ჩემ ირაკლის...

იმდენად ღრმა ხარ და მრავლისმომცველი ჩემში... ვცდილობ მთელი განცდით სრულად გადმოგცე სიტყვებად, მაგრამ შენი მცირედიც ვერ გადმოვეცი, ამით კიდევ ერთხელ დამარწმუნე რომ სიყვარული მთელი სამყაროა, არსია, ღმერთია... ღმერთს კი სიტყვით ვერავინ აღწერს. ჰო,

ჩემი, როგორც ასეთი-სიყვარულისფერი

ადამიანს ყველაფერი მეტისმეტად რთულად ეჩვენება, არა იმიტომ რომ ეს ასეა, არამედ იმიტომ რომ სხვა თვალით შეხედვა არ სურს. იციკლება ერთ გასავლელ ტკივილზე და დაბმული ხარივით, აშვებადე გამოსავალს ვერ ხედავს. რაღაც მძიმედ უყურებს ყველაფერს, თავს

“მინაზე “აორთქლებული” სიყვარული.”

ერთი სული მქონდა როდის წავიკითხავდი შეტყობინებას, მაგრამ ვიცოდი რა, რომ ამის შემდეგ მეტად ვეღარ ვნახავდი, დიდხანს ვიჯექი დივანთან და ვეალერსებოდი მის თმებს, ვისუნთქვადი მისი სხეულის არომატს, ფრთხილად და ნაზად ვკოცნიდი მის ხელებს…

მე ევროპელი

წელზე სასიამოვნო სიგრილის შეგრძნება მაღვიძებს. წუხელ ღიად დატოვებულ ფანჯარაში თავმომწონედ შემოდის დილის სიო და თეთრ, გამჭირვალე ფარდას ისე აფრიალებს გეგონებათ ოთახში ლანდები დაფარფატებენ. ფარდის ნახვრეტებში შემოსული მზის სხივი ოდნავ სინათლეს მატებს

ჩემი “უცნობი მეგზური”

08:25 საათია, ორშაბათი. მაღვიძარა რეკავს პატი გაიღვიძე! საკუთარ თავს მოვუწოდებ ასადგომად, მაგრამ ტვინს კიდევ 5 წუთი უნდა ძილი და მერე ადგება..ვინ არის პატი? მე და დიდი კომპოზიტორი ლუდვიგ ვან მეთჰოვენი ერთ ქალაქში დავიბადეთ. გერმანიის ქალაქი ბონი

დასასრული

შენ მალე მიხვდები, რომ შენი ყველაზე დიდი შეცდომა ჩემი დაკარგვა იყო და თავს იმით გაიმართლებ, რომ ჩემს გარდა სხვაც დაკარგე და ამასაც აიტან. მაგრამ,ეგ ყველაზე არაგულწრფელი აღიარება იქნება.შენ

იცი ახლა მე რა მინდა?

მდინარიდან ვბრუნდებოდით,გალუმპულები ჩამავალი მზის მკრთალმა სხივებმა ვერც გაგვაშრო და ვერც გაგვათბო.მოულოდნელად აღმოვაჩინე რომ ძვირფასი ნივთი დამეკარგა. -მე საათს ვიპოვი და მოვალ,ჩაოთ-ვუთხარი ლაპარაკში გართულ მეგობრებს. - თქვენ წადით მოვაძებნიებ

სიყვარული შენ გგავს

მიყვარხარ, მიყვარხარ ,მიყვარხარ ,არ აქვს მნიშვნელობა ისევ 20 წლის ხარ თუ არა, და მე ისევ ჯიბეში კინოს ბილეთით და ზურგს უკან დამალული თაიგულით გიცდი თუ არა სადარბაზოს კართან.სიყვარული იგივეა და არ ცნობს ციფრებს.სიყვარული იგივეა,უბრალოდ მეტი

ჰო მე გიჟი ვარ განა არ იცოდი?

გიჟი ხარ მითხრა და გაიცინა ჰო გიჟი ვარ განა აქამდე არ იცოდი? ავხედე გაოცებული თვალებით თითქოს რაიმე ახალს ვეუბნეოდი. მე გიჟი ვარ რადგან შმიძლია წვიმაში ქოლგის გარეშე ვისეირნო,სანამ ბოლომდე არ დავსველდები,არ გავილუმპები,მე გიჟი ვარ რადგან წვიმაში

მე ეგოისტი ვარ!

-შენ ეგოისტი ხარ! ბოლოს ეს სიტყვები წარმოთქვი და კარი გაიჯახუნე. გეგონა საბოლოოდ მიდიოდი და მაინც ბოლოს ამ სიტყვებით გადაწყვიტე დამშვიდობება. სწორედ ამიტომაც დაისაჯე...