ორმაგი

ვხედავდი, თუ როგორ ემშვიდობებოდა ანდრეა საკუთარი სულის მძაფრ გამოხატულებას. ეს პროცესი ნამდვილად არ იყო სიმარტივით შემკული, პირიქით, ეს იყო იმ ფაქტით ცხოვრება, რომ სული სხეულს არ დამორჩილებოდა. წარმავალი ყოფა ხშირად იმ ყვავილს ემსგავსება, რომლის

სიკვდილი

ათეისტებს მეტად მარტივი აზრი გააჩნიათ სიკვდილის მიმართ. არ ვიტყვი ამ ადამიანის სახელს, რომელმაც ერთხელ მითხრა თუ როგორ წარმოედგინა სიკვდილი. ის უკვე გარდაიცვალა და ალბათ გასცა პასუხი იმ კითხვას რომელიც მე დიდი ხნის წინათ სახლის აივანთან წვიმიან

გადასვლა

ხოდა, წავიდოდა. დაჯდებოდა და მოუსმენდა. უფრო ღამით უყვარს ზღვის ხმაურის მოსმენა. ვერ ხედავ, მაგრამ მისი ტალღები იქვე, შენს ფეხებტან გელამუნებიან.შორიდან კი ხმაური ისმის.შენ ხმაურს ეძახი, თუმცა, ეს შენი სულის ძახილია. ტყეში გასული ხმამაღალი

მთვარის სონატა

მტკვრის მიმდებარედ, ბუნებაში სწორედ სავსე მთვარის მოპირდაპირედ, აღმოსავლეთ და დასავლეთ მხარეს სონატა ჟღერდა.. ერთი სონატა.. ორი ისტორია... ერთი სონატა... ერთი სული, ორ სხეულში..

ბელიაშვილის 125

უკან არ დაბრუნდები, აღარც კი შეხედავ შენობას, საითაც აქამდე გული მოგიწევდა ... სიყვარულის, ვნებისა და სასიამოვნო ჟრუანტელის ნაცვლად , ხელში შევდის სურნელი პუნქტი და ერშეგრჩება. უკან დარჩება ნაცნობი პუნქტი, ოდესღაც საყვარელი ადამიანი , შენ კი წამებს

წერილი მუზას.

გამარჯობა როგორ ხარ იმედია სულ არ დაგვიწყებივარ.ხომ ხედავ ახლაც სადღაც ჩუმად მჯდარი ისევ ვცდილობ რაღაცა დავჯღაბნო შენ კი ისევ შორს ხარ ისევ სხვაგან. ნუთუ ასე გაგიადვილდა ჩემი მიტოვება ჩემი მიგდება და ახალი გასართობის მოძებნა.

მე შენ გიპოვე

რა ფერიაქვს შეჩვევას ? რაფერიაქვს მონატრებას ? ან იმ გრძნობებს სიტყებით რომ ვერ წამოთქვამ ? სხული სენით რომ ვერ გამოხატავ ? იცი მაგრამ დარწმუნებული არხარ , ამ სამყაროში რაშიც მოისურვებ დარწმუნებას დაჯერებას

ერკე მიდასი - სიცოცხლის ბოლო

სიცოცხლის ბოლოს დამპალ კედლებში ამომხდება სული. უკანასკნელ ამოსუნთქვას ბინძურ კლინიკაში დავტოვებ და გავეშურები სრულ უკუნეთში, საიდანაც ჩემს ცხოვრებას მთლიანად სხვაგვარად დავინახავ. როგორ ვიცხოვრე, რა მიკეთებია, ვის დავეხმარე და ვისი ცხოვრება ვაქციე

ექოდ ქცეული

ალექსანდერის ცხოვრება არასოდეს ყოფილა ბედნიერებითა და ემოციებით სავსე. მუდმივად ბნელი ღრუბლებით გარშემოტყმული დაიარებოდა და იმდენად დიდი კედლით იცავდა საკუთარ გულს, ხშირად მხოლოდ მის გულში გაჩენილი სიცარიელის შეგრძნება თუ შეეძლო.

შენარჩუნება

და სევდიანად გავცქერი ცაზე მოლივლივე ნაცრისფერ ღრუბლებს. ღრუბლებში დიდი საიდუმლოა დამალული დიდი!