28 ნოემბერი

... და მე მოვკვდი, 28 ნოემბერს. ოცი წლის ასაკში პირველად მეცვა ასე მდიდრულად და ლამაზად. მართლა კარგად გამოვიყურებოდი, ზუსტად ისეთი შარვალი, ფეხსაცმელი, პიჯაკი და პერანგი მეცვა როგორიც მომწონდა (ამბობდნენ უყვარდაო).

კონტრასტული სამყარო

წარსული? ჩამეკითხა ჩემ წინ მჯდომი -უფრო შავ-თეთრი ფერადი ფრაგმენტებით. -ცუდად გახსოვს? აქეთ-იქით ირწეოდა, როგორც ძველი აკვანი. -არ მახსოვს. მხრები ავიჩეჩე. -დედა? -ყოველთვის ჭაღარა.

30 ვერცხლი

-საღამო მშვიდობის,ლუციფერო. ალბათ,ღამე ეშმაკებთან მზის ცეცხლში იწვის. -საღამო მშვიდობის,იუდავ, 30 ვერცხლის სიცოცხლე ამიწონე, თორემ,ამ ჯოჯოხეთში მთვარეც კი, მზის გარეშე ანათებს.

ნაცრისფერი სეზონი

წვიმაში შემოსილი,ნაცრისფერი გრძელი,ყვავილებით მორთული შემოსილი კაბით თავს იწონებს გაზაფხულის შუათანა შვილობილი აპრილი.რამდენი რამის მომცემი სიტყვა და რამხელა შინაარსის მქონეა მაგრამ თვალის ერთი შეხედვით ეს მხოლოდ მირაჟია.

გინახავთ მწერალი რომელიც წვიმიან ამინდში ზის და ფაფას ჭაამს?

გინახავთ მწერალი,რომელიც წვიმიან ამინდში აივანზე ზის და შვრიის ფაფას ჭამს? როგორ უყურებს გარემოს და რას ხედავს იგი. გემრიელად შეექცევა ბევრისთვის უგემურ ფაფას და ფიქრობს.

"მე მკვდარი ვარ!"

-აი, უკვე ახლოს ვარ...-ბედნიერი ვიღიმი. - უუუ, რა საძაგელი და თან რა ტკბილი სუნია!-საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?ვიღაცა მეხება ვერ ვხედავ. სუნს ვიყნოსავ.

მე ვარ...

ზოგჯერ როგორ გვინდა ყველაფერი ვიყოთ და ჩვენს ირგვლივ ყველამ იარსებოს.არავინ გაგვიშვას ხელი არ თქვან  უარი,არავინ წავიდეს,არავინ გარდაიცვალოს მაგრამ  დღითი დღე,ყოველ საათზე,ყოველ წუთში დედამიწის გარშემო ერთი სიცოცხლე

მზესუმზირები

...და მე მივიტანე მზესუმზირა, თავით მიწისკენ დავდე, რათა ეცქირა მზესუმზირას, მიწისა და ხის გავლით, მთვარესათვის. ყოველ კვირას, საღამოს მიმქონდა მზესუმზირები და თავით მიწისაკენ ვაწყობდი ერთსა და იმავე ადგილას.

უშენოდ

დეკემბრის მზესავით უცაბედად გამოჩნდი და ამაზე მალე გაქრი.. ჩემი წარმოდგენები თბილისის თოვლთან ერთად გალღვა.. მეუბნებოდი, ყველაფერს მირჩევნიხარო და მეც მჯეროდა. მართალია, ზოგჯერ ეჭვი მეპარებოდა, მაგრამ მაინც პატარა ბავშვივით მიხაროდა.

მიყვარხარ

მიყვარხარ,გესმის მიყვარხარ და აზრი არ აქვს შენს გაქცევას.სადაც არ უნდა იყო,სამყაროს მეორე მხარესაც რომ წახვიდე შენ მაინც აქ იქნები,ჩემს გულში.