მხოლოდ ოცნება

ხელებს ვშლი და მოვდივარ. მოდი..მოდიი..უბრალიდ გაშალე ხელი..მომკიდე ხელი..ისე თითქოს უკანასკნელად უნდა იგრძნო სხვისი სხეულის სითბო. სიო ჰქრის თითქოს მცივა თან არა. ან რატომ უნდა მციოდეს რა მარტო ვარ? არა..არა..!.

მე ვარ ცივი

ახლა ქარია გარეტ, ძლიერი ქარი. ჩემი ძველი ფანჯარა ხის ჩარჩოში კანკალევს. შიგნით სიცივეა, შეიძლება სიცივეა ხალიჩის რომელიც კედელზე მაქ გამოკრული და ჩემს ოთახს ძველმოდურობას ანიჭებს, ან სიცივეა ჭერის რომელსაც 18 წლის წინ მამაჩემი უყურებდა სიკვდილის

ვერ შევძელი..

35 წელი გავიდა, შენ სახეზე კიდევ ღიმილი არასდროს მინახავს, მაგრამ ყოველთვის ბედნიერებას ასხივებდი შინაგანად, ღიმილი კი არა შენი პირიდან სიტყვაც კი არ გამიგონია, ერთი სიტყვაც კი..საერთოდ, რას ვლაპარაკობ

ნაშვილები

ეს არის ამბავი, რომელიც ვფიქრობ ყველას გულთან მივა. ამბავი მოგვითხრობს ერთი უბრალო ქალის ისტორიას, რომელსაც ნამდვილად არ ჰქონია უბრალო ცხოვრება. ეს არის ტრაგედია, სადაც უმეტესად

თეთრი ქალი

ადამიანი, ადამიანს უნდა გავდეს. ნურც ეშმაკს დაემსგავსებით და ნურც ანგელოზს. გულით სუფთა და პატიოსან ადამიანს, ყველაზე დიდი ძალა აქვს. და მას შეუძლია, ძლიერი სიყვარული.ხანმოკლე არა მაგრამ, ადამიანისგან დაუფასებელი წუთისოფელი, ადამიანისთვის მალე გადის

ნაშვილები

ეს არის ამბავი, რომელიც ვფიქრობ ყველას გულთან მივა. ამბავი მოგვითხრობს ერთი უბრალო ქალის ისტორიას, რომელსაც ნამდვილად არ ჰქონია უბრალო ცხოვრება. ეს არის ტრაგედია, სადაც უმეტესად დომინირებს ტკივილი, ცრემლი და იმედგაცრუება, ამიტომ თუ მზად ხარ შეუდექი

ტკივილი სულის სიღრმეში

დაღამდა და ვზივარ ბნელ კუთხეში და უცნაური ფიქრებით შეპრყორბილი ამ ტექსტს ვწერ, არ ვიცი რა მჭირს თითქოს დავიკარგე თითქოს გავიჭედე სივრცეში და გასველის ძიებაში ბევრი დრო გამეპარა, მაგრამ მთავარი ისა რომ შენ დაკარგე ის ვისაც ამდენი ხანი ვეძებდი და ასე

განა რამე მინდა?

დავიღალე იმის მტკიცებით, რომ ყველაფერი რაც ხდება, ჩემი ბრალია. იმაზე ფიქრით, მე რომ იქ ვყოფილიყავი, რაღაცას შევცვლიდი. თითქოს სამყაროს წინაშე ვალდებული ვარ და თითოეული ნაბიჯი ან უფსკრულში მითრევს, ან კიდევ, ზოგჯერ სინათლეზე გამოვყავარ.

სასჯელი

-დე, დე და, დე დი კო... გესმის ჩემი? გაიღვიძე, დედა, ნინო ვარ, გთხოვ, გაიღვიძე, რაღაც მინდა მოგიყვე. ეს ერთხელ მომისმინე, მინდა გითხრა, რისი თქმის საშუალებაც აღარასდროს მექნება. გესმის, დე? ჩემს ცხოვრებაზე მინდა მოგიყვე, არშემდგარ ცხოვრებაზე:

სიბრძნე სევდისა, ტანჯვისა და სიხარულისა

არ გახსოვს, შენ ხომ ამაზე ყოველ სევდიან ღამეს ოცნებობ, როცა ცა ორპიროვნებას სტაცებს სამყაროს რომელიღაცა კიდიდან და გულიც უჩვეულოდ გიძგერს; ცა ხან სამოთხისებურ ბედნიერებას განიჭებს, სიხარული თვით ცხოვრებაა თავისი თითოეული წერტილ-განედითო, ხან კი