ახალი წლის არომატი

სავარძელში ვზივრ. შავი, კოპლებიანი პლედი მაქვს მოხვეული და ერიხ მარია რემარკის „ტრიუმფალურ თაღს“ ვკითხულობ. რამდენიმე საათში ცა განათდება და ტელევიზიით ახალ წელს მოგვილოცავენ. ისევ მარტო ვარ როგორც ყოველთვის და ახლი წლის მოლოცვასაც მხოლოდ

ახაალი წლის არომატი

ახალი წელი-ახალი იმედი ახალი წელი-ახალი შანსი -ახალი წელი-დამშვიდებული სული

მე და შენ 573 სიტყვაში ...

იცი ? ასეთი საღამოები შენს თავს მაგონებს … გარეთ ვიყურები და ნათლად ვხედავ კადრებს .გაიხედე შენც ! ხედავ მათ ? ისინი ჩვენ ვართ. ნუ იღიმი, ჩვენ ვართ ნამდვილად ! ნახე როგორ ჩუმად მივდივართ, ერთმანეთის გვრცხვენია. მე ჩემს გაცვეთილ ფეხსაცმელებს

ახალი წლის არომატი (სრულად)

რისი არომატი აქვს ახალ წელს? ჩემთვის ოჯახის სურნელი აქვს. დედის, მამის, ბებიის და ძმის. მათი, ვინც ყოველთვის ჩემთან არიან და მიღებენ ისეთს, როგორიც ვარ. ვისაც ვუყვარვარ და ვინც მიყვარს მე. მათი, ვისაც შეუძლიათ აჰყვნენ ყველა ჩემს ავანტიურას, როგორც

გაუფერულებული

დეკემბრის სუსხიანი საღამო იყო. ცაზე კი მოციმციმე ვარსკვლავები მკაფიოდ ჩანდა და ჰო რაც მთავარია ჩემი საყვარელი მთვარე ირგვლივ ყველაფერს ანათებდა, მისი განათება თოვლს ეცემოდა და ისე ლამაზად ბრწყინავდა თვალს ვერმოწყვეტდით. მასწავლებლიდან ვბრუნდებოდი,

უიმედო

ყველას შეურყეველი , ძლიერი და წარბშეუხრელი არსება გონიხარ. ეს ნიღაბი ყელში გიჭერს და გახრჩობს. დიახაც შეცოდება გჭირდება. გინდა ნებისმიერი სულიერი არსება მოვიდეს და ჩაგიხუტოს. შენკი აქვითინდე ბოლო ხმაზე . სწორედ ისე,როგორც მხოლოდ ბანალურ ადამიანებს

ბოლო დამშვიდობება

სუსხიანი ღამე იყო ,მოწმენდილი ცა,რომელზეც ათასობით ვარსკვლავი მოჩანდა,ტემპერატურა -6° -მდე დაეცა მე ბინის წინ მანქანაში ვიჯექი,სადაც ველოდებოდი ადამიანს,რომელსაც შეეძლო ჩემი სიყვარულის მიმართ გაყინული გული ახალ გულად გარდაექმნა. ჩემი მოძველებული

ახალი წლის არომატი

სახლის კარს ვიხურავ და ეზოში გამოვდივარ. ცივი ჰაერი სახეზე მხვდება, მაფხიზლებს და უფრო მონდომებით ვიწყებ გარემოს თვალიერებას. რკინის დიდ კარს ვაღებ, გარეთ გავდივარ და ვცდილობ ნელა დავხურო, რადგან მიჯახუნების დროს საშინელი ხმა აქვს. ზუსტად ამ დროს

ტრადიცია თუ მანკიერება?!

დააფიქსირეთ თქვენი აზრი!..ქართველები ტრადიციების მოყვარული ხალხი ვართ, რომლებსაც უზომოდ „გვიყვარს“ ჩვენი წეს-ჩვეულებები. სამწუხაროდ, გვონია, რომ ყველაზე კაარგები ვართ. არა, არა, არ იფიქროთ, რომ საკუთარი ქვეყანა არ მიყვარს. მიყვარს, მაგრამ ვცდილობ,

ნუ მოჭრი ნაძვს ის სუნთქავს! (ახალი წლის არომატი)

იცით როგორი მანდარინის? გაფცქვას რომ დაიწყებ და პატარა მოცეკვავე სურნელოვანი შხეფი სახეზე რომ მოგელამუნება და ტუჩებზე გაკოცებს. მე პირადად ამ დროს, ამ დროს ვგრძნობ ახალ წელს. ახალი წელი ყვითელია, აი მანდარინისეული ყვითელი სტაფილოსფერში რომ გადადის