წამოსვლა...

ხასიათმა ამინდიც შეცვალა.. ყოველი დღე მოსაბეზრებელია, მაშინ როცა არაფერი ხდება. არ ხდება ის, რაც გინდა. გგონია რომ შეუყვარდები, გგონია რომ ყველაფერი იდელაურია რასაც აკეთებ. იცმევ მის მაისურს, დადიხარ ოთახიდან ოთახში, იწყენ იმ მიზნით რომ, მოვა და

მე ის რეალისტი ვარ

მე ის რეალისტი ვარ, რომელშიც შენ რომანტიკას ეძებ, მე კი არ შემიძლია მიყვარდეს ის ვინც ჩემგან გამორჩენას ელის.ნუ მთხოვ, რომ მჯეროდეს სიყვარულის, რადგან მე მინახავს ამ გრძნობისთვის დაღვრილი ცრემლი,ნუ მთხოვ, რომ მჯეროდეს სიყვარულის, რადგან მე მინახავს

,,თეთრი ღამეები"- სენტიმენტალური მეოცნებე

ალბათ ყველას გაუთენებია ღამე ოცნებებში. მაგრამ მხოლოდ სენტიმენტალური ადამიანი თუ ცდილობს ამოქოლოს უკანასკნელი დარაბა, რომელიც გარესამყაროში გაახედებს. პატარა კუთხეში შეყუჟული აკოწიწებს თავის ოცნებებს. მას ირრეალურ სამყაროში სურს გააკეთოს

დრო

მათ სურთ გაექცნენ ყოველივე ამას, გაექცნენ უკან მოუხედვად. საით? სულერთია საით! ოღონდ მოსწყდნენ, მოსცილდნენ მტანჯველ მონოტონურ ცხოვრებას, მდგომარეობას, რომელშიც იმყოფებიან, იმ ადგილს, სადაც ამჟამად არიან, მაგრამ „საკუთარ თავს ვერსად გაექცევი,

მილიონი კითხვის ნიშანი

საშინელებაა უყურებდე ადამიანის ტკივილს, თუნდაც სულ უცხო იყოს შენთვის, განსაკუთრებით მძიმეა უყურებდე, როგორ ტკივა შენთვის ახლობელ ადამიანს, არა თავი, არა მუცელი, არა რომიმე სხვა ორგანო, არამედ სული... სხეულის ყველა უჯრედში

მე და შენ.

ერთი წელია გიცნობ და მგონი ამ ერთი წლის მანძილზე პირველად დამესიზმრე. პირველად, გესმის? ისიც კი მახსოვს, სიზმარში რა გეცვა..

სიცარიელე სულში

აღმოჩნდა , რომ ყველაფერი რისიც გვწამს ადრე თუ გვიან სრულდება . ყოველივე ეს იწვევს უდიდეს ტკივილს . სინამდვილეში ჩვენ უნდა ვიყოთ ბედნიერნი , რადგან ეს ყველაფერი იყო , ეს ყველაფერი განვიცადეთ. ჩვენ ვიცით , რომ ადრე თუ გვიან ყველაფერი სრულდება , თუმცა

თუ ჩემგან წასვლა გინდა

სიყვარული ოხერია მაგრამ მის გარეშე ჩვენც უძლურნი ვართ ისე მოდის ვერ ვხვდებით მაგრამ რო წასვლას დააპირებს ვკვდები ვიწვით და ვერ ვაკავებთ მას ვერ ვაჩერებთ ყოველთვის ეს მხოლოდ ერთეულებს შეუძლიად ნახოდ და გულში ჩაიკრან მათი სიცოცხლის აზრიჩემი სიყვარული,

only 5 days...

და ახლა როცა მე ყველა გვერდით მყავს, შეიძლება ითქვას რომ კიდევ გავგიჟდი. წინ მხოლოდ ალკოჰოლი მიდგას ან სულაც სიგარეტი რომელიც ისევ ნაკლად მიმაჩნია. არ მინდა მქონდეს დამოკიდებულება რაიმეს მიმართ ცხოვრებაში, მაგრამ ალბათ, ისევ ისეთი იდიოტი ვარ და ჩემი

ვარდისფერი სათვალე

ვიბადებით და პირველივე წამს როგორც კი ახალ სამყაროს შევეგებებით ვარდისფერ სათვალეებს გვარგებენ,რომ მანამ მაინც დავინახოთ ცხოვრება ლამაზ ფერებში, სანამ ვისწავლით სათვალეების მოხსნას...