სევდისფერი თვალები

თვალები, ჩვენი სევდისფერი, სიყვარულისა და დიადი ტკივილის მატარებელი თვალები, ისინი მეტყველებენ, არ ძალუძთ დამალვა ფსკერზე დაგროვებული სევდის, იმის რასაც დღეს მათი ყოველდღიური ცხოვრება ჰქვია, ანუ ცრემლების. თავგამოდებით ენარცხებიან მიწაზე ცხელი,

სიყვარულო მე'ცისარტყელები

სიყვარული? გრძნობა რომელიც ყველაფერს ცვლის, ყველა'ფერს, გრძნობა რომელიც ორ ადამიანს აკავშირებს ერთმანეთს, გრძნობა რომელსაც სიტყვებით ვერ გადმოსცემ, გრძნობა რომელსაც ყველაფერი შეუძლია, სიყვარული, ეს ისაა რაც ბევრს არ შეუძლია, ეს ისაა რასაც დაცვა

ჩემი იყავი....ადრე

ველოდები მთელი ამ დროის მანძილზე რომ დამირეკავს,მიუხედავად იმისა რომ ვიცი ჩემზე პატივმოყვარესთან მაქვს საქმე..... თუმცა არ ვუყვარვარ და მის პატივმოყვარეობასაც ამიტომ არ თმობს.. არც მე მიყვარს და ამიტომაც სულ მიზეზს ვეძებ გული შევუღონო... მაშინ რატომ

უბრალოდ.. დავიცალე!

-არა.. არუნდა ხდებოდეს ასე. მე ხომ სიკეთის მეტიარაფერი მინდოდა.. მინდოდა ბედნიერება. მინდოდა რომ ყველაფერი კარგად ყოფილიყო.... მაგრამ "ოცნებები ოცნებებად რჩება" ისეთ მომენტში შეიძლება გაგტეხონ და სულიერად მოგკლან, სუულიიი ამოგაძრონ ამოგწყვიტონ

ადამიანობით დაავადებული

ვწერ წიგნს რომელსაც "ადამინობით დაავადბეული" ჰქვია.. გთავაზობთ ჩანახატს ჩემი მომავალი წიგნიდან.. შენ არავინ ხარ,მაგრამ გინდა ეს ღიმილი ცრემლებად გადავაქციო, გინდა ნახო როგორ მტკივა, როგორ ვიტანჯები, გსურს ნახო ვინ ვარ სინამდვილეში. შენ ყველაფერს

ვალაგებდი ცხოვრებას

"შენ ხარ? შემოდი, ზუსტად ახლა ვალაგებდი ცხოვრებას. იყავი, არ წახვიდე, ხელს არ შემიშლი. ეს... კისერზე? არაფერია, პატარა დაბრკოლებას წამოვკარი ფეხი და... მოვიტეხე, მითხრეს მალე მოგირჩებაო, ჯერ პატარა ხარ და საშიში არააო. მეტის ღირსი ვარ, სიარულისას

თაროზე ვაბრუნებ წიგნებს...

თაროზე ვაბრუნებ წიგნებს..მოგონებებს მტვრიან ბიბლიოთეკას ვუტოვებ...დაოთახიდან გავდივარ..ცივა..აქა იქ თოვლის ნარჩენებია.. ისევ ფერშეცვლილი ადამიანებიდადიან ქუჩებში..ქარი სიცივეს ატრიალებს..თითებში ატანს და ორგანიზმს ერევა..ნისლივით..ემოციებს

First Love

სიყვარული ხომ მაგრად ასწორებს ჩვევად გექცევა ესეც ასწორებს არის უბრალოდ მარტივი ტიპი თითქოს ცოცოხალი სტერეოტიპი ის მელოდია საოცრად ჟღერდა ცარიელ ქალაქშიც მოგვაწვა სევდა ცარიელ ქუჩებშიც ბევრი ვიარეთ ძველი გავატაროთ ახალს მივაწვეთ არ მეყვარები დავდევი

ისევ მინდა..

იცი?მომენატრა. მე.... შენ...... ჩვენ მომენატრა. მომენატრა ერთად გატარებული ის ოთხი დღე. იცი? მინდა დრო უკან დავაბრუნო.გგონია რამეს შევცვლი?არა,საერთოდ არაფერს.უბრალოდ კიდევ მინდა განვიცადო ის რაც იმ ოთხ დღეში მაგრძნობინე.

ღმერთის ვერ იწამე..

რა მარტივად გადაესმევა ხოლმე ხაზი, მათ ვინც ყველაზე ახლოა შენთან, მათ