ვარდისფერი ხალათი

იმ დღეს,ვარდისფერი ხალათი მეცვა, როდესაც პირველად მოხვედი ჩემთან და მითხარი, რომ სიცოცხლეზე მეტად გიყვარდი, მე დაგიჯერე. ვიფიქრე, რომ შეიძლებოდა ვინმეს სიცოცხლეზე მეტად ყვარებოდი, საკუთარ თავზე მეტად.

არტემისი და აპოლონი

ის ინსომნიიით გაჟღენთილ თავს მხარზე დამადებს,იგრძნობს ჩემს სუნთქვას,მკერდში გაქცეულ გულის ცემას,იგრძნობს უამინდობას და არ დაიძინებს. მას შეუჩნდება ძველი ცოდვა...არ გამიხსენებს,არ მომინატრებს - მაგრამ ეგ ჯერ არ ახსოვს.

სააღდგომო კვერცხი

გენტ ბრიჯზე აბრა ამბობს ''აქ არანაირი აღდგომის კვერცი არ არის.დაახვიე'' მარა მთვარეს ესვრი სნაიპერით და მისი ზომა იცვლება.კატალინას კაბინასთან ახლოს სამი საფლავი და ერთი ნიჩაბია.მეოთხე რისთვისაა, მე რომ დავიმარხო?დედაქალაქის სასაფლაოზე არის

ელ რაბი ალი და მათემატიკა

დღეს შემიძლია ყველაფერზე ვწერო, მაგრამ მირჩევნია მოვყვე ელ რაბი ალის ისტორია, რომელიც ღიად დატოვებულ ფანჯარაში მზის მთვარეგამოვლილ სხივებს შემოჰყვა და ასე აღმოჩნდა ჩემს საძინებელში. რაბი ალი ერთ დროს მექაში ცხოვრობდა და არც ბედნიერი კაცი იყო, არც

როცა სასწაული არ მერგო...

ვერ გავბედე მეთქვა, რომ ჩემი სხეული ახალს ვერასდროს შექმნიდა. ამის საშუალება არ მექნებოდა, თურმე ძალები არ მეყოფოდა. ვერასდროს ვიქნებოდი ლამაზი ორსული, რომელსაც უცხო ადამიანები გაუღიმებდნენ და შორიდან ეტყოდნენ " ღმერთმა გაგიზარდოთ"-ო.

ჩანაწერი 1.

Არამგონია არსებობდეს ადამიანი,რომელსაც საკუთარი თავისთის ერთხელაც არ დაუსვამს კიტხვა როგორ გაჩნდა სიცოცხლე?ვინ ვართ ადამიანები?რანი ვართ?რისთვის გავჩნდით და რა ვალდებულებები გვაკისრია?მაგრამ გაგვიცია კი ამ ყოველივესთვის პასუხი?

ლუ - ჩემი ოთახის მოჩვენება

ჩემს ოთახში ცხოვრობს ერთი მოჩვენება, მე მას ლუ დავარქვი და იმედია მაპატიებს, რადგან მისი სახელი არასდროს უთქვამს. ლუ, რადგან ლუი რიდივით უცნაურად მღერის კი არადა ლაპარაკობს: ჩუმად,გაურკვევლად, დავიწყების უშანსოდ. მხოლოდ ძილის წინ - ზღვარზე და

ქალის სურნელი

სევდა ნარევი სამყარო, ეს ადგილია სადაც ვცხოვრობთ, ტკივილით და სევდით სავსე. მაგრამ ცხოვრებაში არის მომენტები, რითაც შეგიძლია ბედნიერება შეიგრძნო. ისიამოვნეთ ყოველი წამით, ცხოვრება მშვენიერია.

ფერადი სათამაშოები

ბავშვობის მოგონება რომელიც სევდიან რეალობად იქცა, როცა ვიზრდებით ჩვენი ფერადი სათამაშოები ქრებიან ჩვენს ცხოვრებაში. ნივთები წმინდა ღირებულებას იძენს, როცა ბავშვი ხარ. ისტორია არის ადამიანზე რომელმიც საკუთარი ბავშვობის მოგონებებით თამაშობს.

მიიღე ჩემი გული

საბავშვო ბაღი არასდროს მიყვარდა. თუმცა ჩემი ცხოვრების ყველაზე ადრეულ და ცხად მოგონებად სწორედ მაშინდელი ყოფა მახსოვს. სიმართლე რომ ვთქვა, არც კი ვიცი მოგონებები ნამდვილად მე მეკუთვნის თუ არა. თითქოს მაშინ დრო არ არსებობდა, თითქოს ეს მე არ ვიყავი