მაჯისცემა

რა მნიშვნელობა აქვს გული წუთში ორმოცი–ორმოცდაათჯერ ფეთქავს, თუ სამოცი–ოთხმოცჯერ. რა მნიშვნელობა აქვს სტენოკარდია გჭირს თუ გულის ნევროზი. რა მნიშვნელობა აქვს რა მოხდება ხვალ, თუ დღეს ცოცხალი ხარ. ანგელოზთა გალობა იმდენადვეა მშვენიერი, – და უფრო მეტი,

მოღალატე

მოღალატე?!განა შეიძლება უწოდო ეს სიტყვა ქალს რომელიც არანორმალური სიყვარულის გამო თავს სწირავს ?განა შეიძლება დაამცირო ის და მიწასთან გაასწორო მხოლოდ იმის გამო რომ უყვარს?! არა!ეს უსამართლობაა!!მას ხვალ დილით საქვეყნოდ

ღმერთები

მე მთელი ძალებით ვებრძოდი ქრისტიანულ, უმაღლეს ფილოსოფიას, რამეთუ ვიყავი ქრისტიანი, შემდეგ კი, უბრალოდ ქრისტიანი, შემდეგ დეისტი, განვითარების უმაღლეს საფეხურებზე გახლდით აგნოსტიკი და

პირველი და ყველაზე დიდი იმედგაცრუება

დაუფიქრებლად ვტრიალდები და ვუყირებ ჩემ პირველ სიყვარულს რომელსც ტუჩის კუთხე ჩატეხილი აქცს და ცალყბად მიცინის.. როგორ მინდა მივვარდე და მთელი არსებით ჩავეხუტო დაუკოცნო სახის ყოველი წერტილი, ჩემი გაყინული ცხვირი

უპასუხოთ დარჩენილი სიყვარული

სანამ სიკვდილი კარზე მომიკაკუნებდა ყველაფერი კარგად იყო . მიყვარდა სიცილი , გართობა , ცანცარი მაგრამ როდესაც შემიყვარდა თითქოს ყველაფერი უფრო ფერადი გახდა . არცკი ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა რომ მისთვის მესიამოვნებინა

მიყვარხარ,მენატრები,მჭირდები....

მენატრები,მიყვარხარ,მჭირდები ამ სამი გრძნობით დატვირთულს სევდა მაწვება ჩემი ბრალია ახლა რომ მენატრები მანამდე რომ მივმხვდარიყავი რა მოყვებოდა ჩემს უყურადღებობას ახლა ასე მტკივნეული არ იქნებოდა მონატრება ტკივილი გულის

ქარს!

ო, რომ იცოდე როგორ მიყვარს ეს საოცარი დრო. მის ხსენებაზე თვალებს ვნაბავ და წარმოვიგენ მოშრიალე ფოთლებს, თუ როგორი სიმაღლიდან ეცემიან და მეგებებიან, ვით ხალიჩა ნაირფერად ნაქარგი. წარმოვიდგენ თბილ პლედს, როგორ მეხვევა, ცხელი ლიმონიანი ჩაი კი მითბობს

გულისრევა

აბა რა ვიცი მოკლედ, წერილის მიწერა მევალება საკუთარ თავთან და მხოლოდ მაგიტომ გადავწიტე გელაპარაკო, თორემ შენც იცი ამას ჩემი ნებით, რომ არ ვიზამდი.

დეპრესიული აფეთქება

არ მესმის რატომ უნდა გაუძლო, როცა შეგიძლია ყველაფერს ბოლო მოუღო; ამ ღამეს, ამ წუთას, ამ წამს. დაცარიელებულ ქუჩებში მიდიხარ და გრძნობ რაღაც არაამქვეყნიურს. თან გსდევს აწ გასტაფილოსფერებული ცოცხალი ლამპიონები და ფეხაკრეფით მოგდევს

სიკვდილამდე მენატრება

არც ვიცი მას მერე რამდენი ხანი გავიდა,მიყვარს მისი თითები,ღიმილი და მუქი ყავისფერი თვალები,რომელიც ასე სიყვარულით,აციმციმებულნი მიყურებდნენ