ხანგრძლივი "გაფიქრების" საათები

ყველაფერი იწყება მოწიწებული მისალმებით.იმის თქმით,რომ შენი გაცნობა საკმაოდ "სასიამოვნოა".ნეტა,ვინ დააწესა,რომ ადამიანის გაცნობისთანავე სიტყვა "სასიამოვნო" უნდა გამოიყენო?რამდენად ახლოსაა რეალურ მოცემულობასთან საუკუნეების წინ დაწერილი "დაუწერელი

ემიგრანტის შვილი

მარ.... -რაო? -ადრე ხალხი პირბადის გარეშე მართლა დადიოდა? -კი ლიზი მართლა დადიოდა. და ჩამეცინა მის კითხვაზე -და როგორი სახეები ქონდათ? -რავიცი ზოგი იღიმოდა ზოგს დარდიანი,

წამით გამოფხიზლებული

ვოცნებობდი წამზე როცა,საკეტს თუ ვერასდროს, ფილტვებს ოკეანით გავივსებდი და შენით გაჯერებული ვიცოცხლებდი დარჩენილი რამდენიმე წამი…ამაზე ოცნებისას ჟანგბადის თითო ჩასუნთქული მოლეკულაც კი ტკივილის მაყენებდა. მე არც ოკეანესთან ვყოფილვარ და არც შენი

მიყრუებული ჯადოქრები.ჩვენ.გახსოვდეს პეპლები

ენერგიის უკანასკნელ წვეთს სახლამდე მისაბობღად ვხარჯავ.ისევ გეძებდი.ისევ.ვერსად გიპოვე.კიდევ ერთი დღეც.კიდევ ერთი ! ჯანდაბა,სახლი.გახსოვს ის ქოხი ?

NetAari ტერეზა და მისი შავი სიზმარი

საიდან მოდის ასეთი აზრები...? რა საშინელებაა.უეჭველია,ვიღაცა გზავნის.ქმნის და უშვებს შესაბამის სიხშირეზე.მერე ჩემი და ტერეზას წყეული ტვინი იღებს ამ რხევებს. და აპ ჰოპ !!! ღმერთი არსებობს. უფრო მეტიცც !!! მე ვარ ღმერთი !!! არა,კიდევ მეტი.ჩვენ

Páiñ makes ťhĕ people ĉhañgĕ..

გამეღიმა. ბოლოს როდის გავიღიმე, ეგეც არ მახსოვს. შენ იყავი ჩემი ღიმილი, მაგრამ წამართვი. აი, ასე...ადექი და გაუფრთხილებლად წამგლიჯე.

სიყვარულის ზღვის ფსკერი

სიყვარულის ზღვის ფსკერიდან მოვდივარ.სიყვარულის საუდომლოებების შესახებ ცნობები მომაქვს.იიქ ფსკერზე,ვიჯექი და საუკუნე გავატარე.მართალია ჯერ საუკუნის არა ვარ მარა.დრო ფარდობითია ! მარტოობაში დრო სხვაგვარად გადის.იწელება,გონების წამება ხდება.შესაბამისად

ფსიქოზი?????

მე რომ ავდგები, გავხედავ დროს და ვიფიქრებ,- “ მორჩა”, მაშინ თუ გახსნის ვინმე ჩემს ნაწერს, მიხვდება,მოკვდა. მწარე კანკალი რომ გამაღვიძებს, მე ვიტყვი მაშინ, იქნება დრო და გულს მოინელებს მაისის ხავსი. ღამე რომ დგება, რომ გავხედავ, სიცოცხლე ეტრფის, მე

უკანასკნელი წერილი შენ "ათენავ" - შეხვედრამდე

დრო მჭირდება დ რ ო ო.ყველაფერს სჭირდება დრო. გიპოვნი,აუცილებლად მოგაკითხავ,აუცილებლად ! როგორც გითხარი : საკუთარი თავი უნდა განვკურნო სიყვარულო- ჩვენი სიყვარულისთვის.ამისთვის კი ყველა წელს დავთმობ.ყველას !!! იმ მარადიული წამის მოსაპოვებლად,რომელიც

არ იყავი

სად იყავი მე რომ მეშინოდა? სად იყავი მე რომ მას ვკარგავდი? სად იყავი მე რომ სული ცაში გავუშვი?