40+ დიონისე

მესამე დღე იყო,რაც მთვრალი "დიონისე" ღამის ქალაქის ქუჩებში უმისამართოდ დაეხეტებოდა, მესამე დღეა შეუჩერებლად სვამდა და დარდს ალკოჰოლით იკლავდა გულში.ფიქრი მოეძალა დარდიანს.მშობლების საყვედურებს ყველაზე მეტად გაურბოდა: სად დაეთრევი, ერთი სამუშაო ვერ

რა არის სიყვარული?

როცა ადამიანი გიყვარს გინდა რომ მისთვის ყველაფერი გააკეთო, შეუძლებელიც კი შესაძლებელი გახადო. არა არა შემეშალა. “მიყვარხარ” რაარის იმასთან შედარებით რასაც სხეულში და გულში გრძნობ

უთქმელი

ახალი ისტორიის დასაწყისი... მინდა სიტყვების გარეშე ვისაუბრო ამაზე... მასზე... რამდენიმე დღეა, თავს ვეღარ ვგრძნობ... ვცნობ... უცნაური მონაკვეთია...

წვიმს

მიყვარს მარტი! ცვალებადი,მგმინავი,შეუცნობელი... მიყვარს მისი სურნელი,ამოუხსნელი,რაღაც ისეთი ბედნიერებას რომ მაგრძნობინებს და ყოფით საფიქრალს ცოტახნით რომ დამავიწყებს...

მზერის მარადისობა (ანუ შეხვედრა ოცი წლის შემდეგ)

ყოველი მიახლოებული ნაბიჯი უფრო და უფრო ამსგავსებდა მას ნაცნობს.. ვიგრძენი როგორ ამიჩქარდა გული და ამიკანკალდა მთელი სხეული, როგორ მახრჩობს ცრემლები, რომლებსაც გარეთ გამოღწევის საშუალებას არ ვაძლევ. ჩემს წინ გაჩერდა.. არ შემშლია, ან როგორ შეიძლებოდა

როცა გულები კვლავ შეხვდებიან

ოტო ქართველი ოცდახუთი წლის ბიჭია, რომელიც იაპონელ გოგონაზე სახელად მარიზე იქორწინებს, მალევე ურთიერთობას წყვეტს ოჯახთან, როგორც თვითონ ასევე მისი მეუღლე მარი.

მერამდე ფურცელი ამოვხიე..

მერამდე ფურცელი ამოვხიე... მანამ სანამ მხოლოდ ყდა არ შემრჩა ხელში.. მერამდენედ ვერ დავწერე ვერცერთი ასო.. მერამდენედ ვეცადე რომ გადმომეცა.. მერამდენედ უნდა გითხრა....

ბლუმი

გინახავს ღამე დღეზე ნათელი? დღეს ასეთია... ფხიზლად ვერ შევხვდი, ცოტა მეძინა, მაგრამ როდის იყო "ძილი" გვყოფნიდა. სახლში დაბრუნებულმა, მოსვენება მხოლოდ მუსიკამ მაპოვნინა... ქაოსი! აუტანელი შეგრძნებები... საკმაოდ ხშირად ვახსენებ ვიცი! და მოდი გაჩუმდი,

ძალიან რთულია იყო ბედნიერი, როცა სამყარო უბედურია... (სრულად)

"ხეებს გაუცვეთავთ თავისი ჭრელი სადედოფლო კაბები და სირცხვილისგან ლოყები გაჰწლითებიათ. გონებაში კვლავ ერთი აზრი გიტრიალებს... ის თუ სადამდე იქნები ამ წყეულ სახლში, ოთხკედელში გამომწყვდეული, როგორც ვოილერებში მყოფი უდანაშაულო ცხოველი... სადანმდე

კორონა - კოშმარზე მეტი

იმდენად გადავერთვე დისტანციურ ცხოვრებაზე, გუშინ ონლაინ ვჭამე ბრაუნი.. განწყობა შეგვეცვალა, ფიქრები გაგვინაცრისფერდა... ცხოვრება თითქმის გაჩერებულია, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ჩვენც უნდა გავჩერდეთ...