „მარჯანიშვილის მოედნამდე“, როგორც იქნა დღევანდელი დღეც დასრულდა, თვალებით დაცვის თანამშრომელს ვეძებ, იმედი მაქვს, ჩვეულებისამებრ ღამის გასათევს შემომთავაზებს. - რამდენი იშოვე დღეს,