წყდებიან.ქრებიან.მიდიან.

საერთოდ არაფერს აკეთებენ წასვლის გარდა. მათი წასვლის შემდეგ კი ისე ხდება,რომ შენი გულის,რომელიღაც ყრუ ძაფი წყდება. ძაფი,რომელზეც თითქოს დანარჩენი ძაფები იყო დამოკიდებული

ბოლო იმედი

გათენდა მზის გამჭოლი მზერა და შენი თვალები ერთმანეთს შეერწყა,ნაზად მოიფშვნიტე თვალები ირგვლივ მიმოიხედე და ისევ იგივე სცენარი დაგხვდა სიცარიელე, საწოლიდან წამოდექი და შენი ნატიფი სხეული მიანდე მზის სხივებს,

განაჩენის მოლოდინში

როგორც ყველა უნიჭო მეც ვმეორდები და ისევ იმ ქალზე ვწერ ყველაზე მეტად რომ შემიყვარდა. არვიცი რატომ მაგრამ ამ ქალმა შეძლო და შემიცნო მე მის სულიერ სამყაროს ვგრძნობ მე მისი სულში მცხოვრები

სიკვდილის შემდეგ

ბევრჯერ მიფიქრია, რა ხდება მას შემდეგ როდესაც ვიხოცებით? ამბობენ თეთრ გვირაბში გადიხარ, მერე იქიდან ან სამოთხის გზას გაუდგები, ან ჯოჯოხეთისასო. მე მაინც მგონია, რომ ასე არ ხდება. მგონია, რომ როგორც

მა...

არაფერი და არავინ დამიტოვებიაო? ასე ეტყოდი? მაშინ იცი რას გეტყვი. გაგიბრაზდი და ხმას აღარ გაგცემ!აღარც შენზე ვიტირებ! საერთოდ დაგივიწყებ.

წელიწადის მეხუთე დრო..

იქნებ ამას დავარქვათ 'მოლოდინი' მოლოდინი გამოდარებისა . . პერიოდი ზამთარსა და გაზაფხულს შორის . . .ანუ, არა ის, რაც არასოდეს ყოფილა და/ან იქნება,არამედ ის, რაც ყოველთვია იყო,თუმცა არავის შეუმჩნევია

"მთა ჩემი სულია"

"წამოდი მთაში ფიქრს რად ასე უწყალოდ მისევ.." "მთისკენ მთის ნიავს ფერფლად წავყვები და იქ ამოვალ, როგორც კესანე"

მონატრება, ისევ მონატრება...

ღამის 4 საათია. მესმის როგორ მოძრაობენ ისრები საათზე, ჩემი გულიც თითქოს იმავე ტემპით ცემს. წამი წამს მიჰყვება და ჩემშიც უფრო მეტია მონატრება. სადღაც შორიდან სიმღერის ხმას ჩამესმის .

რაღა'ც

ხანდახან ადამიანს სულის ტკივილამდე მოგინდება წარსულში დაბრუნება.განა იმის გამო,რომ რაიმეს შეცვლა გწადია?არა სულაც არა.უბრალოდ ძალიან ძალიან გინდა წარსულში დაბრუნდე.თუნდაც გაიმეორე ის შეცდომები.

" წვიმს " (სრულად)

წვიმს! ცა ტირის... გოგო ბიჭის საწოლთან ზის! -ხომ გიყვარვარ? -მიყვარხარ -ხომ სულ გეყვარები რაც არ უნდა მოხდეს? -რაც არ უნდა მოხდეს... -დაიფიცე! -... -დაგეძინა? -არა...უბრალოდ ვფიქრობ!