გამიჭირდება

არ მაქვს უფლება ვთქვა, უიმისოდ ვერ გავძლებ მეთქი, რადგან ასე არ არის... მე ძალიან გამიჭირდება...ვიცი, მასაც წასკდება ცრემლი, როდესაც გამიხსენებს... ვიცი, მასაც ეტკინება...მისი ხსენებისას თვალებიც ამეწვება და გულიც ამიჩქარდება...მართალი ყოფილა,რომ

სივრცე /სრულად/

იყო იქ სადაც ხარ და ამავე დროს არ იყო - ეს ძალია რთულია. დრო მტაცებელია და ის ჩვენზე ნადირობს. ყოველთვის გაუსწორე ცხოვრებას თვალი და ისეთი დაინახე როგორიც არის და ბოლოს, რომ გაიცნო გიყვარდეს ისეთი, როგორიც არის და მერე.... გაუშვი...

დედამიწისხელა

მზის სხივები ცისფერ ცაზე მკრთალად იფანტება და ქუჩიდან შემომესმის მოთამაშე ბავშვების სიცილ-ხარხარი, წამოყვირება. სანამ ფანჯარაში გავიხედავდე, თვითონ აჭრის ოთახში სინათლე და ცალ წარბზე მეხება. ულევი ენერგიით ვივსები,

შემიყვარდა...

არვიცი როგორ დავიწყო როგორ გადმოვცე შევძლებ ესყველაფერი რასაც ვგრძნონ აქ დავწერო გადმოვიტანო? არვიციი უკვე არაფერივიცი არავინ და არაფერი მახსოვს შენგარდა....იცი რამდენჯერ მიცდია შენიდავიწყება შენი საბოლოოდ ამოშლა

გრძნობათა ღელვა

ყოველ საღამოს ფიქრებს რომ მივეცემოდი თავში ერთადერთი ყოველთვის შენი სახელი მიტრიალებდა და გულში ჩუმად ჩვენი სიმღერის ტექსტს ვღიღინებდი რომელიც ასე გვიყვარდა. განშორების დღეებში მუდამ ამ სიმღერას ვუსმენდი და არვიმჩნევდი გულით რამხელა დარდს

უსასრულობა ∞

ყველაფერი კი ისე რთულადაა ვიდრე მას ჰგონია, მაგრამ ჯერ კიდევ შემორჩენია იმედი, რომ კითხო რისი იმედი გაქვსო პასუხს ვერ გაგცემს, ეიფორიაშია, ჯერ კიდევ აქვს გამოყოლილი ადამიანური სისუტეები, შიში და პანიკა, მიდის, გზას განაგრძობს, მაგრამ ძალიან ნელა.

რა იქნება?

რა იქნება თუ მთელი ჩემი ცხოვრების განმავლობაში მემახსოვრება და ვერ შევძლებ მის დავიწყებას? ვერ ამოვიგდებ თავიდან იმ წუთებს და წამებს რაც ერთად გავატარეთ, იმ მოგონებებს რაც მასთან მაკავშირებს, რა იქნება თუ მის გარეშე ძალიან ბედნიერი

"შეჯახება"

წყეულიმც იყოს ეს დღე ნეტამც სულაც არ დავბადებულიყავი, ადამიანი სატანჯველად მოდის ამ სამყაროში და ნაპერწკალივით მიექანება ცისკენ, ამ წუთისოფელში დაიმკვიდრებს სახელს სულს და ქრება ქრება უკვალოდ უკვალოდ მიექანება ზეცაში რადგან ისევ ამ წუთისოფელში

დაცემა

25 წლისაც არხარ და უკვე მკვდარი ხარ შინაგანად. მოსიარულე გვამი, უემოციო და გაყინული. სიბნელეში მოხეტიალე აჩრდილი, რომელიც ღამღამობით სხვის ცხოვრებას ისაკუთრებს და სახეს იცვლის. სალხინებელის დემონებივით გიზიდავს

ადამიანი-ხატება ღვთისა

ღვთის ნებაა, ყველაზე სრული და მართებული კანონი თუ დადგინდება და ვერავინ ეტყვის შემოქმედს, თუ რატომ შექმენი ამგვარიო, რადგან მექოთნესაც კი შეუძლია თავისი მოზელილი თიხით სხვადასხვა ღირსების ჭურჭელი შექმნას,