ჩემი ოჯახი

ისტორია არის გოგონაზე რომელმაც დაკარგა მისი „მეორე სიცოცხლე“. მოთხრობა გვაჩვენებს რამხელა მნიშვნელობა აქვს ოჯახს, რას ნიშნავს იგი თითოეული ადამიანისთვის და რაოდენ მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ჩვენს ცხოვრებაში.

პატარა ბიჭები სიკეთის სადარაჯოზე

პატარა ბიჭები დიდი გულით წინა ბლოგში გაგაცანით,ახლა კი მათი ამბის გაგრძელება მინდა,რომ გიამბოთ.ისევ იგივე სურვილებით არიან განწყობილნი,მთელი დღე და ღამე ფიქრობენ თუ რა მოიმოქმედონ ახალი,საინტერესო...

ეს არის ძალა, რომელიც სცდება უკვდავებას თავად სიყვარულის ძალა

გთხოვ, მომისმინე, ზერეფ. შემიძლია გიშველო, შემიძლია გათავისუფლდე შენი უკვდავებისგან! მივხვდი. მე იპოვნე შენი დამარცხების გზა! უაზროა, მე უკვე ვცადე ყველა შესაძლო მეთოდი სიკვდილისთვის. არც E.N.D. შეუძლია სცემა. მაშინ რატომ გეშინია აკნოლოგიის ?!

ოთხი ბორბალი (ჩანახატი)

თაფლისფერი თვალები ჰქონდა, ჭორფლები მთელ სახეზე ჰქონდა გაბნეული, ქარი მის წითურ თმას ჰაერში აფრიალებდა, თითქოს არ აინტერესებდა, რომ წვიმდა, ის კიარა თითქოს უხაროდა კიდეც.

დაკარგული სულები

ნუთუ ესაა ჯოჯოხეთი, სულის ტანჯვა, და არა დაღრეჯილი, მახინჯი არსებებით სავსე კუპრი, რომელშიც უნდა  მოხარშულიყვნენ სამარადისოდ. ალბათ, დაკარგული სულების ტანჯვა ბევრად უარესია. უსასრულო დარდი, მონატრება, სასოწარკვეთა, უსუსურობა. ვერ წარმოუდგენიათ, რა

მოლოდინი

ისე რა უცნაური გრძნობაა მოლოდინი არა?! ელოდები ადამიანს დღეების, თვეების, წლების განმავლობაში. იცი, რომ არ მოვა, მაგრამ ელოდები. მაინც... იმედი გაქვს... ყველგან მისი ნაბიჯების ხმა გესმის. ალბათ, რამდენჯერ მიგიხედია უკან ან რამდენჯერ გაგიხედია

შობის ღამე

ყველა ის დღესასწაული მიყვარს რომელიც მადლით არის სავსე და რაღაც კარგს,სასწაულს უნდა ველოდოთ.ერთ-ერთი ასეთი კი შობაა.ნუთუ სასწაული არაა,როცა ყველა მეორე ადამიანი სარკმელთან სანთელს ანთებს და მთვარიან ღამეს ნათელს ჰფენს,ირგვლივ ყველაფერი

ისტორია-ჩანახატი

ბიჭი კაფის ფანჯარასთან ყველაზე ახლოს მდებარე მაგიდასთან ზის. დიდი ჭიქით ყავას მიირთმევს, ხელში გაურკვეველი წიგნი უჭირავს და მთელი გულისყურით კითხულობს. იქვე, შორიახლოს გოგონა ზის. გარედან ისე ჩანს თითქოს ერთმანეთს ვერ ამჩნევენ, თუმცა რა იციან მათ

სასწაულები ხდება

სასწაულებით მოცულია ჩვენი ცხოვრება,სიცოცხლის ყველა დღე.მოულოდნელად შეიძლება სასწაულის მომსწრენი გავხდეთ ან თანამოზიარენი ეს კი ძალიან მაგარი შეგრძნებაა.როცა რაღაც არარეალური ხდება,ამ საოცრების კი არ გჯერავს და გიჭირის თვალი გაუსწორო რეალობას. სანამ

ვიქტორია...

ერთხელ მითხრეს: „ფსიქოლოგი გჭირდება, მაგრამ იმ ფსიქოლოგსაც სჭირდება ვინმე, რომ უმკურნალოსო...“-ადვილი მისახვედრია თუ რატომ მითხრეს...მეღიმება.