რა ლამაზი სიტყვაა მიყვარხარ

მიყვარხარ! - რა ლამაზი სიტყვაა, თითქოს მთელი გულია, ორგანიზმია, თითქოს მთელი ამოსუნთქვაა. მიყვარხარ... ეს ერთი სიტყვა რა უცებ აგვითრთოლებს ხოლმე გულს, აღგვაგზნებს და ცაში აგვაფრენს. სიყვარული... რამდენს გულს უსერავს ეს სიტყვა, თვალებზე ცრემლს

სულის ტკივილი

ბებერი ხის დამსკდარ ქერქზე ჯერ თეთრი პარკუჭი გაჩნდა, შემდეგ დაღამდა, გათენდა, იწვიმა და ,,პატარა საკნიდან“ ისეთი არნახული სილამაზე განთავისუფლა, რომ მისი თვით აფროდიტესაც კი შეშურდებოდა.

ხმაურიანი სუნთქვა

მისი დაჟინებული მზერა ვიგრძენი. ცოტათი გავშეშდი, გულში სითბო ნელ-ნელა და ნაპერწკლად ჩამეღვარა.თანდათან ზურგი გამიხურდა, მივხვდი მიახლოვდებოდა. არ შევრხეულვარ და არ მივახვედრე,რომ ის ვიგრძენი. მარტო მისი მზერა კი არა, თავადაც ვიგრძენი მთელი სხეულით.

გონება,შიში ჯერ არ არსებულისა

ჩვეულებრივ,ჩემი ყოველდღიურობა არ გამოირჩევა სხვა ადამიანებისგან.მაგრამ იმით ვარ განსხვავებული ჩემს გარეშემომყოფებს შორის,რომ მე შემიძლია კითხვები დავსვა.ისეთი კითხვები,რომლის დასმისას არ შემიტოკდება წარბი.არ ამიჩქარდება გული და არ ვინანიებ

ურთიერთობები

*შენ შორს ხარ, ამიტომ აღარ მინდა ურთიერთობა და თან გრძნობები მინელდება. ეს ყველაზე მდაბიო მიზეზია, რაც კი ადამიანმა შეიძლება გითხრას, თუმცა არ ნიშნავს, რომ ეს ადამიანი მდაბიოა, უბრალოდ, ის არ არის იმდენად გაბედული, რომ გითხრას *მე არ მინდა შენთან

გვირილების მიწა

არ ვიცი, რამდენ ხანს გრძელდებოდა ეს სიზმარი, მაგრამ ახლაც მახსოვს, თუ როგორ მატკინა გული გაღვიძებამ. გვირილების ცხოვრება ძალიან განსხვავდება ადამიანების ცხოვრებისგან. მიუხედავად იმისა, რომ მათი სიცოცხლე ბევრად ხანმოკლეა ვიდრე ჩვენი, ისინი მაინც

ღამე

საღამოს სურნელი მშვიდია, მდორე თუმცა ყველაზე სასიამოვნო. ღრმად ისუნთქავ მთვლემარე ქალაქის სუნს და შენც ძილი გეკიდება. თითქმის ყველამ ჩააქრო შუქები, ღრმად ამოისუნთქეს და კომფორტულად მოკალათდნენ, შენ კი არ გეძინება. საწოლზე წამომჯდარი მილიონჯერ

და მე ვიქნები პირველი თოვა...

ცუდად ვარ,ძალიან,ძალიან ცუდად...დავიღალე,დამღალა გაუთვებელმა გულის ტკენამ,გაუთავებელმა ლანძღვამ.თითქოს ყველა ანგელოზია და მხოლოდ მე გავჩნდი შეცდომად...თითქოს ყველაფერი თეთრია და მე ერთადერთი შავი ლაქა ვარ ამ სუფთა ქათქათა სამყაროში...თითქოს არავის

wvima..

მე იმასაც ვგრძნობ როგორ ეცემა ფანჯრის მინაზე წვეთები და ერთი წუთით წარმოვიდგენ, რომ ეს მინა მე ვარ, ახლა კი როცა მე მინა ვარ, ვგრძნობ როგორ ეცემა ჩემს სხეულზე წვიმის წვეთები, ვგრძნობ როგორ შემოიჭრა ჩემს სხეულში ,,იგი" ... წვიმის წვეთები ისეთი ცივია,

წერილის აღმოსავლური სუნი(ნაწილი პირველი)

არადა,ეს წერილი ირანში მიმავალი ქალის კი არა,ერთი სინდის დამძიმებული ადამიანისას ჰგავს.აქამდე ვერ მოგწერე,სამი თვე ისე ვიარე,რომ მარტო ვხედავდი,ვგრძნობდი და ვყნოსავდი სხვაადასხვა კულტურებს.იცი,რას დავაკვირდი?ყველა ქვეყანაში მწვანე თვალი სხვადასხვა