და თუ ეს ილუზიაა?!

არა მაინც რა საინტერესო ფრაზა ტრიალებს ასე გაუჩერებლად?! რა იქნება თუკი მომღერალი, ანდაც კომპოზიტორი, ან საერთოდაც ვიღაც, ვისაც სერიოზულად უფიქრია, რა, თუკი ის მართალია?! თუ ეს ცხოვრება ილუზიაა?! იქნებ კომიქსია, ან ფილმი?! არა, სისულელეა ასეთი

უსულო კვნესა

თუმცა კვლავაც ისმის, სადღაც შორს, უკიდეგანო სივრცეში, უკანასკნელი სიტყვების შემდეგ ძლიერი ქალების ძლიერი ქუსლების უფრო ძლიერი ბრახუნი ისინი მიდიან ამაყად თავისი კაკუნა ქუსლებით ხმაურით, თანაც უხმოდ.

სიგიჟით სავსე ფიქრები

ოთახში ვზივარ მშვიდად გავყურებ ქალქს რომელიც ნელ ნელა ცარიელდება ირგვლივ ყველგან ბოროტება დაძრწის ხალხიც ნელ ბელა იფიტება და ადამიანობას კარგავს,ხელებ შეკრული გამოვყავარ ხალხს სინათლის შუქზე თავი მაღალა მაქვს აწეული და ცას ვუყირებ გულში ვეკიტხები

ისევ გიყვარს?

- როგორ ხარ? - კარგად. - მართლა კარგად ხარ? - ჰო, მართლა - რა კარგია თუ კარგად ხარ.. - ალბათ კარგია. - ცუდ ხასიათზე ხარ? - არა. ჩვეულებრივზე...

მე შენ არ გიცნობ...

მე შენ არ გიცნობ, გაზაფხულის ადამიანო... კუთხეში მიყრილ ნივთებთან მივდივარ, ვიჩოქები და შენს ნახატს ვაკვირდები. ლურჯი, ნაჭრის შარვლიდან ფუნჯს ვიღებ და ერთხანს ნიკაპთან მიმაქვს, თან წითელ საღებავს თავსახურს ვხსნი და შენს ნახატზე ვასხამ.

წერილი მომავალ შვილს..!

რას ნიშანსვ სიტყვა სექსიზმი?! ეს ადამიანებისთვის არის მხოლოდ გარყვნილების სიმბოლო და არა სხეულის შერწყმის, სიამოვნების მწვერვალი. გრძნობა სიყვარული სწორედ რომ უცხო მცნებაა, რომელსაც არ გააჩნია ცალკეული ახსნა განმარტება. შენ შეგიძლია მიეჩვიო

ფიქრებით სავსე ღამე

რაღაც მჭირს თითქოს ვიკარები დიდ ლაბირინთში და ბრძოლის ძალაც გამომელია ვზივარ და ველოდები ვინმეს ვინც მიშველის მაგრამ ამაოდ შეუმჩნევლად მაბიჯებენ ადამიანები მათვის უსარგელო მხდალი არსება ვარ აჰაჰაჰ არადა მათ არც იციან რამდენი პრობლემა გამოვიარე

ცუდ ბიჭებსაც უყვარდებათ (სრულად) 18+

დერეფანში თავის „სასტავთან“ ერთად დადიოდა. ლუკა და მისი მეგობრები სკოლის ყველაზე მაგარ ტიპებად ითვლებოდნენ. დიდი თუ პატარა ყველა მათ „ქრაშავდა“. ელენეც ერთერთი მათგანი იყო...

5:53 pm

ნიკოტინით აყროლებული ცერა და საჩვენებელი თითები… რა უნდოდა თვითონაც არ იცოდა, მაგრამ მაინც განაგრძობდა ძიებას თავისივე ტკივილის ხარჯზე. მგონი მაზოხისტი იყო…

შავ–თეთრი

ვინ იცის უკვე მერამდენე ბართს ვიღებ. ყველაფრის მოყოლას თავიდან ვიწყებ, არც დეტალები მრჩება უყურადღებოდ. ვწერ, თან ვიცინი, ვტირი. როცა დასასრულისკენ მივდივარ სახიდან ღიმილიც მშორდება, ცრემლიც მაშრება და მელანიც წრება. მიჩნდება სურვილი თითოეული ასო,