ის ქალღმერთია.

ის ქალღმერთია... ოთახის შუა გულში დგას და ნელა არხევს სხეულს... ყველა ნოტი, ყველა ბგერა, თითქოს და მის სიფრიფანა სხეულს ეხება... ისეთი თეთრია, პირველი შეხედვისას იფიქრებ ანგელოზიაო, არ გავს დედამიწელს...

რაღაც სხვა

ჩანახატში არის მოთხრობილი ჩემი ცხოვრების იმ ეტაპზე როდესაც ძალიან მიჭირდა და ვერაფერი მეხმარებოდა წერის გარდა. ტექსტში არეულად არის გადმოცემული რამდენიმე მომენტი ერთად ეს იმიტომ რომ ასეთივე არეული ვიყავი იმ მომენტში როდესაც ამას ვწერდი. ჩანახატი

ნუ ცდილობ

შენ არამქვეყნიური ხარ! შენი თვისებებით ბრბოს ნაწილი აღარ ხარ. დააკვირდი მათ. დააკვირდი და მიხვდები,რომ საერთო ერთმანეთთან არაფერი გაქვთ.

და იცინოდა უგონოდ უღონოდ..

და მაინც რაუცნაურად მტკიოდა მისი თვალები.. ხან ბედნიერებისგან ანათებსო იტყოდა უცხო თვალი.. ხან ღამესავით შავიაო ნეტა რა სატკივარს იტევსო, ოჰ ღმერთო მისი მზერა სულს რატომ მტკენსო.. მე ხომ არვიცნობ დარდად რად დამაქვსო..

მონოლოგი

უმიზეზოდ მინდა სიჩუმეში სიმშვიდე..???? უმიზეზოდ მინდა ქვითინი ან არა/და ღრიალი..????‍უმიზეზოდ მინდა გზა რომელიც არ სრულდება..????უმიზეზოდ მინდა ცას აწვდენილი ხეების ხეივანში ხეტიალი..????

ყველაზე კარგი გრძნობა (სრულად)

ყველაზე კარგი გრძნობა საკუთარი თავის პოვნაა. არა ამ შემთხვევაში უკეთესი იქნება თუ ვიტყვი საკუთარ თავთან დაბრუნება...წარმოიდგინეთ რომ რამდენი დეკადის განმავლობაში უბრალოდ გაყინული იყავით, მოწყვეტილი ამქვეყნიურ ყოფას და ცხოვრებას,რომელიც

წამი ვარ...(სრულად)

გახსოვს რომ მეუბნებოდი წამია ყველაფერიო? სულელი ვიყავი... არ მჯეროდა.... გეუბნებოდი ჩვენი სიყვარულიც წამია-მეთქი?

მამების ქალაქი..

არსებობს მამების ქალაქი, მითხრა ერთხელ მეგობარმა და დავიჯერე, რომ შენთვის დაწერილი თუ დაუწერელი წერილი შენამდე მოდის! დროის მანქანა, რომ არსებობდეს დავბრუნდებოდი იმ დღეში, როცა უკანასკნელად ვიგრძენი შენი სითბო... როცა უკანასკნელად შევიგრძენი შენი

გრძნობები თვალებს მიღმა

რამდენი წელია უკვე საკუთარ თავს ვარწმუნებ,რომ არ მიყვარხარ. ვცდილობ დავაჯერო ჩემს თავს,რომ შენს მიმართ რასაც განვიცდი,უბრალოდ ძლიერი მოწონება ან თუნდაც მიჩვევაა.

შენთან ერთად სამყაროც შეცვალე

თქვენ გამუდმებით ფიქრობთ, ფიქრობთ ყველაფერზე რაც გიხარიათ, გაწუხებთ, გტკივათ ან გაბედნიერებთ. გახსენდებათ მხოლოდ ისინი ვინც გჭირდებათ, გეხმარებათ. მაგრამ ოდესმე გიფიქრით ვის სჭირდებით ან შეიძლება დასჭირდეთ?