მიმიფურთხებია შენი მეგობრობისთვის.

მე მძულხარ!მძულხარ იმიტომ რომ მეგობრობის სამი წელი არ დააფასე.მძულხარ რადგან გამყიდე. მძულხარ რადგან სამი წლის მეგობრობა ორ თვიანზე გაცვალე.მძულხარ რადგან იმ სამ წელს პატივს არ სცემ.მძულს შენი გამოხედვა.მინდა რომ მოგკლა მაგრამ მერე ვფიქრდები მე

ზღვარი?!

იყო დრო, როცა რეალობა ფერადი იყო... ახლა გაუფერულდა. იყო დრო, როცა სიცოცხლე მიხაროდა... ახლა გაუბრალოვდა. იყო დრო, როცა თოვლი მაციებდა... ახლა მახურებს. იყო დრო, როცა მზე მათბობდა... ახლა მაციებს. იყო დრო, როცა ყველაფერი მიღირდა... ახლა

ბოჰემა

მახსოვს პირველად ვაღიარე ასაკი „33“ ორი სამიანი...ორი სამიანი და სამი აღდგომა . „შენ ვერაღდგებიო“ _ვითომ ? _ვენეცია გინახავთ ღამით ? არამგონია.

ადამიანობა

უშეცდომო და იდეალური ვერ იქნები და არც უნდა გქონდეს ამის სურვილი. ჩვენ უნდა შევიძულოთ ცოდვები და არა ცოდვილები, რადგან ცოდვილები ჩვენც ვართ. არ უნდა გავარჩიოთ ადამიანები ერთმანეთისგან, რადგან ამას თვით უფალიც არ აკეთებს--"უფლის წინაშე ყველა

გარყვნილება Harmonic ...

მისი თვალები, მისი ხმა, ხელები ტუჩები, უფ ისეთი გემრიელია, ისეთი მადისამღძვრელია, ისეთი ტკბილია, ისეთია ვერახსნი ყველაფერი... ყველაფერი .... რაღაცნაირად ჩემი ჰარმონიაა

ჩემი ჩა-ნაჯღაბნები

ვუსმენდი დიდხანს,დიდხანს შენს სუნთქვას,მესმოდა შენი მკერდიდან ფეთქვა,თრთოდი და სველი იყავი სულ მთლად,და ვერ გავბედე რომ სიტყვა მეთქვა.გიყურებდი და მომწყურდი უცბადწამში ვინანე რაც დიდხანს ვერ ვთქვი,და მიგიკარი პატარავ გულთანგავბედე მეთქვა

მამა პეტრეს (კვარაცხელია) სიტყვები

ვიწყებ - შემეცნებას. ვეძებ - საკუთარ დანიშნულებას. ვგრძნობ - ღმერთს. ვდარდობ - შეცდომებს. ვემალები - სიყალბეს. ვიცი - უმცირესი. მჭამს - სტანდარტულობა. არ მაინტერესებს - ბანალური ისტორიები.

ეს შეიძლება იყოს მტკივნეული. . .

უყვარდებათ ის და მასთან ერთად აგრძელებენ არსებობას,რომელიც შეიძლება იყოს ტკბილიც,მწარეც,მლაშეც. ცხოვრებას თავისი კანონები აქვს,რომელსაც ვერავინ გაექცევა.მარტოობაც კანონის ერთ-ერთი კოდექსია და ეს ზოგ ადამიანს ესჯება უვადოდ.

"მე„

მე მიდის... მიდის მაგრამ სად ? ბევრჯერ უცდია ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა, ეძებს ძილის წინ ფიქრებში, ეძებს ძილის დროს სიზმრებში, გაღვიძებისთანავე სამყაროში ეძებს პასუხს... მაგრამ არა... პასუხი არსაიდან ჩანს.მეს ეცინება როცა მასზე ამბობენ ჩვეულებრივი

იმედი და ადამიანი

მთავარია იმედი. " სიცოცხლის უკანასკნელ წამამდე ადამიანს იმედი აცოცხლებს და ასე ცხოვრობს ერთად მთელი ცხოვრების მანძილზე ორი განუყრელი მეგობარი: იმედი და ადამიანი."