ფერები

თითქოს ვერ ხედავ ჩემს სისასტიკეში გადასულ სილუეტს და უფრო მეტად იზრდება წითელი ფერი ჩემს სიმწვანეში... თუმცა არც კი ვიცი რას გავაკეთებდი ჩემი რომ გესმოდეს და მაფასებდე, ალბათ მოვკვდებოდი, დავიღრჩვებოდი ამ სიმწვანეში და არ

****

ორი საათია.ახლა ჩანთის მაგარი ნაწილი ზედმეტად რბილი და კომფორტული მეჩვენება.მარჯვნივ ისტორიის მასწავლებელი ზის და გულისშემაწუხებელი ხმით უხსნის რაღაცას დაფასთან გასულს.ტელეფონზე შეერთებული ყურსასმენებიდან 'ედ შირანის' ჯადოსნური ხმა ისმის.

ვიცი, ოდესღაც გამოიდარებს

ჩემი სულიერი სამყაროს მსხვრევას და გახლეჩვას, როგორც წესი კაპიუშონში გახვეული ვხვდები. ასე და ამგვარად ვცდილობ გარდავიქმნა უსასრულო სიმკვრივედ; ჩავიპრესო სრულ არარაობაში, ვინაიდან ვიგრძნო წმინდათაწმინდა მოსვენება, რომელსაც უხსოვარი დროიდან გამალებით

...

უსასრულობა...ამ ყველაფერს დასასრული არ უჩანს...მტკივა,თითოეული შენი სიტყვა სულის შეძვრამდე მტკივა და მე ამას ვგრძნობ,ისე თითქოს ეს ქვეყნის დასარული იყოს.შენი სიტყვები სულს მიკაწრავენ და გულში ერთ დიდ და ღრმა ნაიარევს ტოვებენ...არ ვარ

წყვდიადი შენს გარეშე !

და ისევ ისე მოვიდა გაზაფხული გი... ისევ ჩაიცვა ბუნებამ გრძელი, ყვავილებიანი კაბა. აჭრელებული სამოსით განაგრძობს ხალხი სიარულს. მე კი ისევ შავთეთრად ვხედავ სამყაროს. იმ სამყაროს საიდანაც წაგშალა დრომ. წაშალა ღიმილი, ნამდვილი ღიმილი.

გათენებამდე დარჩენილია 16 წუთი !

ვეალერსებოდი მის სხეულს. ყელზე ვკოცნიდი, სახეზე ხელს ვუსმევდი. ბუნება კი თავისთვის ნაზად გვიმღეროდა. თითქოს სევდას, ვნებას, ცეცხლს ღამე გაეღვიძაო. თითებით ვეხებოდი სახეზე, მისი არსებობა რომ უკეთესად მეგრძნო. თუმცა ალბათ ირღვევა ყველა სიმშვიდე.

მონატრება ყველაფერს ანგრევს, ყველაფერს ლეწავს

უცნაური გრძნობაა მონატრება, ერთდროულად სასიამოვნო, თან საშინლად მტკივნეული.. არაფერი შეედრება მონატრებას როცა სუნთქვაც კი გბეზრდება მის გარეშე..და როცა სიტყვები ვერაფერს ამბობენ, თვალები და ხელები ყვებიან გრძნობებზე ყველაფერს, სწორედ მაშინ

Cigarette After Sex

გვავიწყდება სამყარო, მოვალეობები და ვალდებულებები, გვავიწყდება ჩვენი ცხოვრება, გვავიწყდება ყველაფერი რაც კარს იქით ხდება. ახლა მხოლოდ ჩვენ ორნი ვართ. მისი სხეული ჩემი სამყაროა და მისი თვალები ჩემი სამოთხე, რომლიდანაც სულ მალე გამაძევებენ, მაგრამ არ

"ადამიანებად არ იბადებიან.. ადამიანები ხდებიან "

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი ხმით დახმარებას, როცა მას

სულის ტკივილამდე მენტრები.

მეგონა დაგივიწყე მეგონა დაგმარხე წარსულში მეგონა სამუდამოდ ამოგშალე გულიდან მაგრამ არა!შევცდი.განა არ ვიცოდი რომ ასე არ იყო?!განა. არ ვიცოდი რომ ისევ მიყვარდი?!ვიცოდი მაგრამ არ მინდოდა ეს კიდევ მცოდნოდა.იცი როგორ მტკიოდა?!ძალიან მტკიოდა