შენ ისევ გიყვარს..

ცამეტი-გახსენდება მისი სახე ,ნანობ...და იღება ლიფტის კარი,ბარბაცით მიდიხარ და აკაკუნებ რძისფერ კარზე, კარს გიღებს მოკლე წითელ კაბაში ჩაცმული ქალი,სუნამო შანელის ანდა ჟადორის,ვერ არჩევ,მისმა მწველმა მზერამ დაგიბინდა გონება,მისმა წითელმა ტუჩსაცხმა

გსმენიათ სიყვარულზე ?

იცით რამე სიყვარულის შესახებ ? არ გსმენიათ მაინც? იქნებ სადმე გაგეგონოთ. ან უბრალოდ თქვენს რომელიმე მეგობარს არ უთქვამს ვინმეზე რომ ყვარებია ? და არ დაფიქრებულხართ თუ რა არის მაინც სიყვარული ? კარგი ესეც თუ არა ერთი სასიყვარულო ფილმი მაინც როგორ არ

25.09.15 (სრულიად)

25სექტემბერი დაუვიწყარი დღე ჩემს ცხოვრებაში გვინდოდა დავხედროდით მაგრამ ვერ მოვასწარით შორიდან დავინახეთ თუ არა გავიქეცოთ ერთმანეთს შევასკდით ვეხუტებოდით ვღმუოდით ვყვიროდით ვხტუნავდით ამით გამოვხატავდით მონატრებას

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს..

დამჭკნარ ფოთოლთა ცვენას მივყვები.თითქოს შემოდგომის სურნელი მელამუნება მთელს სხეულზე.. მზე კვლავ ბრწყინვალედ ანათებს..ჩემთვის ის ვარდისფერია, რა თქმა უნდა, მე ხომ ცხოვრებას ვარდისფერი სათვალეებით ვუყურებ. შენც ვარდისფერი ხარ! ჰო,ჰო,შენ..

ჩემი მარადიულობა ხარ!

-ვისზე ფიქრობ?-ადამიანზე რომელიც ჩემზე ფიქრობს -ჩემზე? -შენზე.-ჩემი გოგო დაგარქვი და ასე იქნება მთელი ცხოვრება -ჰმმ მე არაფერს მეკითხები? -მშობლები სახელს რომ გარქმევდნენ აზრი გკითხეს -ჰმმ) -სულ შენთან ვიქნები გპირდ... -ჩუუ..არ დამპირდე

Cheers Darlin'

მე და შენ არასდროს იქნება "ჩვენ." არაუშავს. ახლა მე იდეალური ვარ. იმდენად, რომ თავადაც მიჭირს, ყველაფერს ბოლომდე მივწვდე. ახლა ყველაფერი კარგად არის და ჩემს ყოველ ამოსუნთქვას ისევ ლიმონის სუნი აქვს. ეს ნოემბრის სასწაულია.

დარჩი ჩემთან!

იანვრის ერთი ჩვეულებრივი დილა იდგა..თითქოს არაფრით გამორჩეული სხვებისგან..გარეთ საშინლად ციოდა,მე კი ვიწვოდი სიცხისგან..ალბათ იმიტომ,რომ ჩემში რაღაც გაურკვეველი ხდებოდა,რაღაც რაც არასდროს განმიცდია.. თითები თეთრ და შავ საღებავში მქონდა

...

პატარა ჩაბნელებულ ოთახში, სადაც მხოლოდ მთვარის შუქი აღწევს და ანათებს, ლოგინზე დაახლოებით 15-16 წლის გოგო ზის, ფეხები აკეცილი აქვს, წინ და უკან ირწევა და ფანჯრის მარცხენა კუთხეს, სადაც მთვარის სინათლე ანათებს თვალმოუშორებლივ, ღიმილით მისჩერებია.

ვიცუროთ მშვიდად ...

ადამიანებს საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა ისე გვხეთქავს გულს მზად ვართ ჩვენი „სისაძაგლე“ მშობლებს მეგობრებს, თუ ოჯახის წევრებს გულიანად შევაწმინდოთ. მერე კი გაბმულ წუწუნს მოვყვეთ, რომ იცი რა ?

“ადამიანებად არ იბადებიან – ადამიანები ხდებიან”

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი