გენატრებოდეს

ჯერ მონატრებაა და მერე სიყვარულიო.. მონატრება სათუთი და ლამაზიაო.. ყველაფერი ლამაზი მას უკავშირდებაო.. ამავდროულად სასტიკი და მტნანჯველიაოო.. გულს გტკენსო .. არაფერს გეკითხებაო.. მონატრებაზე ბერვს საუბრობენ, რომ არ მოგენატროს ვერ შეიყვარებ და ვერ

ხვალ შენი დაბადების დღეა

რა მოხდება რომ ტელეფონი ავიღო და დაგირეკო... ისე უბრალოდ მოგილოცო დაბადების დღე... მაგრამ არ მინდა, ძალიან ბევრი რამე გამახსენდება და მერე უფრო ძნელი იქნება უშენოდ ცხოვრების გაგრძელება... მე კი თითქმის შევეჩვიე უშენოდ ცხოვრებას, თითქმის შევეჩვიე,

მარწყვი

ყველაზე მაგარი შეგრძნება იცით რომელია?_საკუთარ თავს, როცა ტკივილს აყენებ. ნელი სვლით კანში უძვრები, ხელებს უფათურებ. სისხლი და მლაშე გემო. საკუთარ სისხლიან ხელებს ენას უსმევ ,გემრიელია. შენი შეცდომების გემო აქვს, არც მეტი არც ნაკლები...

ოვალური სიყვარული

არსებობს მეგობრული, დედა-შვილური, ნათესაური და რაღა თქმა უნდა სიყვარული საპირისპირო სქესის მიმართ, რომელიც ყველა ხელოვნის მუზა გამხდარა. მუდმივად მიმდინარეობს დავა: არსებობს თუ არა ნამდვილი სიყვარული? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემას ცხოვრებას მივანდობ,

მწვანე ლედი

ეს ერთ–ერთმა მოხუცმა ქალმა შთამაგონა,რომელიც არავის ჰგავს.მარტი იყო. ქუჩებში ნაფეხურებისგან გაშავებული,ცოტაოდენი თოვლი შემორჩენილიყო.ცა მოქუფრული იყო,წვიმას აპირებდა და ქარიც ცივად სუნთქავდა.ყველა თავ–თავიანთ სახლში შეყუჟულიყო.გარეთ მხოლოდ

მწვანე ლედი

მარტი იყო. ქუჩებში ნაფეხურებისგან გაშავებული,ცოტაოდენი თოვლი შემორჩენილიყო.ცა მოქუფრული იყო,წვიმას აპირებდა და ქარიც ცივად სუნთქავდა.ყველა თავ–თავიანთ სახლში შეყუჟულიყო.გარეთ მხოლოდ გაძვალტყავებული ძაღლები და გაქუცული კატები

მე ამას შევძლებ?!

ფაქტი ერთია მე მინდა მოვკლა ჩემში ის მეამიტი და მეოცნებე გოგო, რომელსაც ყველამ ტკივილი მიაყენა, რომლის გრძნობებიც ყველამ გამოიყენა, რომელიც ცოცხლად მოკლეს და წაართვეს წლები, ის წლები, რომლებიც ვერასოდეს დაბრუნდება... მე ის გოგო ვარ სიყვარულისთვის

დიახ, მე სუსტი ვარ

ეჰ, ღრმად ვიწყებ სუნთქვას, იმდენად ღრმად რომ ფილტვების ტკივილს ვგრძნობ და მაინც არ მყოფნის ჰაერი, რომელიც ჩემს გარშემოა. ვაღიარებ, დიახ მიჭირს მაგრამ ვაღიარებ შემომეჩვია სევდა ამქვეყნიური, აღარ მანებებს თავს, ვცდილობ, დიახ რაოდენ გასაკვირიც

მაინც რა არის სიყვარული ?!

სიყვარული ცაა - უსასრულო სილაჟვარდე, რომელშიც ოცნების ფრთებით დაფრინავ... ფრენის სწავლა ადვილია, დავიწყება კი შეუძლებელი! თუ ერთხელ მაინც შეძლებ და ფრთებს გაშლი, თუ ერთხელ მაინც აიჭრები ცაში და შეუერთდები მის უსასრულობას და თუ ერთხელ მაინც იგრძნობ

დო" რე" მი"

წყალი იმღვრება, ტალღები რევენ მას ტალღებს ქვები, ადამაინები და თევზები ქმნინიან. უნდა გეშინოდეს ამღვრევის, უნდა გეშინოდეს ცხოვრების, უნდა გეშინოდეს სამყაროს და შენ ბედნიერი იქნები.