მარტოხელა კაცი
ჯერ მამა დავკარგე, მერე ცოლ-შვილმა მიმატოვა, ყველაზე გვიან დედამ დამტოვა, დიდხანს იბრძოლა ჩემი გამოსწორებისთვის, მაგრამ ხომ გაგიგონიათ? " კუზიანს სამარე გაასწორებსო?" დარდსა და სიმარტოვეში დალია დედამ სული...მე ვაფერადებ სამყაროს
მივუყვები ქუჩას და შავ-თეთრ სამყაროს ჩემს გონებაში ვაფერადებ. მივაბიჯებ გზააბნეული და ვხედავ უსიცოცხლო, გაყინულ სახეებს, თითქოს ხალხს დაავიწყდა რა არის: სიხარული, ბედნიერება, სიყვარული... მინდა ვიყვირო, ისე რომ ყველამ გაიგოს: "გაიღიმეთ ხალხო,ცოდვილი
"მხოლოდ ერთი ოცნება ჰქონდა–დაწერილიყო მასზე წიგნი,რათა ფურცლებს შორის ეცხოვრა. რათა თითოეული ასოთი,სიტყვით და წინადადებით შეეგრძნოთ იგი და შეყვარებოდათ ისე,როგორც წიგნის პერსონაჟი. მშვენიერ ქმნილებას კი ასე არ უყვარდა.ღამ-ღამობით,თეთრ და გრილსანამ სიკვდილი არ დაგვაშორებს
მე დარწმუნებით გეტყოდი ,რომ ახლა სრულიად მარტო ვართ სამყაროს ორ სხვადასხვა კიდეზე და სულ რაღაც ერთი პატარა გადაბიჯება მის კიდეზე ,ერთი პატარა ხელის კვრა ან წაბორძიკება და მე შენთან ვიქნებოდი,თუმცა არაფერი ამის მსგავსი,სულ პატარა ნიავიც კი არ იყო იმერთფეროვანი გრძელი დღეები
თეთრად გათენებული ღამეები...ერთფეროვანი გრძელი დღეები...ერთი და იგივე კითხვები და პასუხები -რატომ? -იმიტომ რომ მატკინეს,იმიტომ რომ დამცინეს,დმამცირეს,ზედ გადამიარეს,შუა გზაზე დამაგდეს მიმატოვეს უსუგულოდ.მარტოობის სევდა
დრო გადის კადრები კი რჩება.. ყველაფერი წვიმიან საღამოს დაიწყო.. გარეთ საშინლად ციოდა.. გაყინულ თითებს ცხელი ჩაიც აღარ შველოდა.. ვიდექი ფანჯარასთან და ვუყურებდი გრძელ შარფში და თბილ პიჯაკში გახვეული ხალხი როგორ მიაბიჯებდა წვიმიანადამიანი სახელად ''არავინ''
სუნთქვა მიჭირს,ფილტვები კვამლით მევსება, ვცდილობ ჩავისუნთქო ჰაერი, წარმოვიდგენ როგორ იჭრება სუფთა ჰაერი ჩემს ფილტვებში მაგრამ მაინც ვიხრჩობი ვერ ვსუნთქავ არ გეგონთ რომ ასთმა მაქვს უბრალოდ ამ სამყაროში სუნთქვა მიჭირს, მიჭირს ეს ბინძური ჰაერი სუფთაიცხოვრე თითოეული წამით..
ყველაფერი ძლიერი ავარიით დაიწყო.. ქუჩაში მოსიარულე გოგონას სწრაფად მომავალი ავტომობილი შეეჯახა.. მძღოლმა მომხდარი სასწრაფოდ გაიაზრა და გოგონა საავადმყოფოში გადაიყვანა.. უამრავი რთული ოპერაციის შემდეგ ის გადარჩა თუმცა აღმოჩნდა რომ სიარულს ვეღარგზა ბედნიერებისკენ
ბნელდება, მაგრამ შენ მაინც აგრძელებ გზას... თვალებს აქეთ-იქით აცეცებ, თითქოს რაღაცას ეძებ... დაიქუხა, ადამიანებმა ფეხს აუჩქარეს, ნამდვილად არ სურთ წვიმაში მოყოლა. შენ კი ისედაც სველი ხარ, ცრემლებით გალუმპული, ცოდვებით დასვრილი ქურთუკი გაცვია დანაღვლიანი ბედნიერება
ფეხებქვეშ გამხმარი ფოთლები ხრაშუნობენ. მე, ძლივს შემორჩენილი ნაღვლიანი ბედნიერებით დავცქერი მათ და არც კი ვცდილობ გვერდი ავუარო. უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ეს ცხოვრების კანონია: ძლიერი ჩაგრავს სუსტს, სუსტი მასზე სუსტს და ა.შ.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.