Cherry Blossom

ვიღვიძებ დილით და ისევ მარტო ვარ. ვხედავ, როგორ მკრთალად შემოდის მუქ ფარდებს შორის არსებული პატარა სივრციდან, მზის პირველი სხივები. სურვილი მიჩნდება ავდგე და შევეხო. მივიდე მასთან და ვიგრძნო სითბო მზის სხივებისა. ნელ-ნელა ვდგები და ფანჯარას

მინდვრის ყვავილები

წარსული, ზოგჯერ უკან უნდა მოიტოვო და ახალ ცხოვრებას დაუდო სათავე. მაგრამ ფხიზლად უნდა იყო. ცხოვრება სავსეა ცუდი და კარგი მოულოდნელობებით...

ცოდვილი სული

ყოველთვის, იმისათვის რომ თავი გადამერჩინა და ცხოვრებაში არ დავცემულიყავი, მიწევდა ეკლიან გზებზე სიარული, სადაც არა ერთხელ დავცემულვარ

უეცრად მიღებული გადაწყვეტილებები, დაუვიწყარ მოგონებებს ქმნის.

და დიახ დღემდე ვფიქრომ, რომ რომ ცხოვრება ასეთი მოულოდნელი გადაწყვეტილებებით არის საინტერესო. რაღაც მხივ უმნიშვნელო, თან მნიშვნელოვანი, მაგრამ საინტერესო გადაწყვეტილებებით.და მაინც განსაკუთრებით მიყვარს ის მოგონებები როდესაც, პირველად და ნამდვილად

***

ამბობენ სიყვარულს არ აქვს დასასრული.ნუ შეგაშინებს ნურც ამ გზის დასასრული. მიენდე დროს.

იმედგაცრუება...სასიცოცხლოდ მომაკვდინებელი გრძნობა

...ამ შემთხვევაში უნებლიეთ დავტოვე მე...უმოწყალოდ ჩავაქვრე იმედის ყველა ნაპერწკალი,უნებლიეთ ვესტუმრე ტკივილის შორეულ სამეფოს და სამუდამო ადგილიც მომიჩინა "გულუხვმა" სასოწარკვეთამ...

სულის ტკივილი

-ყოველთვის არსებობს სხვა გზა, გესმის? შენ მე მარტოდ ტანჯვისთვის გამიმეტე. მიმაგდე ისე, თითქოს არც ვიყავი. შენ მე მომკალი, დედა. გამანადგურე და ახლა მოდიხარ და დაბრუნებას ცდილობ.

მინდვრის ყვავილები

ყვავილები რომლებიც მარტოობის დარდს უქარვებდა და სიცოცხლით ტკბობის საშუალებას აძლევდა, რატომღაც ისე აღარ ყვაოდნენ, მის ცხოვრებაში ახალი მოვლენები იწყებოდა.

აჩრდილები...

-ახლავე, დედა...-სებასტიანს მიუბრუნდა და უთხრა: -ხომ იცი, ჩვენი სიყვარული იმაზე დიდი და წრფელია, ვიდრე სხვა ნებისმიერი გრძნობა. -ჯოანა, სიყვარული ისედაც წრფელი გრძნობაა.

გასაშვები გაუშვი

იცით? ის შეიძლება წავიდეს... მუჭით შეკრას ყველა მოგონება, სისხლამდე მიიყვანოს კანის უჯრედები და მაინც წავიდეს... იცით? შეიძლება ერთდროს თქვენთვის დაძინებული სხვას ეძებდეს გაღვიძებისას... გასაშვები გაუშვი... ამას მასწავლიდნენ მუდმივად...წავიდა...