ხელები, რომლებიც არასდროს ტყუიან
ჩქარა მივაბიჯებ, თავდახრილი, როგორც მჩვევია. ისე დაჟინებით დავყურებ ტროტუარს, თითქოს ძვირფასი ნივთი დავკარგე ახლომახლოს, თითქოს ჩემი მზერით მსურს ასფალტის მიღმა დავინახო დედამიწის გული. ხელები ჯიბეებში მაქვს ჩაწყობილი. მაგრამ არა, სულაც არ მცივა.გამქრალი ადამიანები
მიდიან ადამიანები.. სეზონები იცვლებიან.. გრძნობები ცივდებიან.. წვიმები იწყებიან.. მერე მოდიან და ფერებად იღვრებიან.. მიდიან ადაიანები.. ჯერ მოდიან.. გეხუტებიან.. გათბობენგაყინული სუნთქვა
პირველი სიცოცხლე გამომეცალა ხელიდან, პირველი სუნთქვა მიილია ჩემს ხელებში, პირველი სული გამოეყო საკუთარ სხეულს და პირველად მომკლა მეც სხვისმა სიკვდილმა. ცივა, შუა იანვარია. ასეთი მკაცრი ზამთარი არ მახსოვს. ქურთუკის საყელოს ზემოთ ვიწევ და კაშნეს უფროშენი ღიმილი ჩემი ბედნიერებაა
ალბათ შენც იცი რამდენად მნიშვნელოვანია გააცინო ადამიანი,მე შენს გვერდით მივხვდი რა ადვვილი იყო ადამიანის გაცინება....მაგრამ ყველაზე რთული ის არის შეძლო მისი გულით და სულით გაცინება .....მე არ ვგულისხმობ ხმამაღალ სიცილს , არც სიცილს ტირილამდე,მეგანთიადი
არ იცოდით? სევდისფერია ნარინჯისფერი. მზე ტირის, ტირის როდესაც ყვითელ, მოვარვარე ბურთთან იისფერი ქმნის კონტრასტს. ცრემლის ფერია იისფერი... ცრემლებით მიდის ჩემგან მზე და ისადგურებს სრული წყვდიადი. მაგრამ არა,შავი არ არის წყვდიადის ფერი. პატარამტკივა შენი მონატრება!
დღეს არ ვიცი რატომ მაგრამ დილიდან ფიქრები მომეძალა, უაზროდ ბევრს ვფიქრობ ჩემს ყოფილ შეყვარებულზე რომელიც დღემდე სულის ტკივილამდე მიყვარს…. 10 თვიანი განშორების შემდეგ ისევ ძველებურად მიყვარს ან უფრო მეტადაც, რადგან ამ სიყვარულს უკვე მწარე მონატრებაცთავისუფალი ხარ
თავისუფალი ხარ.. გრძნობებად.. ფიქრებად.. ფერებად.. სისხლად დამიდიხარ ვენებში.. არტერიებს კეტავ და გულთან ახლოს ჩერდები.. სუნთქვაშეკრული თოვლიან ქუჩებს ვუყურებ.. ჩამქრალ ლამპიონს ვგრძნობ.. არ უნდა გათენდეს.. არ უნდა გათენდეს.. არ..ყალბი!
ყალბი ადამიანები, რომ მომრავლებულან ამ სამყაროში და თავი, რომ ჰგონიათ სხვისი ღმერთები.. ბევრთან მქონია შეხება პირადულში თუმცა არავისთან დამითმია და ბოლომდე მითქვამს ჩემი აზრი თუ რას ვფიქრობდი სინამდვილეში მასთზე.. თუ რამდენად ამაზრზენები დამცივა...
ახლა წერის თავიც კი არა მაქვს... ალბათ იმიტომ ვწერ რომ არ ვიცი სხვაგან სად ვიპოვო შვება... არ მყავს არავინ ვისთვისაც შემეძლება ჩემი გრძნობების გამხელა. არავის არ აინტერესებს, არ სცალიათ, არ ფიქრობენ, დრო არ აქვთ... არავის, არავის დედამიწის ზურგზე არექსპრონტად
მე მინდა რომ მეგობრობაც და სიყვარულიც სრულფასოვანი იყოს, არ აკლდეს ფერუმარილი,ვფიქრობ ყველა პროფესიონალურად უნდა მიუდგეს ცხოვრებას და შესაბამისად, ის იდეალური იქნება. შეიძება რაღაც ბიძგი გვჭირდება, რომელიც დაამსხვრევს სირთულეებს და ყველაფრის შეცვლასტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.