ფიქრებო ...

ფიქრები.. ფიქრებს მივყავართ გაგიჟებამდე?! რა გვჭირს? რამდენი კითხვაა და პასუხებივ როგორ ვიპოვოთ ყველაფერზე პასუხი? არის რაღაცეები რასაც სახელს ვერ დაარქმევ ან არ დაარქმევ არ ვიცი მართლა ვერ ვხვდები რა არის ეს ? ნუთუ შეიძლება ადამიანმა

ეცადე ბედნიერი იყო

რმინდა ისეთი ადამიანი ვიყო ვინც ვერ ამჩნევს მის ირგვლივ რაც არის. არმინდა უმადური ვიყო... ყოველთვის ჩემს თავს ვუმეორებ ვისწავლო არსებულით ბედნიერება... არმინდა ის ადამიანი ვიყო ვინც თავს ძალით იტანჯავს როცა რეალურად ამის საბაბი არ აქვს... ზუსტად

უაზროდ

თენდება, მერე ისევ ღამდება, მერე თენდება... თენდება და ასე გადის დრო, დრო დღიდან დღემდე, კვირიდან- კვირამდე, თვიდან -თვემდე... დღე აღარ მიყვარს, რადგან სულ რაღაცას ველი და იმდენად პრაგრამტულ რამეებს, ლამის საკუთარი თავი შემზიზღდეს..

სიზმარ-ო!

რადგან მე ძალიან ჯიუტი,ეგოისტი,მესაკუთრე ადამიანი ვარ,ამიტომ ვერ გაიგებ რას ვგრძნობ ჩემი გრძნობები,ტკივილი,სიხარულიც კი! მხოლოდ ჩემია! არავის მივცემ,არავის დავანახებ! შენ რომ ჩემი იყო...არ მოგცემდი იმის უფლებას რომ სხვასთან

ყველა დედა დედაა?

უბრალოდ ერთი ადამიანის მწუხარება დედა-შვილობის თემაზე,რამდენად ჯანსაღია დედასთან ურთიერთობა და სწორი მიმართულებით ვზრდით თუ არა ჩვენს შვილებს?რატო არ ესმის დედას ჩემი? რატომ ვუყვები დაქალს და არა დედას?

შემოდგომის დღეები

ნაწარმოებია გოგონაზე რომელსაც დიდი სიყვარული ეწვევა მაგრამ ამავდროულად ეშმაკის ნადირობის ქვეშაა და ბიჭი ვალდებულია დაიცვას იგი. ჯერ 1 თავს დავდებ თუ დაგაინტერესებთ შემდეგ თავებსაც შემოგთავაზებთ.

ზღაპარში...

წლები გადის... ადამიანი იღლება. ყველა იღლება. მეც დავიღალე. დროს უნდა აყვე თორემ გული გეტკინება... მე არ ავყევი მას... ვერ შევძელი დამევიწყებინა, ამიტომაც ყოველი დღე ტკივილია ჩემთვის...მტკივა... გული ყველას აქვს ... მეც... დრო

სიყვარული

მისი სხეული,სახე და საერთოდ ყველაფერი ჩემთვის სამყაროა რომლიდანაც ვცოცხლობ და რომლითაც მიხარია..ძალიან მენატრება...ვეღარ ვითმენ...მინდა მისი სახე დავინახო პირდაპირრ...აღარ მინდა სიზმრებში დანახული სახე რომელიც მანუგეშებს...

სისუსტეებიდან- გასხივოსნებამდე !

არ შეიძლება ,რომ მხოლოდ გულით ან ტვინით იმოქმედო შეძლებისდაგვარად ორივეს შერწყმა უნდა მოახდინო. სხვასთან ბრძოლა მარტივია იცი მისი სუსტი მხარე და შეგიძლია დარტყმაც მიაყენო , მაგრამ საკუთარ თავს დარტყმასაც ვერ მიაყენებ

მე ჩემთვის, შენ — შენთვის.

უღრუბლო ცაზე მეხის გავარდნასავით იყო შენი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენა. კითხვაზე, თუ რა ვიყავი შენამდე და რა ვარ ახლა პასუხი უმარტივესია. შენამდე მე მხიარული, სიცოცხლით სავსე და კეთილი ვიყავი, შენს შემდეგ — უგულო, ცივი და ჩაკეტილი.