წარსულის ძახილი

არვიცი რა ხდება, რა მემართება, რატომ ვითიშები. რატომღაც ბევრ საქმეს და სწავლას ვაბრალი, არადა მართლა ბევრი რამ მაქვს გააკეთებელი მაგრამ, რატომღაც არ ვფიქრობ რომ ეს "საქმეების" ბრალია, ხანდახან მეშინია კიდეც .

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

ენცხოვრება, სადაც სული ეხუთება. სამყარო რომელმაც ამ მძიმე ნაბიჯის გადადგმისაკენ უბიძგა. ახლა კი ელის ვინმეს, ვინც ხელს კრავს და ნაბიჯს გადაადგმევინებს. პაწაწინა სიცივისგსდის, ან გა თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და

It's enough

ჩვენს ბოლო შეხვედრამდე უამრავჯერ მყავდი ნანახი, მაგრამ ზუსტად ისეთი დამამახსოვრდი როგორიც ბოლოს იყავი. თეთრი გამჭვირვალე ზედით და ყვავილებიანი კაბით. არ ვიცოდი, ბოლოჯერ რომ გხედავდი და ალბათ ასე ჯობდა. ალბათ კი არა ნადვილად. დამშვიდობება სევდიანია.

It's enough

ჩვენს ბოლო შეხვედრამდე უამრავჯერ მყავდი ნანახი, მაგრამ ზუსტად ისეთი დამამახსოვრდი როგორიც ბოლოს იყავი. თეთრი გამჭვირვალე ზედით და ყვავილებიანი კაბით. არ ვიცოდი, ბოლოჯერ რომ გხედავდი და ალბათ ასე ჯობდა. ალბათ კი არა ნადვილად. დამშვიდობება სევდიანია.

ელიზაბედი

აი მეც გავბედე ჩანახატის გაკეთება....პირველად ვწერ და ისიც კი არვიცი როგორ დავიწყო....ჰო მართლა მე ელიზაბედი მქვია. ჩემს სათქმელს რამდენად კარგად მოვიტან თქვენამდე არვიცი რადგანაც არმეხერხება კარგად გრძნობების გამოხატვა....ამ ბოლო დროს ძალიან

ახალი წლის არომატი

31დეკემბერი.....-ფანჯარა გამოაღე გიო...- სახლი პრთქლში და საჭმელების არიმატშია გახვეული. იზნებ ზუსტად ესაა ახალი წლის არომატი?! - თუმცა არამგონია... ოთხი წლის ვიყავი , ნაქირავები ბინა დავცალეთ და მამას შორეულ უშვილო მოხუც ნათესავებთან გადავედით

ტკივილი

ტკივილი გრძნობაა რომელიც სხვადასხვა ადამიანს სხვადასხვა მიზეზის გამო ეუფლება. ცხოვრება სავსეა იმ საშინელი ფაქტებით რამაც ადამიანს შეიძლება დიდი ზიანი მიაყენოს. ზოგჯერ მიყვარს წვიმიან ამინდში ცხელ ჩაისთნ ერთდ ფანჯრიდან ცქერა, მიყვარს როცა წვიმს,

ფერი_ა

თითქოს ყველა ფერი შავთეთრია...თითქოს არ აფერადებს არაფერი თეთრ ფურცელზე,შავად მოხაზულ "ყველაფერს"...ერთის გარდა,ერთი ნაწილი გაფერადებულია იმიტომ რომ მისი შავთეთრი ვერსია არ არსებობს.თითონ ფერია... ფერია ოღონდ არვიცი რაფერი...თქვენ იცით ბედნიერების

ახალი წლის არომატი

გათენებულიც კი არ იყო საწოლიდან რომ წამოვფრინდი,მართალია ძველებურად ვერა მაგრამ მაინც წამოვფრინდი,იმდენად მიყვარდა 31 დეკემბერი უარს ვიძახდი ძილზე და დილაუთენია ღიღინით ვიწყებდი სამზადისს,ეს ჩემი ერთგვარი ტრადიცია იყო რომლის შესრულება ყოველ წელს

ეიფორია

,,ყვავილების კონას დახევს ცივი ქარი მორიე მონას ,გააცოცხლე მკვდარი!"