ნატვრის ნაჭრებით სავსე ტოტები

თავი დავუქნიე და სახლისკენ გავწიე, სადაც სინათლე მელის, სადაც ჩემს სიხარულს ყველას გავუზიარებ. აბა, ვის არ ჰქონია ნატვრა? თუ არა, ამ პატარა, ხუჭუჭა ბიჭს მიბაძეთ!

შენი თვალები ჩამიძირავენ

იქვე კუთხეში ობლად დატოვებულ სკამზე ვზივარ, ხალხისგან მოშორებით, თუმცაღა მათ ვერც ვამჩნევ. ასობით ადამიანში მკაფიოდ ვარჩევ შენს თვალებს, რომლებიც მაგნიტივით მიზიდავს და ჩაძირვისკენ მიბიძგებს. იცი?! შენი თვალების ენა მესმის, შენს შეხებას ფიქრებში

არეული ოთახი

მე რომ გავიზრდები პატარა და საყვარელი სახლი მექნება.სახლი, სადაც ჩემი და თქვენი ოცნებები ყველაფერს დაიკავებს. პატარა, საყვარელი ბავშვებით და ცხოველებით სავსე სახლი. ერთი დიდი ბუხრიანი ოთახი მექნება. ბუხრის წინ ბევრი პუფი იქნება სადაც ჯდომა ძალიან

რა არის სიყვარული?

ყოველი დღე მხოლოდ მაშინ შეიძლება გათენდეს ლამაზად, როდესაც გრძნობ, მკერდში გულის სასიამოვნოდ გაფართხალებას. ჰო და... სიყვარული მოულოდნელად მოვარდნილ ქარიშხალს ჰგავს, ისე თავხედურად შემოიჭრება ჩვენ სამყოფელში, კარზე არც კი აკაკუნებს, არც კი

შეჩერდი წამო, შენ ჩემი მშვენიერი ხარ!

შეჩერდი წამო, შენ ჩემი მშვენიერი ხარ! ზამთარი მიილია და გაზაფხული მოვიდა. ყველაფერს დაეტყო გაზაფხულის მოსვლა, ბუნებამაც გამოიღვიძა. მაგრამ ჩემში ისევ ზამთარია, ცივი და სუსხიანი.

გულის მეორედი

-ნიკა, რას იზამდი იმ საზღვრის იქით რომ აღმოჩნდე უცებ? -რას და... ფეხშიშველი ვიცეკვებდი იმ მინდორზე, დაუღალავად ვირბენდი, იქამდე სანამ ძალა გამოცლილი არ დავვარდებოდი მიწაზე. კიდევ იცი რა? დიდ ხმაზე ვიყვირებდი სიხარულისგან.

მე ჩუმად...

მე ვწერ წერილს, რომელსაც შენ არ გაკითხებ...ვაკითხებ ყველას შენს გარდა... წელს არეული ზაფხულია...ხან უაზროდ წვიმს, ხანაც უაზროდ სიცხეა...თითქოს ამინდი ვერ გაერკვა რა ხდება? რომელ დროშია? რა უნდა? დღესაც არ იყო დროის შესაფერისი ამინდი...ზაფხულს, რომ

რაც უფრო ახლოს ხარ...

რაც უფრო ახლოს ხარ, მეჩვენები შორს.. სათქმელი აღარაფერი დამრჩენია, მგონი, არც შენ, ნაძალადევი ღიმილიც აღარ შეგვიძლია, მაშინვე გვეყინება სახეზე.. რამდენი რამის თქმა მინდოდა, ალბათ შენც გინდოდა, მაგრამ რა მოხდა ?

არსებობა

ხანდახან ეჭვი მეპარება ჩემს არსებობაში. თავს ვაჯერებ, რომ ხანგრძლივი სიზმრის მონაწილე ვარ, დაუსრულებლად დავბორიალებ ვიღაცის წარმოსახვაში. უკვე აღარ ვიცი რა არის რეალური. თუ ეს ყველაფერი სიზმარია, მინდა მალევე გამომაფხიზლონ. დაე ყველაფერს აეხადოს

წამის წინ

უაზროდ თქმული კარგად ვარ, ყალბი ღიმილი.ფიქრი სუიციდისკენ გამირბის, თავიდან ვერ ვიშორებ მასზე ფიქრს. ალბათ იმიტომ რომ სულ მსგავსი რაღაცეები მესმის.ისევ ვფიქრობ ჩემს სიკვდილზე. ჩუმად რომ მოვა, ჩუმად გამიყვანს სახლიდან. მოვა ჩემს სულს მარადისობაში