არამატერიალური ჯაჭვი

რა მძიმე ყოფილა არსებობა: ყოველი გრძნობის მოულოდნელად მიღება, შემდეგ კი მისი გაზიარება, გაზიარებისთვის მოფიქრებული სიტყვები, მუსიკის სრულყოფილად შეგრძნობა და ღმერთობა. რა ძნელი ყოფილა ჩემი ლიტერატურის მასწავლებლის, – ტკივილის მთელი ყურადღებით

დეიმონს

დეიმონ, ახლა ალბათ ისევ შენს აგუზგუზებულ ბუხართან ზიხარ შენს საყვარელ ტყავის სავარძელში და სვამ. ჩემი წერილი ალბათ დიდად აც გაინტერესბს და უაზროდ შეავლე თვალი. არ ვიცი ეს წერილი რა ემოციას გააღვიძებს შენში, მე უბრალოდ მინდა გითხრა იცხოვრე ისე

შიშველი წერილები

ანტუან უნდა გამოჩნდე და მათ ჩემი დანაბარები გადასცე უთხრა, რომ ჩამოვიდნენ, დამიბრუნდნენ და პირობას ვაძლევ, რომ მე ისინი მეყვარებიან ... იმ სიყვარულით,რომელიც თვალებსშორის ზიზღსა და სიძულვილს აქრობს..

უკანასკნელი დღე+უსასრულობა წარმავალია..

ცხოვრებას აზრი რომ ეკარგება, მაშინ ყველაფერი იკარგება..! როცა არ იცი რა უნდა გააკეთ ცადო ნაბიჯი უფსკრულისაკენ კი არა უსასრულობისაკენ გადადგა! და როგორმე შეძლო ამ უნამუსო ტკივილთან გამკლავება..!))) იყავი ოპტიმიზმი)))

წერილი მას

იცი შემოდგომა უშენოდ მოვიდა ჩემს ქალაქში...სექტემბრისეული ჰაერი ჩემს ფილტვებში შემოვიდა და უშენობა ამოავსო.. აცივდა.. ხეებმა ყვითელ ფოთლებთან დამშვიდობება დაიწყეს.. დედამიწა მარტოობით აივსო ჩემი გული კი ქაოსმა დააცარიელა...

სასაცილო!

ახლა ზიხარ და ფიქრობ.... რომ რაღაც ისე არ ხდება როგორც უნდა ხდებოდეს.... სასაცილო ხარ....! სასაცილო! რადგან არ იცი..... არ იცი რომ ვიღაცამ შენი,ისედაც მოკლემეტრაჟიანი ფილმიდან, ორ წამიანი კადრი ამოჭრა....

ძმები კარამაზოვები, ანუ წერილი დიმიტრის.

მთვარის შუქზე მინდა, დიდხანს რომ იჯდე, იმიტომ, რომ ვიცი, შენი საკნიდან მთვარე არ ჩანდა. ვისკის კი არა, ფინჯან ჩაის რომ სვამდე, ის მინდა და ღამეში სამ კოლოფ სიგარეტს რომ არ კლავდე, ისიც.მამა ზოსიმემ შენს ძმას უთხრა ერთხელ,

...სალამი კიტა

ეს მე ვარ ,კრავაი. ალბათ ჩემი სახელი არაფერს გეუბნება, მაგრამ ნეტავ წარმოდგენა მაინც გქონდეს შენი სახელი ჩემში რას იწვევს. არასდროს დამვიწყებიხარ, ზოგჯერ თვალს ,რომ ვხუჭავ მაშინაც შენ ჩნდები და ვეღარც კი ვფიქრობ თავს როგორ ვუშველო.

და მაინც, გავძლებ..

და მაინც, არ ვიცი, რატომ უნდა ვიტანჯო ასე, წინაპართა ცოდვებისა და შეცდომების გამო. ყველა დამოუკიდებელი პერსონაა. დრო გადის, მე კი ხელებში ისევ ის, პაწაწინა ოცნებები მიჭირავს. დრომ უსასრულო და უზარმაზარ რამეებად, რომ ააქცია. ცოტაოდენი მოგონებებიც

ჩემი პირველი სიყვარული

სიყვარული მხოლოდ ერთადერთხელ მოდის! დღესასწაულებს შორის რატომღაც საკუთარი დაბადების დღე მიყვარს,15-წლამდე ეს დღე უბრალოდ ჩემი იუბილე იყო,აიი შემდეგ კი...ამ დღეს შენ გაგიცანი და ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეცვალე!