მკითხველო

სარკეში ჩაგიხედავთ და ლაპარაკი დაგიწყიათ საკუთარ თავთან? ნუ შეგეშინდებათ მეც ასეთი ვარ და სრულებითაც არ მჭირდება ექიმი უბრალოდ გჭირდებათ ვინმე ვინც კი არ დაგელაპარაკებათ მოგისმენთ? მაშინ უბრალოდ ადექით და მიდით სარკესთან და

სათამაშო

ზედმეტად საშინელი გრძნობაა გახსოვდეს როგორ გიყვარდა ვიღაც და გრძნობდე სიძულვილს საკუთარი თაავისადმის ამის გამო ბავშობიდან ვერ ვიტანდი მექალთანე ნაძირლეებს, მატყუარა აფირისტებს და სულით ბოზ ადამიანებსს... სასაცილოა მაგრამ სწოორედ ესეთი ადამიანი

უ“ადამიანობა

მარტო ყოფნა მინდა სიცარიელე მინდა უადამიანობა მინდა მიტოვებულის როლის თამაში მინდა სადღაც დიდ სცენაზე სადაც ჩემს გარდა არავინ იქნება ვერავინ დამინახავს

აი, აქ დასრულდა..!

იცით? დააკლდა... მართლა დააკლდა... უნდოდა ისევ მისი ხმის გაგონება, მაგრამ არ ჩანდა... წავიდა...და მაინც... მაინც იღიმი.. მხოლოდ ერთი ფრაზით: „ღიმილი გადაარჩნს სამყაროს.“ **

ნარკომანი

ჯერ დავიბენი, გავოგნდი. მერე გულში წვეთ-წვეთობით ნაგროვები ცრემლები ყელს მომებჯინა და გაგუდვა დამიპირა, სხვა გზა არ მქონდა _ ვტიროდი. წლების შემდეგ, ძლივსგადატანილი დეპრესიების, გაუსაძლისი ტკივილების, დამთრგუნველი უსასოობის, უმწეობის დაძლევის

^შენ ზღვას ჰგავხარ^

წყლის ზედაპირი შენს გაცრეცილ სხეულს სილურჯით ავსებს. ტალღები ვიღაცის მკლავებს ანაზდად გავლებს,თითქოს ნელ-ნელა შენი სხეული წყლისგან იცლება.

უ'იმედობა

იმედი ყოველთვის მქონდა. ოღონდ შენი, თუ შენი დაბრუნების იმედი ვერ ვხვდებოდი. ახლაც ვერ ვხვდები. საშინელი ემოციურობის გამო მთელი მეზობლები თავზე დავიხვიეთ ჩვენი უკანასკნელი ჩხუბის დროს. კატასტროფა იყო. სრული კატასტროფა.

ჰოდა დამთავრდი !!

პირველად როცა დაგინახე, იციი ? მე მაშინვე მივხვდი რომ საშინლად მონუსხული დავრჩი. გაგეცინება, მაშინ ხო სულ 7წლის ვიყავი,იმაზეც გაიცინებ რომ შენ ჩემს ცხოვრებაში პირველი იყავი, ამიტომაც არ გემახსოვრება 15ივლისი, შვიდი წლის მე, ცხრა წლის

ცუდი

არ გინდა იყო , მაგრამ ხარ. ხარ და ეს არის ის რაც გიყვარს. ის, რომ ყიდი, ის, რომ გკიდია, ის, რომ ხმარობ. მერე რა, შენ ცხოვრობ ისე როგორც ცხოვრობ და არ გჭირდება გამართლება.

Don't Leave Me

- რამის გჯერა ? - ეხლა არაფრის. - იცი ? როცა ერთმანეთისგან მივდივართ წლები, თვეები ანდაც დღები ბოლოს მაინც ერთმანეთამდე მივდივართ ( გოგონამ ხელი ლოყაზე ნაზად შემოხვია და გაუღიმა) - ვიცი. მაგრამ ვინ იცის როდემდე. - შენ დასასრულების გჯერა. მაგრამ