როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “8“

-რატომ?-წამოიყვირა ჩახრეწილი ხმით და სკამიდან წამოვარდა,ცხელი ცრემლები კი უნებურად ჩამოუგორდა ღაწვებზე და ყელისკენ იწყეს სვლა,-სულ რატომ დამზდევ,-საყელოში ჩაავლო ხელი,უკვე წამომდგარ მამაკაცს და ძლიერად მოქაჩა თავისკენ.

უბრალოდ მენდე!

მარჯანიშვილის ქუჩას მივუყვებოდით,უკვე ახლოს ვიყავით კიდეც ლუკა პოლარეს სანაყინესთან,გვერდით რომ მივიხედე და თვალები ზედ დამრჩა,გული ამიფანცქვალდა,ჩემი ერთ-ერთი სისუსტე მოქცეულიყო ხედვის არეალში.

სიყვარულს სჭირდება დუმილი!

სიტყვები?! სიტყვები ყოველთვის როდია ზედმეტი. რიტმები?! რიტმები ცეკვავენ სიყვარულს. ფიქრები?! ფიქრები ჰყვებიან მას. ის მას საკუთარ ფიქრებშიც გაურბის რატომ? იმიტომ,რომ ეშინია რისი? ტკივილის,რაც სიყვარულს კანონად მოზდევს. მაგრამ,იცხოვრო უმისოდ?

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “7“

მისი სხეულის სურნელით გაბრუებულმა თავი დაადო და თვალები დახუჭა,სურვილი აღარ ჰქონდა ეკამათა,მხოლოდ მასთან სიახლოვით ტკბობა სურდა,არ ფიქრობდა იმაზე თუ რამდენად სწორად აკეთებდა,მაგრამ ერთი რამ ნამდვილად იცოდა,მას მარიტა თავდავიწყებით უყვარდა და ვერ

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “6“

-სექსი რომ შემოგთავაზონ უარს არც იმაზე იტყვი?-ამის თქმა და კოსტას ლოყის წვა ერთი იყო.მარიტას ცრემლები წამოსცვივდა და დივანზე მოწყვეტით დაეშვა.კოსტამ როგორც კი გააცნობიერა რა თქვა ჭკუიდან ლამის გადავიდა

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “5“

-კოსტა! -ხო მამაჩემო,-ჩვეულ მიმართა კოსტამ -ვერ ვარ კარგად და იქნებ აღარ წახვიდე ლილეს დაბადების დღეზე -რა გჭირს?-მანქანა გააჩერა მან,-ისევ წნევა გაქვს? -არ ვიცი,გულიც ვერ მაქვს კარგად

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “4“

-წამალი კართან ვინ დადო?-დილიდან ისმოდა მარიტას ხმა.გაბრუებულ სოფოს ბალიში თავზე დაემხო და წვალებით ცდილობდა ძილის გაგრძელებას,-რა უცნაურია,გარეთ არავინ გასულა,-მხრების ჩეჩვით შემოიტანა პარკი და მაგიდაზე დადო.

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “3“

-რა მნიშვნელობა აქვს,ვინც გინდა იყოს მთავარია მე ვიქნები შენი მეჯვარე,მხოლოდ მე,-კმაყოფილს გაეღიმა,-ვაჩე არ მაინტერესებს,ქორწილამდე აქ რჩები -არა,დღეს დავრჩები,ხვალ ვაჩე ჩამომაკითხავს და წამიყვანს -სად შეგვიძლია,-ხელები აღმართა

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “2“

-ვალდებული არ ვარ,-ზურგი აქცია მარიტამ,ამით კოსტამ ისარგებლა და რეზინი მოხსნა. სასიამოვნოდ დაუარა ბზინვარე თმამ ტანი რომ დაფარა.მარიტა გაბრაზებული შემობრუნდა და პატარა ბავშვივით დაუწყო სამაგრის წართმევა,-ნუ ბავშვობ,მომეცი,არ მიყვარს გაშლილი

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს!

-მიცნობდეთ,კოსტა,-პირდაპირ უთხრა მამაკაცმა და დასერიოზულდა -სხვის ეზოში რატომ დაძვრებით,ბატონო კოსტა -დაგინახე,როგორ ერთობოდი და ხელის შეშლა გადავწყვიტე -გამოგივიდა,-მიუგო გაბრაზებულმა -აქ ცხოვრობ?-ჰკითხა კოსტამ -როგორც მხედავ,კი,-უპასუხა მარიტამაც