შემთხვევითი სამსახური თავი 4

-კატერინა ყენია გეფიცები შენი სკამზე დაბმა რომ დამჭირდეს მაინც არ მოგცემ მაგ სახლში მუშაობის უფლებას-უკვე ყვირილზე გადავიდა ნატო და ნერვიულად მოისვა ხელი დაოფლილ შუბლზე. -აი რატო ნატო რატო? მიდი ამიხსენი! არც მე ჩამოვრჩი და ოთახში ბოლთის ცემას

ალექსანდრა (1)

უნივერსიტეტის კიბეები ქოშინით აირბინა და საგამოცდო აუდიტორიაში შევარდა, დამკვირვებელს ბოდიში მოუხადა და თავის ადგილი დაიკავა, საგამოცდო ფურცლებს რომ ჰკიდა თვალი მიხვდა, რომ ეს საკითხები იცოდა და კმაყოფილმა გაიღიმა. კალამი აიღო და წერას შეუდგა, 20

უ'საზღვროდ /11/

-იმედია სახლში ხარ და შენი ძებნა არ დამჭირდება , ისევ ვინმემ არ მოგიტაცა და ან სადმე გაქცევა არ გადაწყვიტე და არ მანერვიულებ. ყავას მომიდუღებ და მერე ჩამეხუტები თორე გავაფრენ იცოდე სოფიაა - დერეფნიდანვე ისმოდა გიგის ხმა . აშკარად საკუთარ თავს უფრო

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 15)

თავი დავუქნიე. მეტლახის იატაკისთვის გამეშტერებინა თვალი და ვფიქრობდი. ისეთ ღრმა ფიქრებში ვიყავი ჩაძირული, ტიტანიკს უფრო ადვილად ამოათრევდნენ ატლანტის ოკეანედან, ვიდრე მე- ჩემივე ილუზიიდან. "გაზაფხულის ყვავილზე" მეფიქრებოდა. და გაზაფხულის წვიმა ანდრო

როცა მოვკვდი (თავი მეცხრე)

თავადაც გაოცებული ვიყავი ვერც კი გავაცნობიერე რა ვუთხარი “მამაჩემს” სებასტიანს ვუყურებდი და გული მიკვდებოდა, საყვარელ ადამიანს ასე გულს ვინ ტკენს ?! როგორც ჩანს მე ასეთი ვიყავი, როგორც ჩანს პირველ ადგილას საკუთარ თავს ვაყენებდი.

ბედთან თამაში (თავი 3)

ი მაგარი იყო მითუმეტეს ამ სფეროში ახალი ხარ,გაითვალისწინე ეს კონტრაქტი შენია და შესაბამისად მარტო იმუშავებ ვნახოთ როგორ ჩაეტევი ვადებში ახლა შეგიძლიათ მიბრძანდეთ-თვალს მიკრავს და თავის მაგიდასთან ბრუნდება.

ორი მოწმე (ნაწილი 2---7)

-გამახსენე ერთი სახლში შეგახსენო რა გქვია ქალბატონო შენ_მხიარულად ჩაილაპარაკა დაჩიმ-დემნა სადგომზე სანამ მანქანაში ჩავუჯდები დამირეკე და მითხარი,რომ ან ჩემი და ან დედაჩემი ნებისმიერი ვინმე ცუდადაა და გჭირდები.

ცრემლებით მოწმენდილი ცა და ლიზის დაბადების დღე- 10 11

წლების მწვანე ეკრანიანი ის დაუვარდა და გაუფუჭდა.ნინიმ უთხრა ანდა რას უძლებდა.ის ტელეფონი სკოლის პერიოდში დედამისმა უყიდა.ეხლა ახალი ექნება და გაიხარებს ხვალ დილას საბერძნეთში მიდის და იქ დავრჩებით

ცხოვრების თამაში.თავი 6

-რა მივწერო,რას საქმიანობო მეკითხება.დევიმ მხრები აიჩეჩა და ნიკამ კი უთხრა. -მიწერე გიო ბორდელი მაქვს და იქ გამუშავებთქო. -იდიოტო,შეუღრინა გიორგიმ და სიგარეტის კოლოფი ესროლა. -მოვიფიქრე,მივწერ რომ ფეხბურთელი ვარ.ჰა,ჰა,ჰა,ჰაააა სიცილით გადახედა მის

ცისფერთვალება (თავი 2)

სახლში მისულს ლოგინზე დავწექი, ვფიქრიბდი გიორგიზე,მის თვალებზე, მის საქციელზე. მაცოფებდა ისსფაქტი რომ ჩემში მხოლდ დას ხედავდა, თუმცა რა გასაკვირია პატარაობიდან ერთად გაზრდილები ვართ. ტირილს