სამძიმარი

მიცვალებული ერთ დიდ თითქმის ცარიელ ოთხაში ესვენა.ირგვლივ წრედ უამრავი სკამი ელაგა, ჭირისუფლებს თავიანთი ადგილი დაეკავებინათ და შავებში გამოწყობილიყვნენ.სათითაოდ ჩამოუარა ყველას და უთხრა"ვწუხვარ" არ უთქვამს ვიზიარებ ან მე მესმის შენი .როგორც წესი იყო

პატარა ჩანახატი სიყვარულის შესახებ

ოდესმე გყვარებიათ?იცით როგორი გრძნობაა?მერწმუნეთ შესანიშნავია.ასეთი ბედნიერი .არასდროს ვყოფილვარ,ვანათებდი თან რადიკალურად შევიცვალე.ერთ დროს ქაჯი, წყნარი და დინჯი გავხდი. როგორი ბიჭი იყო იცით?მოძველბიჭო.ყოველი წინადადების ბოლოს იგინებოდა.სულ

შენი მხრებიდან ჩემს მხრებამდე გაზაფხულია

ზღვის ნაპირას  სიო დაქრის და ტალღების ხმა საამურ ჰანგებად ჩამესმის. დაზამთრებისთანავე ზღვის სურნელს ვნატრობ და არასდროს მინდება იყოს ზამთარი. ცივი,  სუსხიანი . ზამთრის დღეები ყოველთვის მიტოვებულ ხის ქოხს მახსენებს , სადაც მოგონებების საბანს იხურავს

რაღაც ცხოვრების მსგავსი

ცეკვაზე ერთ შენობაში დავდიოდი, რომელიც არანაირად არ მომწონდა. არ მიყვარდა მისი სიძველით გაჟღენთილი ძველი კდელები, ერთადერთი, რაც ამ შენობაში მომწონდა მის გვერდით მდგომი ქანდაკება იყო. ამ ქანდაკებას ბებო ფოტოგრაფი ილოს სახელით მაცნობდა. ყველაზე

სირთულები

დიდი ხანია არ დამიწერია არ ვიცი რა მჭირს თითქოს აზრებუ გაფეფანტა თითქოს სადღაც გაურკვევლიბაში ჩავარდი და უშედეგოდ ვცდიობ ამოავლას. ისევ ვერ ვიჯერებ რომ შენგან შორს მომიწია წასვლა ისევ ვერ ვიჯერებ რიმ შენს ლამაზ და სათუთ სახეს ვერ ვხედავ ეს თითქოს

არასოდეს გამიშვა

‘Never let me go" არასოდეს... არასოდეს არ მითხოვია, რომ მეგრძნო... პირიქით, გრძნობებს თავს ვარიდებდი, მძულდა ისინი მანამდე და მძულს ახლა! მე ვაფრთხილებდი ჩემს თავს, მე აღვმართე დიდი, უხილავი ბარიერი ჩემსა და სამყაროს შორის. მე არ ვგრძნობდი. მე

This love is tainted

წარმოდგენაც კი არ გაქვს სულ უბრალო,შენთვის უმნიშვნელო რამით როგორ შეგიძლია გამაბედნიერო,ან პირიქით, სიკვდილი მანატრებინო. ვერ ვსუნთქავ გესმის? უკვე აუტანელია ყოველი წამი როცა მე შენს გამო ნაწილებად ვიშლები და ვიცი შენ ამ დროს შეიძლება სხვაზე

ხილ-ბოსტნის მაღაზია

ზის და ოდნავ შემოსული სიო ჩალისფერი თმის ბოლოებს რიტმულად უწეწავს,კანი ეხორკლება და კოჭებთან ჩავარდნილ პლედს ფეხებზე იფარებს.ზის და წყალს ყლუპავს,რომელიც წასვლამდე მივუტანე.

დავიწყებული

-სახელი? ჩემი სახელი?... თითქოს ამწუთას მახსოვდა... 2 წუთი, 2წუთიც დამაცადეთ და ახლავე გავიხსენებ... არა, საერთოდ სახელის დავიწყება სად გაგონილა?! ალბათ უბრალოდ თავიდან ამომივარდა... არა, ნუ მიყურებთ ასეთი გაკვირვებული, ახლავე გავიხსენებ, კი, კი,

ჩრდილი.....

მოდი, მოდი და ვილაპარაკოთ, თუმცა მეშინია კიდეც შენთან საუბრის, მაგრამ მაინც გავბედავ და გეტყვი, რომ ყველაზე უარგისი ადამიანი ხარ მთელს ცხოვრებაში, მთელს დედამიწაზე, შეგიძლია ადამიანებს ტკივილი მიაყენო, დამყვები აქ შავად, ჩემს ზურგს უკან იმალები და