არ შეიძლება!

არ შეიძლება, გული უნდა გადშალო ხოლმე, უნდა ისაუბრო, უნდა გიხაროდეს, გრძნობების გადაცემა უნდა შეგეძლოს, სხვანაირად არ შეიძლება, მოკვდები, გული დაგემსხვრვა, ნაკუწებად გექცევა,ბოლოს კი ინანებ მაგრამ უკვე გვიანი იქნება.

ყოველდღიური გაფრენები

რუტინად მექცა, ყოველდღიური გაფრენები. რას ვგულისხმობ გაფრენებში? ჩვენ ყველანი ვართ განსხვავებულები, ჩვენივე გრძნობითა და ფიქრებით. ვქმნით სამყაროს სადაც, თავს კომფორტულად და მშვდად ვგრძნობთ. უფრო სწორად იმიტომ ვქმნით ამ სამყაროს, რომ თავი

ზოგჯერ დადუმდი

მე მოვწყდი გარემოს,იმასაც რომ გვერდით მიზის ბიჭი რომელიც მომწონს,მაგრამ არა იმდენად რამდენადაც ეს კონცერტი. ამ მომენტში მე ვითიშები და ვკონცენტრირდები მხოლოდ მუსიკაზე. -ყურში მიჩურჩულებს,ეს ყველა დღეს უნდა იმღერონ?

სასაფლაო

მე,როცა ცოცხალი ვარ არ მეშინია სასაფლაოზე ყოფნის მაგრამ როცა იქ სამუდამოდ მომიწევს დარჩენა ისევ უშიშარი ვიქნები?

Moonly - წერილი ანნას

"მეფე და დიდებულები არ არიან ირგვლივ. ნუ იქნები მასხარა, ანნა. მესაუბრე მარტოობას და აითალე ეგ შეზრდილი და გაუხეშებული კანი სახედან, როდესაც მარტოობასთან ერთად ლაბში ყავას დალევ."

ვ.ნ.

მინდა მეზიზღებოდე მაგრამ ვერ შეგიძულებ რადგან ჯერ ბოლომდე არ დამიკარგავს ჩემი მე რომელსაც ყველაფრის მიუხედავად მაინც უყვარხარ.

სიყვარული გრძნობა რომელსაც გადარჩენა შეუძლია

სიყვარული...ეს ის გრძნობაა რომელსაც მსოფლიოს შეცვლა შეუძლია მე ამის ვირწმუნე სიყვარულმა შეცვალა ჩემი ცხოვრება,ადამიანმა რომელმაც განმაცდევინა ეს გრძნობა მე დღემდე ჩემს გადამრჩენლად მივიჩნევ და ამას ყოველ დღე ვეუბნები...მე ადამიანი რომელიც გავიზარდე

მათრობელა სიყვარული

ემოციების ხევშ მიფარფატებდნენ გრძნობები წრფელი,პულსის სიჩქაარე აღემატებოდა გულის ცემას,ის პეპლები კი თავქარიანად დაჰქროდნენ მასში,სიხარული ისეთი ცხადი იყო,რომ მის სიცილს გარშემო მყოფებიც გაეღიმებინა,თვალებს ციცინათელბი ეთამაშებოდნენ,ყურში კი

მან უკეთ იცის !

და როცა მას უკვე მერამდენედ აუვიდა ღალატის სუნი მარტოობაში დარჩენილს გაეხრწნა სული !

მკვლელი

- რა დაემართა? _ შავ თეთრ ფოტოს მიშტერებულს, მოესმა ბიჭის ხმა. - ვეღარ გაუძლო. - რას?