ხელშეუხებელი

იცი როგორ ხასიათზე ვარ? აი ყველაფერი რომ გეზარება და მხოლოდ ერთ რამეზე გეფიქრება, გახსოვს? დღე, როდესაც შენ პირველად დაგინახე ალბა არა, მე კი ყოველწამს ვიხსენებ იმ დღეს, რომელსაც ვნანობ და ალბათ წინასწარ რომ მცოდნოდა არასოდეს დავუშვებდი, რომ მე შენ

გინდა დააკავო?...გაუშვი

გინდა დააკაო? გაუშვი…! ყველაზე დიდი აღმოჩენა არის ის, რომ რაიმეს ან ვინმეს შეკავება მხოლოდ გაშვებით შეიძლება. აი ასეთი პარადოქსია.

სიყვარულისგან დაბერებული

- კიდევ ელოდები? - კი... - მას უყვარხარ? - კი...

ჩემი თეთრი ჰარმონია

ჩემი თეთრი ჰარმონია ხმა გესმით?უსმინეთ... ნატვრა ნატვრა ჩემი საკუთარი თავის ნატვრა თქვენი და თქვენი საკუთარი თავის

ჩემთვის ელა, ჩემთვის იცეკვე...

ცეკვავდა თავდავიწყებით, კანი ეწვევადა, სისხლი უდუღდა, ტუჩები მისი მხურვალე ბაგეების შეხებას ითხოვდა, ოღონ ახლა ეს მომხდარიყო და ჯანდაბაში გაისტუმრებდა ყველას და ყველაფეს.

შორს სიყვარულისგან

არასდროს მიგრძვნია. არადროს ამჩქარებია გული. არადროს გამიღმია თვალებით.

არ უნდა გამეშვი...

"არ უნდა დამეჯერებინა, პირველად დაგიჯერე,არ გავჯიუტდი, არ უნდა წავსულიყავი"....

მეც დაგელოდები!

-ისევ, იქ ზის? -ხო, ელოდება... სახეზე ღიმილმა გადაურბიმა. შენ რას ფიქრობ, მის ადგილას რომ იყო, რას იზავდი?

მთვარემდე და უკან

სამყაროში ყველა სულიერ თუ უსულო ქმნილებას სჭირდება არსებობისთვის წყარო. ყველას სჭირდება თავისი მზე, რომ შემდეგ ღამეც ანათოს.

დიალოგი საკუთარ მესთან

ამ საღამოსაც მასზე ფიქრობ? პასუხი იცი, მაგრამ მაინც მეკითხები. რითი განსხვავდება ეს საღამო სხვა საღამოებისაგან? არც არაფრით, უბრალოდ დღის განმავლობაში ნაკლებად მძაბავ. ეს იმიტომ რომ დღის განმავლობაში მას ვხედავ, ხოლო საღამოობით მაქსიმალურად გძაბავ