მოლოდინი

უკვე შვიდი საათია. თეთრ ცას შავი შეპარვია. ნანო ბებო ბოლო თაროდან გადმოღებულ მტვრიან ალბომს უსვამს ტილოს. ყოველ ახალი წლის წინა საღამოს ასე შვრება. უყურებს მისი ახალგაზრდობის მოგონებებს, შიგადაშიგ სარკეში საკუთარ თავს მოჰკრავს ხოლმე თვალს. - რა

უსათაურო

ჩემო ძვირფასო მეუღლევ, ჩემო ყრმობის მეგობარო, ჩემი ოჯახის ბურჯო და დედაბოძო, ჩემი ოჯახის სინდის-ნამუსო, ჩემი ოჯახის ერთგულო მეუღლევ, ჩემო ჭკვიანო და აზრიანო, ჩემო ნელიკო. 13 წლის იყავი რომ გავიცანით

წერილი, რომელიც ვერ გავუგზავნე

ჩემი ხარ, ჩემი ჩემი ჩემი ჩემი! ვაიმე, როგორ მომწონს ეს სიტყვები და ისიც თუ როგორ ჟღერს ისინი. ჩემი ხარ, მე კი შენი და არასდროს მომბეზრდება ამის გამეორება. არც იმის, რომ მიყვარხარ. ძალიან მიყვარხარ. და მართალია ამას ბოლო დროს ერთმანეთს ისე ხშირად

ბებოს მაგიური ყურძენი

ერთი სიყვარულით სავსე მოგონება მინდა,რომ გაგიზიაროთ რომელიც გონებაში დღემდე მომყვება და დარწმუნებული ვარ მომავალშიც მემახსოვრება და არასდროს დამავიწყდება. რადგან ადამიანმა დასამახსოვრებელი მომენტები წარსულიდან არასდროს არ უნდა დაივიწყოს, უნდა იყოს

უიმედობა

"ზოგჯერ მხოლოდ ჩახუტება მინდა, მაგრამ ირგვლივ ცივი რობოტების გარდა არავინ არ არის."

***

ახლა ასე მარტო რატომ ვზივარ?! უამრავი შეკითხვა მიტრიალებს თავში. ნეტავ,სხვაგვარად,რომ ყოფილიყო ყველაფერი მაშინაც ასე იქნებოდა ყველაფერი? არ ვიცი,მხოლოდ მოლოდინი მაქვს... არ ვიცი რისი,ჩემთვის მარტო ვზივარ და მთელ ჩემ 30 წლიან ცხოვრებას ვიხსენებ.

დაგისაკუთრე ანგელოზო(თავი9)

ჯერ დააცადა გარკვეული პერიოდი კატუსას, რომ ცოტა გაზრდილიყო და სამყარო დაეთვალიერებინა(იგულისხმება ადამიანები შეეცნო) და შემდეგ გადაწყვეტტდა რას მოიმოქმედებდა მის მიმართ, მაგრამ დღევანდელმა საუბარმა გეგმები საერთოდ შეუცვალა, რადგან კატოსგან გამომავა

არ მინდა ოდესმე გული დამიბერდეს

არ მინდა ერთ დღეს ჩემი სახელი შეიცვალოს,არ მინდა ოდესმე მოხუცებული მერქვას,არც ის მინდა ყველაზე უფროსი ვიყო.არ მინდა,რომ შევიცვალო:თმა გამცვივდეს და გამიჭაღარავდეს,კანმა ფერი იცვალოს და დაკარგოს ხავერდისებრი,კანისფერი და თავისებური სიფაფუკე და

შეცდომა

აღარ მიყვარხარ - ამოვიჩურჩულე მის მხრებთან და ვეცადე რაც შემეძლო გამედიდებინა ჩვენს შორის მანძილი -გიყვარვარ - ჩურჩულებდა და ისე მიღიმოდა, ვიცოდი, მთელს სამყაროს დავთმობდი მისთვის -გვიანია - სიამაყემ ყელში ხელი მომიჭირა და ჩემს დახრჩობას ლამობდა

კონტროლი

სიცივეს ვგრძნობ,შინაგან საუბრებს ვწყვეტ და მიხარია ! აი ახლა რაღაცას მივაგნებ.აი ახლა.ვზივარ და ველი.არაფერი არ ხდება ! მთელი ქალაქი თვალწინ მაქ და ყოველთვის ვიცი,რომ ხშირად იმას არ ვაკვირდები რასაც უნდა