4 ერთი წამი

`სამი ერთი წამი 1 წამი – მე დავიბადე 2 წამი – მე მოვწიე 3 წამი – ტიპთან ხელი მოვაწერე მე დავიბადე – წაბლისფერი თმით და თაფლისფერი თვალებით, გამგრვალებული კეთილი არსება მე მოვწიე – მედეას აივანზე ზღვის ხედით ტიპთან ხელი მოვაწერე – ნუ

არასდროს მყვარებია მშვიდი წვიმა

ტირილი თუ მინდოდა ვტიროდი,სანამ არ დავიღლებოდი.თავი არასდროს მინუგეშებია.(თანდათან იმასაც შემაჩვიეს რომ,ცრელები თმებით უნდა მომეწმინდა და არა ცხვირსახოცით ჩემს უაზრობებსაც მუდამ ბოლომდე მივდევდი. ერთ მდინარეში ორჯერაც შევსულვარ,მერე რა,თუ შედეგი

ელი, ელი, ლამა საბაქთანი?

მე, უღმერთო და ყოველგვარი ზებუნებრივი ძალის უარმყოფელი, ჭეშმარიტი ქრისტიანი ვარ, ვინაიდან და რადგანაც სულმოუთქმელად ველი დღეს, როცა ქრისტიანი ნებას იბოძებს და გაეცნობა ქრისტეს ცნებებს. თავსაც კი გავწირავდი, ოღონდ დაგვეჯერებინა ქრისტესთვის, რათა

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

თოვს... სახურავებზე ისვენებენ თეთრი ფიფქები. შიშველი ხეები თოვლით ითბობენ ტოტებს. ელექტროსადენებზე სხედნან ბეარურები. ბუხრებიდან სველი კვამლი მიიკლაკნება ცისკენ. ყინვისგან გაფითრებული ციდან ფიფქები ეშვებიან

დიალოგი უფალთან

მხედავ? –ვერა… –მაგრამ ხომ ვარსებობ…? –კი.. -ახლა მანდ ვარ? –არა… –მაგრამ ხომ გრძნობ ჩემს სიახლოვეს…? –კი… –ჩემი ხმა გესმის? –არა… –მაგრამ ხომ გესაუბრები? –კი…

ერთხელ ვენდისში

იცი ?!.. სულ რამდენიმე დღის წინ ანგელოზს გადავეყარე, აი ისეთს, რომ შეხედავ და თვალი გაგიშტერდება... ვუყურებდი და თვალს ვერ ვწყვეტდი მის ფერმკრთალ და, ჩემთვის, მსოფლიოში ყველაზე ნათელ და ფერად, კანს, თმის ფერს,ოდნავ რომ შერევია მზის კაშკაშა ყვითელი

თმა...

ყოველთვის რაღაც განსაკუთრებული გრძნობით დავაბიჯებდი ამ სამყაროში. შეიძლება ჩემში სიამაყე იყო და არის და არა თავდაფასებული გოგოს ლანდი. მახსოვს როგორ ჩამიწნავდა ხოლმე თმას დედა. ჩამომიჯდებოდა სასთუმალთან და თავისი თბილი ხელებით მისწორებდა ერთმანეთში

ჯადოსნური ღამე

თოვდა, ისე ლამაზად თოვდა ,რომ სული შეგეკვრებოდათ დიდხანს რომ მიგედევნებინათ თვალი. იდეალური საღამო იყო პირველი იანვრისთვის. ცოტაც და თოვლის საფარი მუხლის სიმაღლეს მიაღწევდა. ამ სითეთრეში ორი შავი წერტილი მოჩანდა, სილუეტები ხელჩაკიდებული მოდიოდნენ,

და თუ ისევ ვიტირებ...

და თუ ისევ ვიტირებ ვიცი,რომ აღარ შემაჩერებ... და თუ ისევ ვიცინებ ალბათ აღარც ამყვები... ისევ თუ დამივიწყებ,იცოდე რომ გავქრები... ღამის სარეცელიდან ვარსკვლავების ამბები, მომაკვდავი მთვარე და დიდი,გრძელი ზღაპრები...

ძვირფასო,გაწვიმდა.

ჩემი ხომ გესმის?კარგად მომისნიმე.ამ წამს ზეცაც კი გრძნობს შენი სხეულის წყვდიადს.ვიცი რომ გტკივა.ამას გახშირებული გულისცემით ვგრძნობ.ტკივილი შველის მეგობარო,ტკივილი ყოველთვის შველის.