სიყვარული რომელიც არასდროს დასრულდება

კისერში გაჩხერილი მაქვს ისაგან დაცლილი გული... სული მტკივა ,რომელიც მარტოსულია და არავინ ჰყავს გვერდით რომ გაამხნენვოს.

კაცია-ადამიანი?!

"მგლებს სიცოცხლე უყვართ, იმიტომ ეწაფებიან სისხლს, რომ სიცოცხლე სისხლშია, ამიტომ მოწყურებულები სვამენ სიცოცხლეს." _ე დავით ძაღლიც კი სჯობს ხანდახან ადამიანს განა არა? ტალახიანი შარვლიდან სიგარეტი ამოაძვრინა ჭაღარა მამაკაცმა და სველი ასანთით

უშენოდ

შენ გაიქეცი შენი სახლიდან იმიტომ რომ მას ჩემი სუნი ჰქონდა.. ვერ ავიტანე შენეული ცივი ჰაერი.. თითიდან ისევ მარტოობა მოწვეთავს სისხლად.. ვენებშიც კი აღარ დარჩა შენი შეგრძნება..

ხშირად უთხარით სიტყვები: "მე შენ მიყვარხარ".

15 წლის იყავი,როდესაც პირველად გითხარი "მე შენ მიყვარხარ". შენ კი გაწითლდი, თავი დახარე და გაიღიმე. 20 წლის იყავი, როდესაც გითხარი "მე შენ მიყვარხარ". შენ ხელი ხელზე მომკიდე და მაგრად მოუჭირე, გეშინოდა, რომ სადმე არ გავმქრალიყავი.

ხელს თუ გამომიწვდი...

გამომკიდებოდა მეც ვინმე გამოქცეულს, ხელს ჩავკიდებდი, სახლში მივიყვანდი და ვანახებდი-ნახე როგორ ჭკნება დედაჩემი,მე კიდევ ვერაფერს ვაკეთებ-მეთქი. შემდეგ უფრო ახლოს მივიყვანდი და ვანახებდი დედაჩემის თვალებს,უბერებელს,შიგ ჩახედვისას ჩემი სახე რომ

შენ შეგიჩვიეს ჩემმა თვალებმა!

მე გიყურებდი,როგორ მაცლიდნენ შენ თავს ხელიდან. გიყურებდი,როგორ გკარგადი ძლიერად! მე გიყურებდი მიწის ზემოდან–ვეღარ გხედავდი სიცივეში დაკარგულს. მე გიყურებდი მთელი ბავშვობა,მთელი ცხოვრება,მაგრამ შენი ერთი გამოხედვა ჩემთვის ნეტარება იყო.

მარტოსული

ვერ გაუძლოო იტყვიან.. ადგებიან.. თავში დაიშენენ ხელებს.. გულთან მიიჭერენ თითებს.. ტვინში მოწოლილ სისხლს შეაჩერებენ.. თოვლზე ნაკვალევს დაელოდებიან.. მოჩვენებებს დაიჯერებენ..

ვინ იცის ?

ვინ იცის რა მოყვება გატეხილ გულს? ვინ იცის რა მოყვება ცრემლს რომელიც ლოყაზე შრება?

ქართვლის სენი

აი,ციცაბო კლდეს რომ შეეჭიდები შიშველი ხელებით სუსხიან ზამთარში და დალაშქვრას რომ მოისურვებ, აღმართს რომ მიუყვები ჭიუხვებში, სურვილი, რომ წინ გიბიძგებს, გახელებს, მწვერვალის ხელშეხების ზმანება რომ ძალას გმატებს, უკან დახევის სირცხვილს რომ გიასკეცებს,

შემოდგომის იმ საღამოს

შემოდგომის იმ საღამოს, როცა ფანჯრის რაფაზე ჩამოსული წვიმის წვეთი წიგნზე თვალს უნდა გაწყვეტინებდეს შემოდგომის იმ საღამოს, როცა ყავის ჭიქიდან ამოსული ორთქლი ცხვირზე დაკოსებული სათვალის მინებს უნდა ბურავდეს იმ საღამოს, როცა ყურსასმენებიდან მშვიდი