სიყვარული

ადამიანები ყოველთვის ამბობენ მოვკვდები შენს გამო არა ისინი ამას იმიტომ კიარ ამბობენ რომ შენი ცხოვრება ვინმეს რამეში ადარდებს ან შენ მათ

ტასო

ტასო შეგიძლია მოხვიდე ჩემთან? ისეთი აღელვებული ხმა ჰქონდა თავზარი დამეცა არც კი მიკითხავს რა ხდებოდა. მისამართი გამოვართვი და მასთან წავედი. ეჭვები არ მასვენებდა, მინდოდა დამერეკა და მეკითხა კარგად იყო თუ არა წამითაც ვერ ვუშვებდი რომ შეიძლებოდა

ისევ დეპრესია მიპყრობს

როგორ უნდა გაუმკლავდე მშობლებს, რომელსაც შენი არ ესმის...

ცამდე და ვარსკვლავებამდე

რაღაცნაირად უნებურად, თითქოს კითხვების გარეშე, დაუკითხავად შემოხსენი ჩემი ცხოვრების კარი, ჩემს სამყაროში შემოაბიჯე, ჩემს სულს შეეხე და თან სამუდამოდ დარჩენა გადაწყვიტე. არ წასულხარ...

ა-მონა-რიდი

და მაინც,არვიცი საიდან მოდიან აზრები ან სად მიდიან უკვე დაღუპული ოცნებები,როდესაც საკუთარ თავში, საკუთარ თავს დაამარცხებ...

ვერ გავბედე

გუშინ ქუჩაში დაგინახე!სუნთქვა შემეკრა,ვერ ამოვისუნთქე.ისე მომნატრებიხარ,თურმე როგორ მჭირდები.ისევ ვიგრძენი ,რომ

შემოდგომა

ვერც კი გრძნობენ ისე ფერმკრთალდებიან მათი ხასხასა ოდესღაც მწვანე ფოთლები და მზეც სითბოს უკანასკნელ ნაპერწკლებს მათ უზიარებს.

ვიღაცის მხარდამჭერი(სრულად)

-ყოველთვის,როცა გიჟივით მოცინარს დამინახავ,უბრალოდ მოდი და ჩემი მხარი დაიჭირე,კარგი? კაცი არაფერს პასუხობს,უბრალოდ უღიმის. სიტყვები ზედმეტია ახლა. და “სამყაროში არის ხმა,რომელიც არ იყენებს სასაუბროდ სიტყვებს...უსმინე”

Ocean's eyes

მტვრიან ოთხკუთხედში ერთი ძველი დნიმიკი იდო, ყავისფერი, მოძველებული გიტარის დინამიკი, რომელიც თვალში მოგხვდებოდათ როგორც კი ჩაივლიდით, ის და კიდევ ოკეანის თვალები, თვალები რომლებშიც ერთი შეხედვით ვერაფერს ამოიკითხავდი, მასსავით ცივი, აღელვებული და

ადამიანები და გრძნობები

...ამასთან სახელოებს დაბლისკენ ექაჩები რომ სხვებივით სულთან ერთად ხელებიც არ გაგეყინოს... ხელებს იფარავ, იცავ, მაგრამ სულს?