მიყვარხარ

შენი ღიმილი საოცრად მაგიჟებს,სისხლსაც კი მიდუღებს და თან მატირებს.შენი თვალები მზესავით კაშკაშებს,შემოხედვისას გულიც კი კანკალებს.შენი თითები ლერწმის ტანს წააგავს უფუნჯოდ,უფანქროდ სიყვარულს დახატავს.

ფიქრები

უკვე საღამოა.კიდევ ერთმა დღემაც ჩაიარა.როგორც იქნა გაჩერებამდე მივაღწიე,ავტობუსი კი ჯერ არ ჩანს.ვეღარ ვითმენ,ერთი სული მაქვს ჩავჯდე და სახლში დავბრუნდე,იძახის ადამიანი,რომელიც ცდილობს მოთმენა ისწავლოს,მოთმენა და ყველაფრის დროული და რეალური აღქმა.

იყო და არა იყო რა

ახლა შუაღამეა, ოთახში დახუთული ჰაერია, გარეთ კი ყვითელი ღრუბლებიდან წვიმს მარტის თვის სევდა. ქალაქი ნისლში, შენზე ფიქრები კი - ჩემს გონებაში ჩაიძირა.დროდადრო გონებაგაფანტული მზერას ჩემი სარკმლიდან დანახულ მეზობელი კორპუსის ჩაბნელებულ ფანჯრებზე

ღამეული ფიქრები

გიხსენებ შენ, მას და კიდევ სხვას, სხვას და სხვას, თუნდაც იმ შავ კატას, რომლის ჭირვეულობის გამო არაერთი ღამე გამითენებია და ბოლოს ფიქრები მაინც შენკენ მოდის... თითქოს ცხოვრების უფსკრულში გიპოვე, მაგრამ მაინც მგონია ჯერ კიდევ ვერ შეგიცნია როგორი

მარტოდმყოფობა

რა უფრო გაშინებს? მოულოდნელად მოვარდნილი ქარიანი წვიმა თუ მარტოობა?ვიღაც აფხაზეთის ომში დაღუპული ჯარისკაცის სახელობის სკვერში მიდიხარ საღამოს,ჯდები სკამზე და ელოდები, არც იცი რას.გადასწვრიმ მდგომი

და ჩვენ დავიშალეთ

მაშინ როცა გგონია,რომ ძალიან დიდიხნის წინ დაკარგული ბედნიერება შენთანაც მოვიდა,უსაზღვროდ ბედნიერი რომ ხარ და სუნთქვა გიხარია,ისევ ყველაფერი რჩება.მეოთხე დღეა ისევ ისე ცუდად ხარ,როგორც უწინ იყავი

ღამის ოცნება - Night daydreaming.

ამ დროს,როცა ჩემი სხეული რეალურად არც იძვრის, მე ვმოგზაურობ.ვუვლი დედამიწას,უკვე მერამდენედ.ვნახულობ ყველა სანახავ ადგილს შენთან ერთად და შევიგრძნობ ჭეშმარიტ ბედნიერებას.ბოლოს, ისე ხდება, რომ ორივე

განა ცხოვრება შეარგებს ბედნიერებას ვინმეს?

1942 წელი.მეორე მსოფლიო ომი.ჯარისკაცები მიდიოდნენ საომრად სახლში კი ცოლ-შვილებს,მშობლებსა და სხვა ნათესავებს ტოვებდნენ.ბაზაზე სადაც ჯარისკაცებს იღებდნენ ათასობით ბეჭედი რჩებოდა. ყველას უჭირდა

წითელი ღვინო,პარლამენტი და კულულა [სრულად]

ერთი შეხედვით ძალიან გაუბედურებულ ადამიანს ვგავდი,მაგრამ რეალურად ასე არ იყო. ბედნიერი ვიყავი. ადამიანი,რომელიც მიყვარდა იმ დღეს,იმ თითქოს საოცრად ლამაზ დღეს ცოლს ირთავდა და მე მაინც ბედნიერი ვიყავი. ვიხსენებდი დღეს,როცა პირველად ვნახე.ლამაზი იყო.იმ

სიყვარული

სიყვარული? ყველას გონია რომ ამ გრძნობის შესახებ ყველაფერი იცის????თუმცა ეს შეუძლებელია????არავინ არ იცის ზუსტად მისი იერსახე. ის ადრე თუ გვიან ყველა ადამიანთან მივა,თუმცა სვადასხვა სახით, გააჩნია როგორ ხატავს მას ადამიანი გონებაში.ზოგისთვის