ჰო ავიწყდები...ვწუხვარ

ჰო დრო გადის და ყველას ავიწყდები...მკვდარიც კი არ ხარ ამ დროს...უბრალოდ ავიწყდები და მორჩა. შენ კი სიამაყე არ გაძლევს უფლებას გადადგა პირველი ნაბიჯი....ნაბიჯი ერთი...ორი,სამი...თუმცა ვერ დგამ ამ ნაბიჯებს...გინდა და ვერ დგამ!უბრალოდ ზიხარ და უყურებ

მე არ ვირჩევ ნასახლარს (Letro)

არ ვიცი საიდან დავიწყო მოყოლა ამ დარდის, ყოველი მსმენელი გარბის. მაინც ვცდი, ვფიქრობ შენთან გაჭრის. საქმე შემდეგშია, პრობლემა გამიჩნდა სახლის, სახლი არ დგას იქ რასაც ეძახიან მშვიდობიან ადგილს. ვერ ვპოულობ მოსვენებას, კედელი იცვლის ფერს, ფეხს ვერ

" წიგნის ჭია "

ჩვენ ქედმაღალი საზოგადოებისაგან გარიყული ადამიანთა ის ჯგუფი ვართ, რომლებსაც "წიგნის ჭიები" გვიწოდეს. რაც არ უნდა გაუგებარი იყოს თითოეული ჩვენთაგანისთვის თუ რატომ მოგვაკრეს ეს იარლიყი,ყველაფრისდა მიუხედავად თითქოს მაინც ვეგუებით ამ აზრს და რაღაც

ალბათ გადამავიწყდები

ქალი ან უნდა გაააღმერთო ანუ უნდა მიატოვო და მას მისცე მისი გაღმერთების უფლება,ვინც ამას შეძლებს და გულს არ ატკენს.მაგრამ მე ხომ შენთვის გაღმერთება არ მითხოვია?ზედმეტი სითბოც კი არ მითხოვია. რა გთხოვე?რაიმე შეუძლებელი?მაგარამ მე ხომ შენთვის არაფერი

შავი როიალი-ზამთრის სონატა

წავიდა..ბოლოს მაინც წავიდა როგორც მაშინ..მოღრუბლულ ცაზე განათდა მაგრამ ეს მეხი არ იყო..ეს ის იყო..მისი ნათება იყო..მანქანის ფანჯრიდან ვუყურებდი სინათლეს რომელსაც თან გავატანე 5წლის წინ დაწყებული ტკივილი და სიყვარული..

და მთვარე ღრუბლებში მიიმალა

ცივმა სიომ სახეში დამიბერა. შებინდებული იყო,უკვე ვარსკვლავებიც ამოსულიყო ცაზე. გაჩერებისკენ წავედი. ტრანსპორტის ლოდინში უცებ დამაღამდა. დავიღალე დგომით და იქვე ჩამოვჯექი. ცაში ავიხედე და ამ დროს მისმა მშვენებამ თვალი მომჭრა. ცის კამარა ღრუბლებით

უაზრობა მგონია...

წერა ეს არმსიამოვნებს მაგრამ მაიინც მინდება... უაზრობა მგონია მაგრამ..როცა რაგაცის გახსენებას ვცდილობბ და აგარ მახსენდება გული ძალიან მწყდება.. და ძალიან მინდება კარგი მომენტების გახსენება ჩემ ცხოვრებაში ...

ყველაზე დიდი კაიფი

მე ვცხოვრობ შენ ცხოვრობ ის ცხოვრობს ..... მე მოვკვდი შენ მოკვდი ის მოკვდა

***

თბილი გარემო, მთლიანი ოჯახი და სიხარულის ყოველდღიური განცდა - ასეთია პერიოდი, რომელიც საუკეთესოდ მახსოვს. მახსოვს, ერთი უდარდელი, არაფრით გამორჩეული პატარა ბიჭი, ხალისიანი, მომღიმარი და მხიარული. ბიჭი, რომელიც მიწაში ლურსმნებს ჩაქუჩით არჭობდა.

" ჩანახატი დედაზე"

დედა, დედიკო, დე... სიტყვა რომელმაც ასაკი არ იცის, ერთადერთი დაუვიწყარი ადამიანი არის „დედა“, განა მარტო ადამიანი? ჩნდება კითხვა და რატომღაც პასუხი უმალვე მოდის, არა! დედა ანგელოზია... ანგელოზი რომლესაც უხარია თავისი შვილის კარგი და სტკივა ცუდი.