მთვარემდე და უკან

სამყაროში ყველა სულიერ თუ უსულო ქმნილებას სჭირდება არსებობისთვის წყარო. ყველას სჭირდება თავისი მზე, რომ შემდეგ ღამეც ანათოს.

დიალოგი საკუთარ მესთან

ამ საღამოსაც მასზე ფიქრობ? პასუხი იცი, მაგრამ მაინც მეკითხები. რითი განსხვავდება ეს საღამო სხვა საღამოებისაგან? არც არაფრით, უბრალოდ დღის განმავლობაში ნაკლებად მძაბავ. ეს იმიტომ რომ დღის განმავლობაში მას ვხედავ, ხოლო საღამოობით მაქსიმალურად გძაბავ

მანდარინი

ნოემბრის დილაა, არაფერს განვიცდი, ცარიელი, გარინდული და გაცრეცილი ვარ. ინტუიცია ყოველთვის დიდი მქონდა დღეს კი რატომღაც არაფერს განიცდიდა ჩემი მე... ხასიათი გაღვიძებიდანვე ცუდი დამყვა. სარკეში ჩავიხედე და ჩემს „მეს“ გავუღიმე,თუმცა ღიმილიც კი უნიათო

ტანგო...

მფეთქავ არტერიაზე, ცხელი ტუჩები მიაკრო და გზნებით აკოცა. ქალს თვალები მიელულა...

ვერ მოგიყვები

საშინელი სიცარიელის შეგრძნება დამეუფლა. ის ერთადერთი სიტყვაა, რითაც ჩემი გრძნობის აღწერა მსურს. ნახევრად დაბნელდა, არ ვიცი რომელი საათია მაგრამ გავიაზრე, რომ ზედმეტად ბევრი მეძინა. გუშინდელი გათენებული ღამე, ჯერ კიდევ შეიმჩნეოდა ჩემ სახეზე...

სიყვარულია როდესაც იღიმი მის გახსენებაზე..

სიყვარულია, როდესაც ვერ უბრაზდები საყვარელ ადამიანს, რამდენადაც არ უნდა გატკინოს გული. სიყვარულია, როდესაც ვიღაცაზე იმდენად ზრუნავ, რომ სიტყვებითაც ვერ აღწერ. სიყვარულია, როდესაც არ გაინტერესებს ხალხის აზრი, "შენ მეტს იმსახურებ".

სხეულისა და სულის გარდატყდომა

ყოველთვის როცა ჩემს ცხოვრებაში გარდატყდომის დრო ათვლას იწყებს, მე ვხდები ყოველგვარად სხვა ქმნილება, ჩემს ადგილს ჩემივე სხეულიდან ლანდათ გამოყოფილი სიბნელე იკავებს, ეს არ არის, ზოგადი წინასიტყვის მასალად გამოთქმული სიტყვა

თაფლისფერი სიყვარული

"და მაშინ, როცა მზის უკანასკნელი ზაფხულის სხივი ბუმბერაზი მყინვარის მიღმა აღმოჩნდებოდა და მოიისფრო სურნელს შემოდგომის სუსხს გადაატორტმანებდა, პო მსუნაგ დათვად გარდაიქმნებოდა ხოლმე. დილის ალიონზე მარჯვენა ხელში ჭიქა ცხელ შოკოლადს დაიჭერდა, მარცხენაში

იდეალური სნეულება

ერთ მშვენიერ ქალს ხედავდა ხშირად(ხშირად, თუმცა ყოველ დღე პირველად). შავები ეცვა. ინო ფიქრობდა, რომ ეს ქალი ქვრივი იყო და თავისი ქმრის სიკვდილში ედებოდა ბრალი. ოღონდ სულ შემთხვევით, სიყვარულით რომ შემოგაკვდება, ეგრე. აი ხომ შეიძლება, ვინმე

სულ ვფიქრობ ნეტა როგორ შევხვდით ერთმანეთს

სულ ვფიქრობ, ნეტა, როგორ შევხვდით ერთმანეთს, რომ არ ავცდით, არათუ გზაზე, არამედ დროსა და სივრცეში, საუკუნეებში,