კალმით ნაწერი რვეული

ადამიანი - კალმით ნაწერ რვეულს მოგაგონებთ, სადაც შეცდომებია. წერის დროს ადამიანს ბევრი ეშლება. იშვიათია მთლიანი რვეული ისე შეავსო ერთი შეცდომაც კი არ დაუშვა. შეცდომას ზოგი - ფრჩხილებში სვამს, ზოგი - 'გადაჯღაბნის' ხოლმე. პირველი კატეგორია ცდილობს

ჩემი მეგობარი შიშების შესახებ...

სიკვდილის შიშმა იცის, რომ ყველა ადამიანზე შეუძლია ზეგავლენის მოხდენა, განსაკუთრებულს არაფერს მეუბნება, ისედაც ხვდება, რომ მისი სიჩუმეც კი ჩემში ჟრუანტელს იწვევს, ჩუმად ზის თავისთვის კუთხეში და მეგობარი შიშებისა და ჩემს საუბარს ღიმილიანი სახით

სახე წარსულიდან

მარშუტის გაჩერებაზე ვიდექი. მოუსვენარი თვალებით ვუყურებდი ჰორიზონტს და ლოდინისგან დაღლილი ყველაფერს უაზრო თვალებით ვუყურებდი. შემოდგომის ამინდისგან შეციებულმა ქურთუკი ტანზე მაგრად მოვიჭირე და

მე მეოცნებე ვარრ

მე მეოცნებე ვარ...ალბათ ყველაზე კარგი მეოცნებე,მეოცნებეთა შორის.შენ კი...შენ ვარსკბვლავი ხარ,ღამის ცაზე მკვეთრად მოკაშკაშე. იცი? შენ შემაყვარე ღამე.ამ არარეალურ სამყაროში მხოლოდ შენა ხარ რეალური...მე კი ყოველ ღამე გიცქერ, ხან წვიმს, ხან თოვს მაგრამ

წერილები დედას, ანუ ქარს გატანებული სიტყვები

ღამის სამი საათი იყო, როცა დედაჩემმა მითხრა,რომ წასვლის დრო იყო.მივდიოდი შორს. შორს დედაჩემისგან.ეს წერილი მისთვის არის.ადამიანისთვის,რომლისთვისაც არასდროს მითქვამს,რომ მიყვარს.ალბათ იმიტომ, რომ დედაჩემი ცივი ქალი იყო,დედამისივით.

,,ერთგული” და ორი გული

წლებმა ქარიშხალი წარმოშვა, ქარიშხალმა – შტორმი, შტორმმა- ნგრევა, ნგრევამ კი – მსხვერპლი. და მსხვერპლთა რაოდენობა მხოლოდ ერთს შეადგენდა, მხოლოდ ერთს, მაგრამ ამ ერთში ერთიანდებოდა ნიკაც და ელენაც, მათი სიყვარული და გაგებაც. თანაცხოვრების პერიოდს

ამონარიდები ნაწარმოებიდან "სიყვარული ნათელ ფერებში"

ხშირად მიფიქრია თუ რა არის ჩემი არსებობის რეალური არსი ამ ქვეყნად?! მიმაჩნია, რომ ყოველ ჩვენგანს რაღაც მისია აქვს და მას თავად უნდა მიაგნოს. ალბათ ასე მხოლოდ მე არ ვფიქრობ, ხოლო რაც შემეხება მე... მე ადამიანების გაბედნიერება მაბედნიერებს. მიხარია თუ

შობის ზღაპარი

ქრისტე-შობა არა მარტო ჩვენი, ქართველების, დღესასწაულია ის მსოფლიო დღესასწაულია. საუკუნეებია, რაც შობა-ქრისტეს დაბადებაზე აღსანიშნავ ქრისტიანულ დღესასწაულად იქცა. შობის დღესასწაულის მოსვლასთან ერთად,ძველი ტკივილები

''დეპრესიამ საბოლოოდ შემჭამა''

‘’შინაგანად განადგურებული ვარ. დეპრესიამ, რომელიც ნელა მჭამდა, საბოლოოდ გადამყლაპა. და მე მისი დამარცხება ვერ შევძელი. მე საკუთარი თავი შევიძულე. ყველა უბედური მოგონება შევკრიბე და დავუყვირე , რომ მომშორებოდნენ. მაგრამ უპასუხოდ დავრჩი. თუ

სად?

ზურგი ვაქციე ცხოვრებას კვლავ ნიღბები ავიფარე სახეზე მას შემდეგ,რაც ჩემი ნამდვილი ,,მე" გამოვაჩინე, რომელსაც ხელი კრეს ,ვერ დააფასეს. ვერ მიიღეს მისი წრფელი გრძნობებით, ვერ გაუგეს და ფეხქვეშ გათელეს.არ ვიცი რატომ მოვინდომე საკუთრი თავის წარმოჩენა