ახალი წლის ღამეს, ალაპარაკებული მე

მისალმება ცოტა უცნაური გამოვიდა, მაგრამ ეს ალბათ, სულის ამოძახილი უფრო იყო. დღეს, ახალი წელია. დღე, როდესაც ყველაზე ნაკლები ადამიანი მსტუმრობს. რატომ? ამაზე პასუხი, დარწმუნებულივარ თქვენს გონებაში უკვე არის, უბრალოდ ცოტა ტვინს უნდა მიხმარება, რომ

გასეირნება.

ტკივილის მეგობარი ცრემლია ის, თუ იმიტომ ტირიან რომ სიკვდილი არ უნდათ? მაგრამ რატომ არ უნდა უნდოდეთ, იციან კი რა ხდება "სიკვდილში"? ამაზე ხომ არც უფიქრიათ, ან შეიძლება უფიქრიათ მაგრამ მაინც 'რა იციან', იმიტომ

დროის მანქანა

შემდეგ გამოიღვიძებდა და ისევ იპყრობდა ფიქრები დროის მანქანაზე. ყოველ საღამოს ისევ და ისევ ახლდებოდნენ იარები და აყენებდნენ უდიდეს ტკივილებს ისევ ბინდდებოდა, მზის უკანასკნელი სხივები ეფინებოდა არემარეს, სიბნელე იჭრებოდა სინათლეში და თითქმის

მოლოდინი

უკვე შვიდი საათია. თეთრ ცას შავი შეპარვია. ნანო ბებო ბოლო თაროდან გადმოღებულ მტვრიან ალბომს უსვამს ტილოს. ყოველ ახალი წლის წინა საღამოს ასე შვრება. უყურებს მისი ახალგაზრდობის მოგონებებს, შიგადაშიგ სარკეში საკუთარ თავს მოჰკრავს ხოლმე თვალს. - რა

უსათაურო

ჩემო ძვირფასო მეუღლევ, ჩემო ყრმობის მეგობარო, ჩემი ოჯახის ბურჯო და დედაბოძო, ჩემი ოჯახის სინდის-ნამუსო, ჩემი ოჯახის ერთგულო მეუღლევ, ჩემო ჭკვიანო და აზრიანო, ჩემო ნელიკო. 13 წლის იყავი რომ გავიცანით

წერილი, რომელიც ვერ გავუგზავნე

ჩემი ხარ, ჩემი ჩემი ჩემი ჩემი! ვაიმე, როგორ მომწონს ეს სიტყვები და ისიც თუ როგორ ჟღერს ისინი. ჩემი ხარ, მე კი შენი და არასდროს მომბეზრდება ამის გამეორება. არც იმის, რომ მიყვარხარ. ძალიან მიყვარხარ. და მართალია ამას ბოლო დროს ერთმანეთს ისე ხშირად

ბებოს მაგიური ყურძენი

ერთი სიყვარულით სავსე მოგონება მინდა,რომ გაგიზიაროთ რომელიც გონებაში დღემდე მომყვება და დარწმუნებული ვარ მომავალშიც მემახსოვრება და არასდროს დამავიწყდება. რადგან ადამიანმა დასამახსოვრებელი მომენტები წარსულიდან არასდროს არ უნდა დაივიწყოს, უნდა იყოს

უიმედობა

"ზოგჯერ მხოლოდ ჩახუტება მინდა, მაგრამ ირგვლივ ცივი რობოტების გარდა არავინ არ არის."

***

ახლა ასე მარტო რატომ ვზივარ?! უამრავი შეკითხვა მიტრიალებს თავში. ნეტავ,სხვაგვარად,რომ ყოფილიყო ყველაფერი მაშინაც ასე იქნებოდა ყველაფერი? არ ვიცი,მხოლოდ მოლოდინი მაქვს... არ ვიცი რისი,ჩემთვის მარტო ვზივარ და მთელ ჩემ 30 წლიან ცხოვრებას ვიხსენებ.

დაგისაკუთრე ანგელოზო(თავი9)

ჯერ დააცადა გარკვეული პერიოდი კატუსას, რომ ცოტა გაზრდილიყო და სამყარო დაეთვალიერებინა(იგულისხმება ადამიანები შეეცნო) და შემდეგ გადაწყვეტტდა რას მოიმოქმედებდა მის მიმართ, მაგრამ დღევანდელმა საუბარმა გეგმები საერთოდ შეუცვალა, რადგან კატოსგან გამომავა