არაამქვეყნიური არსება

საშინელებაა.. თითქოს ყველაფერი მაქვს რაც ჩვეულებრივ მოზარდს უნდა ჰქონდეს... მყავს მშობლები,და,ნათესავები,მეზობლები,ძაღლები... მგონი ამ სიას რაღაც აკლია,ხო?

როგორც მაშინ

-მომნატრებიხარ! -… -გავიღიმე,თან თვალები დამისველდა,მინდოდა ჩავხუტებოდი,მეთქვა მეც მომენატრე და დღემდე მიყვარხარ- მეთქი,მაგრამ...ავდექი და წამოვედი...ისე , როგორც მან გააკეთა. ასე უბრალოდ,ავდექი და წამოვედი...

ინტერვიუ მე სთან

-გითქვამთ? -არასდროს! -ნანობთ? - ეს კითხვა მეორედ გავუმეორე,ვიცოდი თავიდანვე მატყუებდა,განა შეიძლება ამდენი ხანი ცხოვრობდე და ერთხელაც არ ინანო ჩადენილი საქციელი?! -მგონი კი...

ანტისოციალური გიჟი

ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, სადაც არავის არავინ არ უყვარს, არავის არავინ არ ენატრება,სანყაროში სადაც ადამიანის სიტყვამ ფასი დაკარგა, სამყაროში სადაც არავინ არავის ენდობა...

თითები

ჩემში შენ უფრო მეტი ხარ ვიდრე თავად მე გახსოვს როგორ მოხვედი პირველად? ნელა მოდიოდი ჩემკენ, მთელი ცხოვრება მოდიოდი რომ მერე ჩენუ ცხოვრება შეგეცვალა მოხვედი შენი თბილი თითები ჩემს გაყინულ სხეულს შეახე და ჩემში შემოხვედი ახლაც იქ ხარ სულის იქით

უცნაური დრამა

თავზარი დაგვეცა.დედა ტიროდა მამა ყვიროდა,მე ვდუმდი.ოჯახის მევალეები აღმოჩნდნენ ჩემი ძმის გამტაცებლები,რომლებმაც ტბაში ჩაახრჩვეს 4 წლის ბავშვი. მამა არ პატიობდა თავს ამ ამბავს. იმის მერე 16 წელი გავიდა და ისევ იმ ფიქრებში დავფრინავთ,რასაც ოჯახური

სიყვარული

რა არის სიყვარულიიი? აიი ყველაზე მაგარიი რამაა ყველაზე გიჟურიი და ავადმყოფურიც ..რა ჯობია როდესაც ვინმე გიყვარს და ვინმეს უყვარხარ ,გაბედნიერებს გაღიმებს ... სუულ შენთანაა შეიძლება ახლოს არა მაგრამ მას მაინც გრძნობ ... ბევრს გონია რომ არ არსებობს

შენ არასდროს მომიტან გვირილებს…

“Art and love are the same thing: It’s the process of seeing yourself in things that are not you.'' მე გაპატიებ ყველაფერს. მაგრამ შენ არაფერ შუაში არ ხარ. დანაშაული ნულის ტოლია. და სიყვარული უდრის მარტოობას. მე საერთოდ არ მაქვს შენზე მოგონებები… ..

Love you

მთავარი ემოციაა,ემოცია რომელიც ჩემშია გამოკეტილი, ბავშობისდროინდელი მოგონებებიდან, თეთრი საღებავამძვრალი ურდულიანი გარჟის კარის მსგავსად სუნთქვის უფლებას მიკარგავს მახსენდება ფრაგმენტებად მეზობელი, ალბად მოვა დრო

მწვანე თვალები დაგღუპავს!

მიყვარს როცა ყველაფერი დალაგებულია.ურთიერთობა რომ გარკვეულია.სხვანაირად რომ ვთქვათ იარლიყების მიმაგრება მიყვარს.ასე მირჩევნია.გაუგებრობა ჭკუიდან მშლის,მთლიანად მირევს გონებას...როგორც მისი მწვანე თვალები.შევეგუე უკვე მის გახსენებაზე სულ ვითიშები და