კიდევ ერთი გაუბედავი წერილი შენთვის

მე მჯერა, რომ ყველა ადამიანი რაღაც მისიით მოდის ჩვენს ცხოვრებაში... შენ ჩემი გულის თვალების ახელა გქონდა დაკისრებული, ჩემი მკვდარი გრძნობების გაცოცხლება... მაგრამ შემდეგ ნაბიჯზე არაფერი გითქვამს... ასე უცნაურად აჩანჩქერებული გულით შუაგულ ოკეანეში

დაინახე ის...

ოდესმე მიტოვებულ სულზე გსმენიათ რამე? აი ისეთზე, ირგვლივ უამრავი ადამიანი, რომ ჰყავს და მაინც მიტოვებულად, რომ გრძნობს თავს? განა მას ასე უნდა რა, უბრალოდ ასეა, მიტოვებულია და მორჩა...უსარგებლო"სავით"

გრძნობები (სრულად)

კარში იდგა, მხოლოდ შარვალი ეცვა...საოცრად ესთეტია, იცის რა უნდა გამოაჩინოს და როგორ, ტატუირებებიც კი ისე აქვს განლაგებული წელსზემოთ სხეულზე, დანახვისთანავე ჩემი აზროვნების უნარი დაბლოკა :) შევაბიჯე და იქვე გავჩერდი, კარი დინჯად დახურა, მერე კი

სიკვდილის შემდეგ

არ არსებობს გზა,რომელიც შენი სურვილისგან დამიხსნის.და იმ მომენტში აღარ დამრჩება გზა იმ შემზარავი სამარიდან ამოსასვლელად გავაცნობირებ რომ,,,არც სიცოცხლე მინდოდა,არც სიკვდილი.არამედ რაღაც სხვა.’’ მაგრამ უკეე გვაინი იქნება.

ჩანაწერი 1

გარეთ წვიმს,არა მოიცა ჯობს ასე დავიწყო,გარეთ თოვს.თოვს,თოვს,თოვს.რაც გაგიცანი გავიდა ოთხი თვე.ჰო,ზზუსტად ოთხი თვე.ჩვენ სულ ცოტა დრო გავატარეთ ერთათ,მაგრამ იცი მე უკვე ვფიქრობდი,რომ ერთმანეთისთვის რაღაცას ვნიშნავდით.

დაუსრულებელი გრძნობების მუსიკა..

ცრემლებსაც ვიგროვებდი თვალების უკან, არ გისწორებდი მზერას, არ მინდოდა დაგენახა იქ რაც ჩანდა.. თვალები ყოველთვის ადვილად გამცემნი არიან, ამიტომ არ გიყურებდი.. მარტო ერთხელ დაიჭირე ჩემი მზერა და თითქოს მთელ სხეულში ელექტრომუხტმა გაიარა, ისეთ ძლიერი

შავი ჩარჩო

არსებობს მრავალგვარი ამბავი: ზოგს ცხელი შოკოლადის სურნელი უდის , ზოგსაც ფრანგული სუნამოსი. ჩვენი ამბავი კი, რომელიც ჯერ არ შექმნილა, წითელი ღვინოსავით მათრობელა და რომანტიულია.

ძილინებისა, ანნაბელლ

ქალაქმა პირი მოაღო და გშთანთქა, შთანთქა შენი ფერადი ოცნებები და სიზმრები. ქალაქმა პირი მოაღო და გშთანთქა, შენი სხეული გახადა უფერული, შენი თვალები და სისხლისფერი ტუჩები გახდნენ გამჭირვალე...

წყდებიან.ქრებიან.მიდიან.

საერთოდ არაფერს აკეთებენ წასვლის გარდა. მათი წასვლის შემდეგ კი ისე ხდება,რომ შენი გულის,რომელიღაც ყრუ ძაფი წყდება. ძაფი,რომელზეც თითქოს დანარჩენი ძაფები იყო დამოკიდებული

ბოლო იმედი

გათენდა მზის გამჭოლი მზერა და შენი თვალები ერთმანეთს შეერწყა,ნაზად მოიფშვნიტე თვალები ირგვლივ მიმოიხედე და ისევ იგივე სცენარი დაგხვდა სიცარიელე, საწოლიდან წამოდექი და შენი ნატიფი სხეული მიანდე მზის სხივებს,