წვიმა...

წვიმა.... დამაფიქრებელი ამინდი.... განსაკუთრებით ზაფხულში... და თან სოფელში... ფანჯრის რაფაზე ჩამომჯდარი უფიქრდები ყველაფერს... ხელში ყავის ფინჯანი, გარეთ წვიმა და ფიქრები, უამრავი ფიქრები, რომლებიც მთელს სამყაროს შემოივლის, მაგრამ მაინც ერთ

გულის ტკივილი ხარ

შეგრძნება იმაზე მეტად არის მძაფრი, ვიდრე მგონია, ან ვიდრე ამის შეგრძნებაა შესაძლებელი . სადღაც ვარ უაზროდ გაჭედილი და ვერ ვექანები. ოდნავ მაინც რომ გადავდგა ნაბიჯი , ყველაფერი დაიფშვნება , მილიმეტრებად, უჯრედებად,

ტკივილისთვის ნატრული სიყვარული

სიმართლე გითხრა არც ისე დიდი ხანი დამჭირდა ამ წერილის სათაურის მოფიქრებაში, პირიქით შემიძლია გითხრა რომ რამდენიმე წამი დაჭირდა ამ სათაურს იმისთვის რომ ჩემს გონებაში დაბადებულიყო.მართლაცდა გაუვალ

უმნიშვნელო საჭიროება

ადამიანი ამის გარეშე ვერ ცხოვრობს.თუ ცხოვრობს,მაშინაც თავს ისე გრძნობს,თითქოს ცარიელი ადგილი აქვს სულში და აუცილებლობა აქვს,რომ რაიმეთი შეივსოს.არ აქვს მნიშვნელობა ..კარგი რამ არის ეს ფანტაზია.საკმაოდ მომგებიანიც,შეიძლება ითქვას.ჩვენს ფანტაზიაში

სუნთქვაც კი დამღლელია ხანდახან...

სუნთქვაც კი დამღლელია ხანდახან... არსებობაც... გულის ფეთქვა...როგორი სიტყვაა ფეთქვა... ფეთქავს მანამ სანამ შეუძლია ტკივილები დაიტიოს.... მერე...როგორ აღარ ვარ... ვუყურებ და არაფერს ვაკეთებ...

გრძნობების უკვდავება

ორი დღის წინ ჩემი ბავშვობის სიყვარული ვნახე, რომელიც ჩემში არსებულ ბავშვს მასში არსებული ბიჭი დღესაც ზუსტად ისეთი ბავშვური და წრფელი გრძნობით უყვარს. ზუსტად ისეთი... და მე დავიჯერე, რომ შეუძლებელია გრძნობები გაქრეს. გრძნობები არ ქრება. გრძნობები არ

წავიდა...

-წავიდა! არ დამიტოვა არც ერთი სიტყვა,არც სანუგეშო,არც მოსაგონებელი. -წავიდა უბრალოდ. დამრჩა მხოლოდ ტკივილი და მოგონებები მასზე.მეწვის ყველა უჯრედი.

ერთხელ სოხუმში...

-ჩტო ბუდეშ დელატ? სიცილს რომ მოვრჩი სერიოზულდება და კითხვას მისვამს.-არ მინდა აქაურობა დავტოვო.-სმატრი! ხელს მკიდებს და ფანჯარასთან მივყავარ -ეს... ეს... წარმოუდგენელია...-ეტა ჯე სოხუმ, მაია ლუბიმაია.

ეჰ..... ეგეც უკვე დაგვიწყებია

ეჰ.... ეგეც უკვე დაგვიწყებია სიკვდილამდე ერთად ვიქნებითო და არასდროს მომწყინდება შენთანო შენ კი უკვე მოგბეზრებივარ კიდევ ერთი სულიგაქ სიგარეტი ჩაიწვას და ვთქვა ნახვამდის კარს დამიკეტავ განა არ ვიცი რომ კართანვე ჩაიკეცები და ტირილს დაიწყებ ვერც

გარდაცვალება გულისა

ჩემი ანთებული თვალები,რომელითაც მხოლოდ შენ გიყურებ არაფერს ამბობს? ნუთუ არ გაინტერესებს,როგორ ძლიერ მიყვარხარ.იქნებ გავრისკოთ და ვუთხრათ ერთმანეთს.ნეტავ ზუსტად ვიცოდე,რომ გძულვარ.ნეტავ ღმერთო.მაშინ ვეცდებოდი,რომ დამევიწყებინე.მაგრამ ამდენი წელი ხომ