ისევ და ისევ

ახლოდან არასდროს მინახავს ის, შორიდან ვუყურებდი ხოლმე და ვფიქრობდი. ლამაზი, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეშ, მიწაზე ლუსმანივით ვიყავი დაჭედებული და ვუყურებდი მთვარეს...დრო ნელა გადიოდა,

ფსიქოფსიქია

კარგი, მოდი დავიწყოთ. შენ ამბობ, რომ ამ სამყაროში რაღაც მიზნისთვის მოხვედი, ან უბრალოდ ასე გგონია. რაღც აზრი აქვს შენს ცხოვრებას და რაღაც განმარტება. ყოველი წელი და ყოველი ეტაპი, შენი ცხოვრების ყოველი საათი, სადღაც იხარჯება და იფლანგება. შენ ამბობ,

სალამი სევდა

პირველ რიგში მოგესალმებით ზოგს მშვიდობიან დილას ზოგს მშვიდობიან ღამეს გისურვებთ . მე კი ჩემს თავს როგორმე დაძინებას . არსებობენ ადამიანები იბადებიან და დეჟა ვუთი ცხოვრობენ:- ეს მოხდა უკვე და ჰო ჰო მოდი ასე ჯობია ! ხოდა ასე იმსხვერპლა მთელი ჩემი

საოცრება

დეფორმირებილი სახის მქონე ბიჭუნა, რომელსაც ყოველ დღე სკოლაში წასვლა ეზიზღება, რადგან არ ჰყავს მეგობრები, მისი ეშინიათ და თვალს არიდებენ. უეცრად ის ცხოვრებაში გამოჩნდება იმედი, პირველი მეგობარი, რომლის გამოჩენაც ყველაფერს შეცვლის.

ცხოვრება ფოკუსით და ფოკუსის გარეშე

ჩვენ,ადამიანებს ასე ოსტატურად გამოგვდის ტყუილები განსაკუთრებულად კი ილუზიების შექმნა და რა სამწუხაროა ასე ღრმად,რომ ვართ ჩაძირული.არ გვინდა ის ვიყოთ რაც/ვინც ვართ,საკუთარი თავისგან ყოველთვის მეტს მოვითხოვთ იმაზე მეტს რისი მიცემაც არ შეგვიძლია.

კაილი და ევანჟელინა

ხალხი ფიქრობდა რომ მას არასოდეს არავის შეყვარება არ შეეძლო, რადგან მონსტრი იყო. და დიახ როდესაც კაილი ევანჟელინასთან მივიდა გოგონა დაფრთხა და უკან დაიხია. -გეშინია?-ხმა არ გაუცია-მითხარი გეშინია? -

..♡..

ვხედავ ქალს, რომელსაც "ჰეინეკენის" ბოთლი უჭირავს, ეწევა და რაღაცაზე გაცხარებით მსჯელობს. მინდა მივუახლოვდე, მაგრამ მეშინია. იქნებ მანიაკია? არა, სისულელეა.

მე - შენ

გელოდებოდი... ისე გიცდიდი, როგორც დედა ომში წასულ შვილს. მენატრებოდი... ისე გნატრობდი, თითქოს სუნთქვისათვის ჰაერი მაკლდა.

გაუძელი

დილის ექვსი საათია, ვიღვიძებ, ლოგინიდან ვდგები, ხალათს ვიცვამ და აივანზე გავდივარ. ჩვევად მაქვს მძინარე ქალაქს გადავხედო და მანამდე ვუსმინო მის ჰარმონიულ ნოტებს, სანამ სიმყუდროვეს არ დამირღვევენ უცნაური არსებები. ადამიანები. როგორ მომაბეზრეს თავი.

ისტორია

გაზაფხულის მეორე თვეც დადგა,მხოლოდ ერთი რამ შეცვალა გაზაფხულის მოსვლამ,დილით ჩიტების ჭიკჭიკი მაღვიძებს,ტყეში მარტო სეირნობისას გზად მათი ჰანგები დამყვებიან და ჩემთან ერთად საუბრობენ შენზე,მაგრამ როგორ ისინი ხომ არ გიცნობენ