დედა, მასწავლე ბედნიერება

,,დედა… ამ დილით მე წავიკითხე შენი წერილი და მთელი დღე ვერ დავიხსენი თავი მასზე ფიქრისაგან. ძალიან მინდა შენთვის შევარჩიო საჭირო სიტყვები, რომლებსაც გაიგებდი და აღიქვამდი სწორად.

უზომოდ მენატრები!

ამქვეყნიური პრობლემებისგან მოწყვეტილს,ტკბილად მეძინა...ისევდაისევ შენ მესიზმრებოდი...აუხდენელ,არარეალურ ოცნებებს სიზმრებში ვიხდენდი და ამ სიზმრებშივე ძალიან ბედნიერად ვგრძნობდი თავს...უცებ,რაღაც ხმაური გაისმა...სასიამოვნო,მაგრამ ამავდროულად უკვე

დემონი

ყოველ ახალ ადამიანში ვიკარგები, მხსნელს ვეძებ, საბოლოო ჯამში საკუთარ თავსაც ვკარგავ და იმათ, ვინც მნიშვნელოვანია. მთელი ცხოვრება ვიბრძვი რომ არ ვიყო მარტო, არა და არასდროს არ ვყოფილვარ ასეთი მარტოსული. ყველაზე მეტად საკუთარი ფიქრები, გრძნობები

თვრამეტი წელი და რეალური არაფერი

თუ სურვილი გექნებათ გამოვაქვეყნებ ისტორიას "თვრამეტი წელი გზაში".რალურ ცხოვრებაზე,ჩემს ცხოვრებაზე.ოღონდმხოლოდ 27 გვერდია.აღვნიშნე,რომ ვერ დავასრულე.არ მეყო ამისთვის ძალა და.

უიმედოდ

ისე დავიღალე, ისეთი მოსაწყენი გახდა ცხოვრება, ისე უსაღვროდ მენატრები.. მენატრება შენი ხმა. ყოველი სიტყვა ბედნიერება იყო, ყოველი შენი ნათქავამი ფრაზა ცხოვრებას მასწავლიდა. ძალიან მიყვარდი. მიყვარდი ისე როგორც არავინ მყვარებია არასდროს, მიყვარდი

სუიციდი

მწვანე ყდაში გახვეული წიგნი გულზე მივიხუტე თითქოს გამძვინვარებული ქარისგან ვიცავდი ,რომელიც ცივი ჰაერის მასას დაუნდობლად ატრიალებდა,მივდიოდი ქუჩაში ყურსასმენებით წვიმდა დახრილად და ძალიან ციოდა ფეხებში სიცივე მეპარებოდა და ვგრძნობდი როგორ მასობდა

წერილი...

ვერ ვიგებ აქამდე რატომ ვაგრძელებ ამ უაზრო ცხოვრებას ,თუმცა ყოველდღე სველი წამწამებით გაღვიძება ხომ თვითმკვლელობაა ,ხო,მე ყოველღამ ვკვდები და დილით ვცოცხლდები,ყოველღამ ვტირი და ვცდილობ არავინ გაიგოს როგორ მტკივა.

ინტერნეტ-მეგობარი

დავიწყოთ იქიდან რომ 4Love.ge რომ არა ვერ გავიცნობდი დიდ ნიკოლოზს ( კი სასაცილოა მაგრამ ასეა),მარიამოს რომელზე ვგიჟდები,ანუშკის რომელსაც ეს ანუშკი დიდმა შეარქვა და იმის მერე ასე ვეძახით,სვანს ჩემს რუსას რუსოს,ლიზუს ოხ ლიზუს ჩემზე აქვს ისტორიები

ადამიანი და ბუნება

ეს მოთხრობა დავწერე 12 წლის ასაკში, როდესაც განსაკუთრებით განვიცდიდი ვაჟა-ფშაველას გავლენას. მაინტერესებს თქვენ როგორ მოგეწონებათ. ადამიანებო! გამოფხიზლდით და დაეხმარეთ ბუნებას!!! რა ბედნიერები ვართ ჩვენ, ადამიანები, რომ გაზაფხული არსებობს.

ჩვენ აღარ არსებობს

და ზუსტად მაშინ იღება კარი შემიდიხარ ისევ ვერ მამჩნევ ისევ გვერდს მივლი და ჩემს უკან ჯდები.... რომ მცოდნოდა ეს ასეთი ძნელი იქნებოდა არ გაგიშვებდი,რომ მცოდნოდა ეს ასე გამიჭირდებოდა არ გავიქცეიდი.გავჩერდებოდი,მოგისმენდი,მეყვარებოდი ისევ.. ახლა არ