რა არის ჩემთვის მეგობრობა...

წლების მანძილზე ვთვლიდი,რომ საუკეთესო სამეგობრო წრე მყავდა,რომ მათი მსგავსი არავინ არსებობდა და ისინი მუდამ ჩემს გვერდით იქნებოდნენ.პატარაობიდან ბებიასთან ვიზრდებოდი დედაც და მამაც საზღვარ გარეთ იყვნენ წასულები,დიდად კომუნიკაბელური ბავშვი არ

ინსპირაცია

_პირველად გაგიცანი შენ და მერე გავიცანი სამყარო წიგნის გვერდებივით ამერიე _და მოსვენება დამიკარგე მერე ალუბლის წვენი და სიმართლე შემაყვრე მერე საკუთარი თავი

ქრიზანთემები

-ყავა მომიდუღე რა. -... -ორი კოვზი შაქრით და შენთვის,რა თქმა უნდა, უშაქრო. -... -ფანჯარაზე ქრიზანთემებია , გუშინ გიყიდე , წყალი შეუცვალე თორემ მოიწყინეს.

ანუ

_მოდიი , მოვეშვათ გრძნობებს, და ასე პირდაპირ ვილაპარაკოთ_ანუ_ანუ ამ ქალური „ფრენების“ გარეშე_კარგი _კარგი_ანუ ფრენები მახასიათებს _გახასიათებს_ხომიცი რომ უფრო ვრცლად მოგთხოვ განმარტებას_ვიცი_მაშ რას ელოდები

მახსოვს

პირველი მზერა მახსოვს... უცხო, ინტერესით და ცნობისმოყვარეობით სავსე. მზერა გავცვალეთ, თვალების სხივი. იმავე წამს ვიგრძენი სხვა რომ არ იქნებოდა ასეთი მზერა ჩემს ცხოვრებაში, მსგავსი შეიძლება, ასეთი აღარ. მე კი მინდოდა, სწორედ იმ თვალებიდან წამოსული,

მე რომ ხატვა შემძლებოდა

მე რომ ხატვა შემძლებოდა ... იცი ეს რამდენს ნიშნავს? მთელი ბავშობა, არა მთელი ცხოვრება ამას ვოცნებობ, მაგრამ არა ვერა... არ ვიცი, არ შემიძლია ... არადა ... არადა მე რომ ხატვა შემეძლოს ...ასეთ დროს მიყვარს ფიქრი, ფიქრით ვივსებ უხატველობის

მარტოობის ხიბლი

ირგვლივ გამეფებულა სიჩუმე.მიყვარს სიწყნარე მარტო ყოფნა,ფიქრი.მარტო როცა ვარ უფრო კარგად ვგრძნობ თავს.არ გეგონოს ადამიანები არ მიყვარს.უბრალოდ მარტო როცა ხარ ფიქრში არავინ გიშლის ხელს.თავისუფალი ხარ მხოლოდ მაშინ როცა ფიქრობ.ისე აბა ვინ დაგაცდის

რა არის სიცოცხლე?

რა არის სიცოცხლე? -,, სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა". ჩვენთვის სასიცოცხლოდ გამოყოფილი დრო ძალზედ ხანმოკლეა და სიზმარივით სწრაფად გადის, ქრება. ის თითქოს წამია, ამ მცირე დროში კი უნდა ვეცადოთ რომ სწორად ვიცხოვროთ

#000132

შემოდგომაზე წერა არ მიყვარს. საერთოდ არ მიყვარს ისეთ რამეზე წერა, რასაც განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის. პარადოქსია, არა? მეშნია მათთან შეხების. მეშინია, არ ავამღვრიო. ალბათ, მასზეც ამიტომ არ ვწერ არასდროს. არ მინდა, გავუშვა. წერა კი

ჩა-ნაჯღაბნი (მას)

და მაშინ როდესაც არაფრისმომცემ ყველაფერს დასასრული დაერქმევა ,მე მოვალ შენთან და შენს ტკივილებს ჩემს სიცოცხლის წუთებში გადავცვლი.დაგითვლი ჭაღარებს და შენს სახეზე გაჩენილ ნაოჭებს გადავცვლი თითოეულ ბედნიერ დღეში