დე, გჯეროდეს რა ჩემი - სულ ყოველთვის

შეიძლება კი, ადამიანი გიყვარდეს და მას არ იცნობდე, არ იცნობდე შინაგანად, საერთოდ წარმოდგენაც კი არ გქონდეს თუ ვინაა და მაინც გიყვარდეს?!.. არ ვიცი, დავიბენიამ წამს, უფრო ზუსტად კი ცოტა ხნის წინ, ადამიანმა, რომელიც ჩემთვის ყველაფერია და, მგონია, რომ

ჩემო ძვირფასო

ჩემო ტკბილო გოგონა, დღეს ჩვენი ერთად ყოფნის დღეებით ვსულდგმულობ. შენი დიდი მადლობელი ვარ. შენ დამაბრმავე. არაფერია ქვეყანაზე შენსავით სხივოსანი და ნაზი. ამას იმიტომ ვწერ რომ იქნებ შევძლო და ეს დამეხმაროს, შენზე ფიქრი მცირე ხნით მაინც ამოვიგდო

მაინც რა არის სიყვარული?

ვგრძნობ, ჰო, ვგრძნობ როგორ შემოიჭერი ჩემში და სამუდამო დაიდე ბინა, ვგრძნობ როგორ შემცვალე, ჰო, ერთი პატარა გოგო, რომელსაც სიყვარულზე მხოლოდ თავისი პატარა აზრი და შეხედულება გააჩნდა,

ვარამის სამხარი

ცოდვილები გვეუბნებიან, რომ ილუზიებში ვცხოვრობთ. დედამიწა თითქოს გამოკვლეული ქონდეთ და იცოდნენ რაარის ილუზია და რაარის რეალობა. ყველას აქვს თავისი შეხედულება ცოდვებისადმი. მე გამოქვაბულში გავიღვიძე, ალბათ ცუდი კარმაა.კედელზე ამოტვიფრულ თითოეულ

ზამთრის სურვილები ჩვენთვის

სიამოვნებით დავისვენებდი ამ ზამთარს ზღვაზე. იქნებ ზღვას მაინც წაეშალა დარდი ჩემს გულში. იქნებ სანაპიროს ნისლში გახვეულსა და გონდაკარგულს მთლად მომშორებოდა გულს მოფენილი ბურუსი და დარდი.მაინც ვივლიდი მის ტალღებთან ახლოს და ცივი წყალი დამისველებდა

თებერვალია ძვირფასო, მარტის ამინდით

თებერვალია ძვირფასო მარტის ამინდით. სამი ჭიქა ყავა ზედიზედ, ფანჯრებში დაქცეული ცა ჩანს. სიგარეტის დამწვარი ღერი უხვად ყრია ფანჯრის რაფებთან. სამი ჭიქა ყავა ზედიზედ და ფიქრი არაფერზე, ამავ დროს - ყველაფერზე.

კიდევ 1 წელი

კიდევ ერთი წელი ემატება ჩემი არსებობის პერიოდს, რომლის დახასიათებაც ყველაზე მეტად მიჭირს. ალბათ ბედნიერი ჰქვია, ცოტა რთულიც, განსხვავებულიც. ასეა თუ ისე, მოლოცვებით, კეთილი სურვილებითა და საჩუქრებით გადატვირთულ დღემდე სულ ცოტა მაშორებს. არ ვიცი უნდა

შენი თვალები

ამდენი ხნის შემდეგ დღეს პირველად დავინახე შენი თვალები, როგორი დაღლილი, ჩაწითლებული და სხვაგვარი იყო, თუმცა დღეს პირველად, მე კი არ გაშორებდი და გაცილებდი თვალს, არამედ პირდაპირ თვალებში გიყურებდი, მინდოდა დაუსრულებლად მეცქირა მისთვის, მინდოდა მის

უმისამართოდ

სახლის კარს ვკეტავ და Coldplay-ის სასწაულიც იწყება. გაცრეცილი ქუჩა, არაამქვეყნიური უსიცოცხლო სახეების კორიანტელი და არეული ნაბიჯებით ვინ იცის, უკვე მერამდენედ გატკეპნილი ქუჩა. მივდივარ

დაბრუნება

ჩემს წინ პირდაპირ ვიღაც ნელი ნაბიჯით მოიწევდა, სიბნელე იყო ვერ ვარჩვდი მის სახეს. კაპიშონი ეფარა, მხოლოდ მე და ის ვიყავით ქუჩაში, რაღაცნაირად ინტერესი გამოიწვია ჩემში, მაინტერესებდა თუ ვინ იყო და მეც ჩქარი ნაბიჯით წავედი, მისკენ მივიწევდი, ის კი