სრული სისულელეა

-ადამიანები სულელები ვართ,ყოველთვის იმის საპირისპიროს ვამტკიცებთ რასაც ვფიქრობთ.მაგრამ კარგია,განვსხვავდებით ერთმანეთისგან.სიმართლის გვეშინია,ყველაფრის გვეშინია.კიდევ გვშურს,გვშურს ჩვენზე გამბედავი

ღამე მშვიდობის

გათენდა. მზეს ვემალები,ისევ ვწერ და ველოდები ღამეს. ჩემს ღამეს. ღამე მშვიდობის!

ორი ცალი !

წვიმს...გაზაფხულის ცა მოღრუბლულა, წვეთები ხმაურით ეცემა მიწას და ოთახში, ერთი შეხედვით, გამეფებული სიმშვიდე ირღვევა... ფანჯრის რაფაზე შემოსუპებულ გოგოს თითები ცხელი შოკოლადისთვის შემოუვლია, თვალები დაუხუჭავს და მუსიკის ჰანგებში ჩაკარგულა...

აუტანელია

სახელი მხოლოდ გადმოსვლის შემდეგ გავიგე,აღმოჩნდა რომ ბიჭია,ამიტომ ყურადღება არ მივაქციე. მიუხედავად იმისა რომ სამეგობროში ნახევარზე მეტი ბიჭია,მაინც მაღიზიანებენ,ცდილობენ ხოლმე დაახლოებას,მაგრამ როცა არაფერი გამოსდით "საყვარელი" სიტყვებით მამკობენ

ერთ სიტყვა

ჩვენ ადამიანები ემოციაზე აგებული მონსტრები ვართ ... სამყარო უგულობით და ბოღმის დიდი ერთფეროვნებაა ... ზოგის გული იმისთვის ძგერს რომ მას უბრალოდ არსებობა სჩირდება მე უკანასკნელი მატარებელი ვარ ამ სამყაროში სადაც ვგრძნობ რომ გაჩერება არ შეიძლება

წერილი მამაჩემს მხოლოდ ჩემთვის

იცი, მე ამოვხსენი სამყაროს საიდუმლოება, მამა, და ცხადია მივხვდი თუ როგორია ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა. ადამიანი, ბუნებით ბედნიერია, მაგრამ რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, ეს ბედნიერება, უბედურობისგან მოდის. ხო, სწორად ასეა, სასოწარკვეთით

ფორთოხლისფერი შენ

,,ერთხელ მითხარი ადიდებული მდინარე ხარ რომელსაც აღარავინ ყავსო იმის მერე დიდი დრო გავიდა იმდენად დიდი რომ აღარც კი მახსოვს მაშინ რა ვიგრძენი მარტო შენი თვალები მახოსვს თაფლისფერი ღრმა გაყინული მზერა ჩვენ სხვებს არ ვგავდით მარტო ჩვენ შეგვეძლო

არაამქვეყნიური არსება

საშინელებაა.. თითქოს ყველაფერი მაქვს რაც ჩვეულებრივ მოზარდს უნდა ჰქონდეს... მყავს მშობლები,და,ნათესავები,მეზობლები,ძაღლები... მგონი ამ სიას რაღაც აკლია,ხო?

როგორც მაშინ

-მომნატრებიხარ! -… -გავიღიმე,თან თვალები დამისველდა,მინდოდა ჩავხუტებოდი,მეთქვა მეც მომენატრე და დღემდე მიყვარხარ- მეთქი,მაგრამ...ავდექი და წამოვედი...ისე , როგორც მან გააკეთა. ასე უბრალოდ,ავდექი და წამოვედი...

ინტერვიუ მე სთან

-გითქვამთ? -არასდროს! -ნანობთ? - ეს კითხვა მეორედ გავუმეორე,ვიცოდი თავიდანვე მატყუებდა,განა შეიძლება ამდენი ხანი ცხოვრობდე და ერთხელაც არ ინანო ჩადენილი საქციელი?! -მგონი კი...