ŇiĝhţMàré

იქვე, ახლოს, ერთ ბნელ კუთხეში, სადაც მთვარის შუქი ვერ აღწევდა, ვხედავდი ლანდს, რომელიც სისხლისფრად ელვარებდა და ქსოვდა...იმ დანაწევრებულ სხეულს ქსოვდა, რომელიც ქალს ეკუთვნოდა.

შეხება (პირველი ნაწილი)

პირველად მისი შეხება ჩვიდმეტი წლის ასაკში ვიგრძენი, მაჯაზე მისი ძლიერი ხელი შემეხო, ცოტათი მეტკინა კიდეც, მაგრამ ეს ტკივილი სასიამოვნო ტკივილი იყო. მანამდეც ბევრჯერ შემხებია პატარაობაში, თამაშისას, ჩხუბისას, მაგრამ ესეთი უცნაიური რამ მანამდე არ

თქვენი გადახდილია (სრულად)

სორას აღარ ახსოვდა დრო რომ მის საწინააღმდეგოდ აწყობდა ვერაგ ამბოხებას. მაშინვე შუბლიდან ნიკაპამდე გადაეკრა მომაკვდავი განწყობა მხიარულებისა, რომლის ბოლო ამოსუნთქვა - ხრინწიანი და უცაბედი - მაშინ გაიგონა, როცა ისევ შეეკედლა მის ცნობიერებას დანაშაულის

კითხვა

იქნებ, სხვა გზა სულაც არ არსებობს? იქნებ, ის ახალი ფურცელი, საიდანაც იწყებენ ახალ ცხოვრებას, იგივე ხისგან გადამუშავებულია და ძველი ცხოვრების ახლებურად ამონთხევის საშუალებას გაძლევს?

დაველოდები... დაბრუნდება...

ერთი ლამაზი დღე მაჩუქა... მის გვერდით ჩემი ის ცხოვრება რომელიც მხოლოდ დარდი იყო დავივიწყე... ბედნერი ცამდე ბედნიერი ვიყავი... მეგონა მხოლოდ ჩვენ ორი ვიყავით და მთელი პრობლემები გაქრა.. რა ვიცოდი ისიც პრობლემად თუ გადაიქცევოდა... ახლა მენატრება

ბაბუ

წარსული ზოგჯერ ისეთი ტკბილია და ისეთი მწარეც. და თქვენ, რომ შეგეძლოთ შეცვლიდით რამეს? მე არა მიუხედავად ყველა ტკივილისა არაფერს არ შევცლიდი ალბათ იმიტომ, რომ ამხელა გამოცდილება აღარ მექნებოდა

ყველას

ვიცი ბევრგან მელოდებიან, უმეტესწილად საქმეზე შეიძლება ვენატრები კიდეც ვინმეს და მაგიტო მელოდება, ნუ არვიცი ისევ აქ ვარ! ისევ ვწერ!

გაიღიმე

არვიცი რატომ მაგრამ ნარკოტიკივით მთხოვს ორაგიზმი წერას. ზოგჯერ შენდა უნებურად არაფრის მოლოდინში აგიჩქარდება გული, აი მერე კი აზრი აღარ აქვს მორჩა, ვეღარ უშველი თავს! მე წერით ვშველი ჯერ.

უსათაუროდ

რა მნიშვნელობა აქვს მტყვანი ხარ თუ მართალი დაიწყე ცხოვრება, გვიან არასდროსა. ყველამ უნდა ვისწავლოთ აღიარება და ადამიანებისგან იმის მოთხოვნა რაც შეუძლიათ. დღეს გაშვებაა ძნელი მაგრამ ხვალ დარჩენა უფრო გატკენს.

თითქოს არაფერი

- ვგრძნობ , რომ დავილიე, გავჩერდი! ყველაფერს ერთად მოუყრია თავი და იმ სარკიდან მიყურებენ სადაც ყოველთვის ვიხედები, ყოველთვის ვიცოდი, რომ ყველაფერს შევძლებდი და მართლაც ყველაფერი ადვილად გამომდიოდა ალბათ იმიტომ, რომ შემეძლო ასე უბრალოდ ყველა